ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2000
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

PODGORICA do početka XIX veka
Bogumil Hrabak

BOGUMIL HRABAK

PODGORICA DO POČETKA XIX VIJEKA

Izdavač - B. Hrabak, Beograd

Godina - 2000

224 strana

24 cm

Povez - Broširan

SADRŽAJ:
Predgovor

ZETA I NASELJE NA UŠĆU RIBNICE U MORAČU DO XIV VIJEKA

PODGORICA U XIV I XV VIJEKU - od prvog pomena od utvrđivanja Turaka
1. Politička zbivanja i dnevna događajnost
2. Privreda Zete i poslovni ljudi Zete i Podgorice u Kotoru i Dubrovniku

PODGORICA U XVI VIJEKU
1. Opšti uslovi života i političke prilike
2. Podgorica u sklopu timarsko-spahijskog sistema od popisa 1485. do prvih čiftluka
3. Privreda Podgorice u XVI vijeku
4. Populacija Podgorice u XVI vijeku i njen etnički i vjerski sastav

PODGORICA U XVII VIJEKU
1. Politička zbivanja i svakodnevica u Podgorici tokom XVII stoljeća
2. Privreda i trgovina Podgorice u XVII vijeku

PODGORICA U XVIII VIJEKU
1. Dnevna događajnost i političke okolnosti Podgorice - vojni logor
2. Društvena struktura Podgorice u XVIII stoljeću
3. Privreda Podgorice u XVIII vijeku
4. Konfesionalno-nacionalitetni momenti u Podgorici u XVIII vijeku
5. Podgorica u prelomnim godinama 1797-1814.

ZARAZE KUGE I DRUGE BOLESTI U PODGORICI I ŠIROJ OKOLINI (XV-XVIII v.)

Skraćenice


`Crnogorska istoriografija se dosad bavila uglavnom političkom istorijom novijih perioda. Mnogobrojni okršaji sa raznim neprijateljima i borba za nezavisnost u znatnoj mjeri opravdavaju takvu usmjerenost. Istorijska nauka svih balkanskih zemalja ima, pored drugih obaveza, i zadatak da prikazivanje prošlosti znatno tematski obogati i približi svoju nauku stepenu istorijskih saznanja vodećih evropskih država i kultura. U pomenutim sredinama se već od vremena poslije Prvog svjetskog rata uveliko obrađuju i druge grane istorije u tumačenju prošlosti. Ekonomska, društvena, kulturna, zdravstvena, mentalitetna i druge strane narodne minulosti najbolje se sjedinjuju i prožimaju njegovanjem lokalne događajnosti i procesa. Samo na užem geografskom prostoru i vremenskom obuhvatanju pomenuti žanrovi istoriopisanja imaju šansi da budu istraživačke djelatnosti, jer su veliki geografsko-istorijski pregledi obično vezani za kompiliranje postignutih rezultata istraživanja, od čega posebno pati savremena istoriografska produkcija Crne Gore. Do takvog ishoda naročito dovodi pretencioznost pojedinaca da u vlastitoj režiji sačine tzv. sinteze, koje se po pravilu ograničavaju na političkoistorijski pregled na osnovu tuđeg rada. Takvi suviše hrabri zahvati obilaze timski rad, čime se uklanja multidisciplinarni pristup, pa i uporedna obrada raznih grana i vidova same istoriografije, koja u neku ruku može nadomjestiti multidisciplinarnost u malom.

Istoriopisanje u Crnoj Gori pokazuje još jednu primjetno negativnu osobinu: ona je ograničena na neke periode (od kraja XVIII vijeka do 1918, na NOB i sindikalno-radnički pokret) dok posebno stariju prošlost obrađuju naučni radnici iz susjedstva. Zreliji odgovori na neke probleme, koji prijete da se ograniče na solipsističko-nacionalistička rješenja, moraju izostati ako se ne poznaje balkanski a kamoli evropski razvitak. U Crnoj Gori nema iskusnijih stručnjaka koji bi istraživački radili na starijim razdobljima, kao ni na opštoj istoriji bez obzira na period. Kao što je poznato, istoričari nemaju nikakav instrumentari za proučavanje stvarnosti koja je proxyjala (s vihorom ili bez njega), osim tragova te protekle prošlosti. Ti tragovi se stručnim jezikom nazivaju istorijski izvori. Ako njih nema ili su fragmentarni, teško je pisati pravu istoriju, te se primjenjuju pretpostavke obično koristeći komparativni metod.`
Knjiga je NOVA