ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1964
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Ilija Kecmanović: IZJAVE BOSANSKIH IZBJEGLICA O RAZLOZIMA NJIHOVOG BJEGSTVA IZ BOSNE U AVGUSTU I SEPTEMBRU 1875. GODINE - Građa iz Državnog arhiva u Zagrebu, Naučno društvo SR Bosne i Hercegovine Sarajevo 1964, str. 282.
Očuvanost 4-.

Ilija Kecmanović, rođen 1902. godine u Bosanskoj Kostajnici, je bosanskohercegovački književni istoričar i kritičar.
Ranu mladost proveo je u Banjoj Luci, gde je završio osnovnu i srednju školu. Studirao je u Beogradu, Zagrebu, Beču i Parizu. Diplomirao je 1925. godine na Filozofskom fakultetu u Beogradu, na kojem je 1957. stekao i doktorat nauka odbranivši disertaciju Život i delo S. S. Kranjčevića. Karijeru srednjoškolskog nastavnika počeo u Banjoj Luci 1928. godine a nastavio u Pančevu, Sarajevu, Beogradu i Novom Sadu. 1933. godine je uhapšen i otpušten iz državne službe u Beogradu zbog umnožavanja i rasturanja letaka protiv državnog uređenja. Kasnije se ponovo zaposlio u Beogradu, pa u Banjoj Luci. Početkom rata 1941. sa porodicom odveden u koncentracioni logor u Capragu, ali se uspeo prebaciti u Srbiju. Kao pripadnik NOP-a, preko Barija i Splita, vratio se u pobunjenu Bosnu pa u tek oslobođeno Sarajevo, gde postaje urednik kulturne rubrike Oslobođenja, a odma zatim pomoćnik ministra prosvete BiH, pa rektor Više pedagoške škole u Sarajevu (1946-1947), upravnik Narodne biblioteke BiH (1947-1951). [1]

Pre rata, sa Nikom Milićevićem, pokrenuo u Sarajevu napredni `mesečnik za kulturne probleme` Jugoslovensku reviju (1930). Bio je takođe urednik beogradskog izdavačkog preduzeća Kosmos (1937-1938), posle rata urednik Pregleda (1946-1948), Brazde (1950-1951), Enciklopedije Jugoslavije za BiH (od 1951), Života (1954-1956). Predsednik Udruženja književnih prevodilaca BiH (do 1963), predsednik Saveza književnih prevodilaca Jugoslavije (1963-1966), član ANUBiH, član P.E.N. kluba.

1930-ih godina bio je zagovornik socijalne literature, od književne kritike tražio da književnost posmatra u kontekstu `mnogobrojnih činjenica vezanih za naše doba`, zalagao se za naprednu društvenu misao u književnosti i kulturi. Kao književni historičar, pisao o nizu srpskih pisaca 19. stoljeća (o Vuku, Njegošu, Markoviću, Lazareviću, Sremcu, Matavulju), o ličnostima i pojavama iz književne i kulturne prošlosti BiH (o I. F. Jukiću, Martiću, Kranjčeviću, Ćoroviću, Kočiću, Šantiću, Gaćinoviću, i dr.). Prevodio sa nemačkog, francuskog i ruskog. Sarađivao u listovima i časopisima Mlada Bosna, Jugoslovenska revija, Život i rad, Glas jugoslovenskog profesorskog društva, Pregled, Izraz, Život, Oslobođenje, Književne pobune, Borba, Politika, NIN, i dr.

Umro je 1975. godine.