ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1979
Autor: Domaći
Vrsta: Istorija srpske književnosti
Jezik: Staroslovenski

Izdavač: Srpska akademija nauka i umetnosti, Beograd
Zbornik za istoriju, jezik i književnost srpskog naroda
I odeljenje, knjiga XXIX
Priredili: Radmila Kovačević, Dimitrije E. Stefanović
Uvod i opis rukopisa napisao: Dimitrije Bogdanović
Povez: broširan
Broj strana: 367
Odlično očuvana.

Sastavni deo Svetog pisma novog zaveta, apostol je u rukopisnoj tradiciji staroslovenske književnosti pre svega bogoslužbena biblijska knjiga. Može se bez preterivanja reći da se bez tekstova Svetog pisma, među njima i apostolskih tekstova, ne da razumeti misao stare srpske književnosti. To pak znači da je apostol u izvornoj starosrpskoj verziji jedna od onih knjiga koje su neophodne za književnoistorijske, tekstološke, jezičke, stilističke studije koliko i za proučavanje ideja, odnosa i pogleda na svet u srednjovekovnoj Srbiji kao i širom pravoslavnoga grčkog i slovenskog sveta.

Apostol je na slovenski jezik preveden kada i jevanđelje, već u pripremi moravske misije. Najstariji sačuvani apostoli na slovenskom jeziku potiču iz jedanaestog i dvanaestog veka. Samo nešto više ih je iz trinaestog veka, ali se tu nalazi i najstariji sačuvani apostol srpske redakcije, punog sastava, Matičin apostol, koji se ovde daje u diplomatičkom izdanju. Kodeks je dobio ime po ustanovi u kojoj se sada nalazi: to je rukopis biblioteke Matice srpske u Novom Sadu.

Paleografska analiza Matičinog apostola otkriva da je kodeks delo jednog pisara, dok su kasnije ispravke, pojačavanja ili marginalije delo nekolicine pisarskih ruku. Morfologija pisma datira rukopis trećom četvrtinom XIII veka, možda i nešto kasnije - do kraja osamdesetih godina toga veka. Jezik je čisto srpska redakcija staroslovenskog jezika, i to sa jasnim obeležjima raškog pravopisa.

Sadržaj teksta Matičinog apostola je standardan za apostol punog sastava, osim nekih manjih osobenosti: poslanica Titu je iza poslanice Jevrejima, a poslanice Filimonu nema; ova je mogla da se nalazi u onom delu kodeksa, na kraju, koji je izgubljen zajedno sa sinaksarom i mesecoslovom, za koje pretpostavljamo da ih je moralo biti.

(K-132)