Godina izdanja: 2020
ISBN: 978-9940-31-002-8
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

(Ne)zaboravljeni bojevi i bitke Vasojevića za slobodu srpstva i Crne Gore 1690-1941

Izdavači: Srpsko istorijsko-kulturno društvo “Nikola Vasojević“ Berane / Udruženje ratnih dobrovoljaca 1912-1918, njihovih potomaka i poštovalaca, Berane / Udruženje Srpskih književnika u otadžbini i rasejanju, Andrijevica
Autor: Goran S. Kiković
Povez: tvrd
Broj strana: 325
Ilustrovano.
Sadržaj priložen na slici.
Sa posvetom autora, odlično očuvana.

Ova knjiga bilježi i opisuje sve one (ne)zaboravljene bojeve i bitke koje su vodili Vasojevići, Šekularci, Veličani, Srbljaci, Ašani i svi drugi etnosi koji su živjeli na prostoru “od Nožice do Lješnice“. Pošto zvanična crnogorska istoriografija namjerno zaboravlja važnu ulogu ratnika sa ovih prostora i nigdje ih ne spominje u udžbenicima istorije, došao sam na ideju da kao istoričar na jednom mjestu saberem i opišem sve ratove, bojeve, bitke i bune koje su naši preci vodili za svoju slobodu, za slobodu Crne Gore i srpskog naroda, kako bi za potomke sačuvao i upotpunio njihovo sjećanje na svoje pretke, koji su gotovo tri vijeka vodili neprestanu i ogorčenu borbu kako bi opstali i sačuvali rodno ognjište, svoju srpsku pravoslavnu vjeru, srpski jezik i srpsku narodnost.

Knjiga Gorana S. Kikovića ilustruje istorijsku vertikalu i ratove, bojeve i bune koje su naši preci vodili za slobodu srpskog naroda i Crne Gore od Seobe pod Arsenijem II Čarnojevićem do početka Drugog svetskog rata. Mladi, svestrani i savremeni istoričar Kiković želi da sadašnji naraštaji osveže sećanje na svoje pretke koji su preko tri veka vodili borbe za slobodu i očuvanje svetosavlja, srpske narodnosti, jezika i pisma i svih vrednosti vasojevićkog hrabrog i ponosnog čoveka. Vasojevići su kroz vekove hrabro i veselo išli u smrt u borbi za slobodu, jer su poimali da “smrt nije nesreća za onog koji umire, već za onog koji ostaje da živi u neslobodi“.

Ujedinjenje Vasojevića sa Crnom Gorom potvrđeno je na velikom narodnom saboru kod Đurđevih Stupova na Vaskrs 1857. godine. Vasojevički vojvoda Miljan Vukov je smatrao ujedinjenje najboljim interesom čitavog Srpstva. Zbog toga ga je vojvoda Marko Miljanov nazvao „kosovskim vojvodom“. Istorijska nauka je dokazala da je prostor Vasojevićâ bio neraskidiva spona između Raške i Zete. Kralj Nikola veli: “Vasov rod je jedog zdravlja,/ lijepijeh crta lica,/ on je stožer Raškoj zemlji / i kitna joj perjanica“.

(K-110)