Tematika: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
ISBN: Ms
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Onore Domije (franc. Honoré Daumier; Marsej, 26. februar 1808 — Valmandoa, 10. februar 1879) bio je francuski grafičar, slikar, vajar i najznačajniji karikaturista 19. veka. Osnivač je satiričnih nedeljnika “La Charicature” i “Le Charivarim” u kojima je nekoliko decenija objavljivao britke karikature kritikujući političko-socijalnu stvarnost i društvene događaje u Francuskoj. Većinu života proveo je stvarajući u Parizu, a kao slikar i vajar bio je samouk, što ga nije sprečilo da postane jedan od vodećih umetnika realizma.

Biografija
Domije je rođen u Marseju kao sin Žan-Batist Luj Domijea i Sesil Katrin Filip. Porodica se 1816. preselila u Pariz. Mladi Domije je u mladosti pokazivao neodoljivu težnju umetničkoj profesiji, koju je njegov otac želeo da potisne pa ga je zaposlio kao svog potrčka, a kasnije knjižara. 1823. godine je primljen u Švajcarsku akademiju, a usput se bavio litografijom.

Godine 1822. počeo je obrazovanje kod jednog od učenika Žaka Luja Davida. Nakon kratkotrajnog bavljenja delima Rubensa i Ticijana, Domije se pretežno posvetio novoj tehnici litografije koja je bila njegovo glavno izražajno sredstvo. Prvu pažnju javnosti skrenuo je svojim karikaturama za satirične časopise La Caricature (zabranjen 1837) i Le Charivari. Za Le Charivari je izradio oko 3.400 litografija i mnogobrojne duboreze, kao i društvene satire na račun političkog i malograđanskog života. Njegova zasluga je u tome što je karikaturu uzdigao u rang samostalne umetničke forme. Njegove slike i plastike govore o političkoj i sudskoj korupciji. Međutim, on je prikazivao i svakodnevicu ljudi, kao i biblijske motive i motive iz književnosti (uglavnom iz dela Molijera). Slabljenje vida koje je od 1872. vodilo ka slepilu omelo je njegovo stvaralaštvo, ali su se o njemu starali njegovi prijatelji iz Barbizonske škole.

Dela
Domije je bio samouki slikar i većinom je slikao manje formate negujući likovni izraz koji je primereniji njegovim litografijama, a u slikama se pokazao kao inovativan i progresivan. U krajnjoj redukciji likovnog izraza, škrtom paletom, kontrastima tamnih i svetlih masa, slikao je dirljive scene patnji pučkih likova ili likova po književnim predlošcima, istorijskih ili društvenih događaja.

U istom maniru modelovao je ekspresivne, često polihromirane, karikature političara i portrete francuskih književnika (Balzak). Predstavio je Luja Filipa , tadašnjeg vladara kao krušku (Luj Filip bio je bezobzirni, debeli tiranin). Domije je radi tog crteža proveo nekoliko meseci u zatvoru. Slika Vagon treće klase je njegovo najpoznatije delo. Tada su vozovi bili jako važni, mada spori i bučni. Domije prikazuje nekvalifikovanu radnu snagu, putnike u vozu. Tu su radnici, prevaranti, ali u prvom planu je starica sa korpom sa pijace, dečak i mlada žena sa bebom. Divna celina koja nas asocira na Bogorodicu sa svetom Anom, prilagodio je ovu ikonografsku scenu. Gradio je finu piramidu od likova, u nekoliko planova (različito okrenuti ljudi). Pokazao je da se nove teme moraju prikazati na novi način : nema linearne ni vazdušne perspektive, javlja se slikanje po planovima.