ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: ostalo
Jezik: Srpski

m4

Spomenica stogodišnjice oslobođenja Stare Srbije 1912-2012.
Urednik Dr Slavenko Terzić,
Izdavač: Društvo srpskih domaćina - Beograd,
2012. god.
Tvrd povez sa zaštitnim omotom, 27 cm.
295 str. Kunstdruk, ilustrovano

Tokom 19. veka, Stara Srbija se kao termin učvrstila kao oznaka za zemlju etničkog jezgra i centra Srpske srednjovekovne države. Teritorijalno se poklapala sa teritorijom kraljevine Srbije uz teritorije na jugu, koje su u sastavu Srbije bile u vreme vladavine kralja Milutina. Dakle oblasti Stare Raške, Kosova, Metohije, sliv Binačke Morave i severno Povardarje sa Skopljem do gradova Ohrida, Prilepa i Štipa na jugu. U 19. veku ta teritorija se nalazila pod turskom vlašću omeđena na severu i zapadu granicama slobodnih srpskih država Srbije i Crne Gore, a na jugu i jugoistoku granicama srpske Pećke arhiepiskopije (pre 1346. godine), odnosno južnim međama turskog Skopskog sandžaka (kasnije Kosovskog vilajeta sa sedištem u Prištini, odnosno u Skoplju).
Srpska teritorijalna potraživanja od Turske tokom Srpsko-turskih ratova (1876-1878) obuhvatala su Staru Srbiju, odnosnio Kosovski vilajet koji se unekoliko sa njom poklapao. U periodu od 1885. do 1912. teritorija Stare Srbije je dobila konačni oblik u smernicama srpske spoljne politike i obuhvatala je teritoriju Kosovskog vilajeta i severozapadnog dela Bitoljskog vilajeta. (Rekanska kaza, Prilepska kaza, Debarska kaza i Kičevska kaza). Jovan Cvijić je Staru Srbiju konačno omeđio granicama države kralja Milutina vodeći se teritorijama koje su evropski geografi 16-18. veka označavali kao Srbiju. Neposredno pred Prvi balkanski rat Staroj Srbiji je pridodata Severna Albanija, što je bio plod strateških i ekonomskih potreba Srbije za izlaskom na more.