Oblast: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Godina izdanja: Ss

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Dragiša Brašovan (Vršac, 25. maj 1887 — Beograd, 7. april 1965) bio je srpski i jugoslovenski arhitekta. Jedan je od najznačajnijih pionira srpske moderne arhitekture i najistaknutijih arhitekata u istoriji Srbije.[1]

Biografija
Osnovno i srednje obrazovanje Brašovan stiče u rodnom mestu, a zatim, 1906. godine upisuje Arhitektonski fakultet Tehničkog univerziteta u Budimpešti. Sistem nastave na fakultetu bio je organizovan kroz osam semestara, a nakon druge godine studija polagao se strogi (stručni) ispit, što je inače u to vreme bila uobičajena procedura na svim tehničkim fakultetima i akademijama u Srednjoj Evropi. Diplomski rad (koji se sastojao od diplomskog projekta i završnog ispita) položio je 30. septembra 1912. godine sa ocenom „odličan“.


Sokolski dom u Zrenjaninu, delo arhitekte Brašovana
Narednih šest godina proveo jr radeći u Arhitektonskom ateljeu „Teri i Poganj“ u Budimpešti. Nakon rata vraća se u otadžbinu. Nekoliko godina je bio zaposlen na mestu gradskog arhitekte u Velikom Bečkereku. Otuda je Brašovanovo delo bilo poprilično zastupljeno u ovom gradu (Sokolski dom, vila na Begeju, adaptacija Pozorišta), kao i u okolini (Crkva u Orlovatu).[2]

Međutim, već početkom dvadesetih godina prošlog veka, Brašovan će svoju afirmaciju potpuno vezati za Beograd. U prestonici je sa svojim kumom arhitektom Milanom Sekulićem osnovao firmu „Arhitekt“, gde je on radio kao glavni projektant. Firma se bavila i izvođačkim radovima. Od 1925. godine Sekulić formira građevinsku firmu koja se bavi preduzimačkim i izvođačkim poslovima, a Dragiša Brašovan od tada radi samostalno, pod firmom „Arhitekta Dragiša Brašovan“, isključivo projektantske usluge.

Rekonstruisao je zgradu Narodnog pozorišta „Toša Jovanović” 1921. godine. Tada je oformljen foaje sa garderobom, blagajnom, bifeom i formiran je direktan ulaz u pozorište sa trga.[3]

Ono po čemu je Brašovan najviše vrednovan u istoriji srpske arhitekture vezuje se za potonji period, kada svoje sjajno akademsko obrazovanje ostavlja po strani i prihvata osnovne postulate nadolazeće, moderne arhitekture. Tada nastaju i njegova najznačajnija dela: Zgrada IV Vojvodine u Novom Sadu (Banovina), zgrada komande vazduhoplovstva u Zemunu, zgrada Državne štamparije i hotela „Metropol“ u Beogradu.[4] Pored toga projektovao je niz stambenih zgrada i porodičnih kuća.

U svom rodnom Vršcu, početkom šezdesetih godina dvadesetog veka, na molbu tadašnjih gradskih vlasti, projektuje zgradu srednje Poljoprivredne škole.