Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Oblast: Slikarstvo
Jezik: Srpski

Spolja kao na fotografijama, unutra dobro očuvano.

Autor - osoba Trifunović, Lazar, 1929-1983 = Trifunović, Lazar, 1929-1983
Naslov Enformel u Beogradu : Vera Božičković, Branko Filipović, Zoran Pavlović, Mića Popović, Branislav Protić, Vladislav Todorović, Živojim Turinski, Lazar Vozarević : [Umetnički paviljon `Cvijeta Zuzorić`, 14. januar 14. februar 1982] / autor izložbe i kataloga Lazar Trifunović
Vrsta građe katalog
Jezik srpski
Godina 1982
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Umetnički paviljon `Cvijeta Zuzorić`, 1982 (Beograd : Škola za industijsko oblikovanje)
Fizički opis 170 str. : ilustr. ; 21 cm
Sadržaj Sadrži i izvode iz štampe.
(Broš.)
Napomene Tiraž 1.000
Napomene i bibliografske reference uz tekst
Predmetne odrednice Likovna umetnost -- Beograd -- 1960-1970 -- Izložbeni katalozi

Lazar Trifunović kao kritičar i istoričar beogradskog enformela napisao je neke od najvrednijih stranica srpske umetničke kritike i teorije uopšte, kao što su, izložba „Beogradski enformel (mladi slikara)“ 1962. i izložba i studija „Enformel u Beogradu“ 1982.

Enformel ili informel (franc. informel – „neformalna umetnost“) je grana apstraktnog slikarstva, koja se razvila posle Drugog svetskog rata. Osećajni sadržaji, koji su izražavani u apstraktnim formama, još se nazivaju i akcionim slikarstvom, i ovom slikarskom pravcu još je jako sličan i tašizam. Jedan od najistaknutijih predstavnika je Džekson Polok. Pravac ima svoje korene u Parizu posle 1940. godine, da bi se kasnije proširio i u SAD i po svetu. Ovaj stil nije jedinstven i ne postoje jedinstvena pravila, ali postoji jedinstveni pristup ka stvaranju dela, gde se odbacuju klasični oblici. Nastaje kao reakcija na geometrijske apstrakcije, u kome radni procesi ne podležu krutim pravilima i sled su nesvesnih procesa kao kod nadrealizma.
Beogradski enformel je nastao krajem pedesetih godina prošlog veka i istovremeno uz druge pokrete obeležio umetnost XX veka u tadašnjoj Jugoslaviji. Uprkos tome što je žestoko osporavan od strane političkih struktura i celokupne likovne javnosti, on je potrajao duže nego što je očekivano, sve do sedamdesetih godina.
Osnovna karakteristika enformela jeste radikalan raskid sa prošlošću, vekovnim shvatanjem slike kao dekora nekog ambijenta. U svojoj suštini enformel je imao destruktivan karakter, negiranjem svih dotadašnjih „pravila“ slikanja, približivši se estetici apsurda. Razlozi za to leže u društvenim i političkim okolnosti u kojima je pokret nastao te u težnjama umetnika u vremenu u kome su stvarali. S tim u vezi, Lazar Trifunović je za katalog izložbe Enformel u Beogradu u Umetničkom paviljonu Cvijeta Zuzorić, Beograd, 1982 napisao:

„Beogradski enformel pojavio se krajem pedesetih godina kao prirodna i spontana reakcija na prve znake alijenacije u našem društvu… To je klima na koju reaguje beogradski enformel – filozofija apsurda, fatalizam egzistencijalizma i anksiznost hladnog rata ulaze sa strane, da zaoštre i podstaknu procese koji su već otvoreni.“

Slikari koji su činili okosnicu „beogradskog enformela“, ostavljajući neizbrisiv trag na srpsku umetnost druge polovine veka su Branko Protić, Mića Popović, Vera Božičković Popović, Zoran Pavlović, Branko Filipović Filo, Šilja Todorović, Živojin Turinski i Lazar Vozarević.

MG161 (N)