Originalnost: Original
Materijal: Porcelan
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Detaljno stanje: Vrlo dobro

SOC. CER. RICHARD - Dezertni tanjir (1842-1896)

Serija tanjira `Matrimonio` (Brak), tanjir broj 4. Il pranzo di nozze (Svadbeni ručak)

Dimenzije

Prečnik: 18 cm
Visina: 1,5 cm

Težina: 250 g

Sitni tragovi pribora na dnu tanjira.

Žig na dnu:

Matrimonio (Brak)
SOC. CER. RICHARD (za `Società Ceramica Richard`)

U maju 1842. godine Giulio Richard (Đulio Ričard) preuzeo je fabriku „Ditta Luigi Tinelli & Co“, koja je bila povezana sa nekoliko plemićkih porodica Milana, u oblasti San Cristoforo (San Kristoforo), i ubrzo je počeo da proizvodi ne samo skupocen ukrasni porcelan već i keramičke predmete za svakodnevnu upotrebu. Do 1859. godine broj radnika fabrike `Società Ceramica Richard` je porastao na 350, i svaki je imao radničku kuću sa zajedničkom pećnicom i kuhinjom, izgrađena je škola, obdanište i društvo za uzajamnu pomoć, a Richard je izgradio sopstveni dom unutar fabrike kako bi bio što bliži radnicima.
Nakon mnogih borbi i trijumfa, Giulio Richard se 1873. godine povukao u privatni život. Njegov sin Augusto Richard (Augusto Ričard) je nastavio da vodi fabriku, koja je postala industrijski kolos. Fabrika je imala preko 500 zaposlenih, a asortiman seže od luksuznog porcelana i fajana do predmeta za industriju svile i elektrotehnike, od umetničke majolike do vatrostalne cigle za peći i željezare. Godišnja proizvodnja je porasla na 8 miliona komada.
U toku ekspanzije, pored niza drugih fabrika, Augusto Richard je 1896. godine preuzeo i grandioznu fabriku „Ginori di Doccia“, do tada simbol najvišeg kvaliteta u italijanskom umetničkom porcelanu i univerzalno priznat i u inostranstvu, i nastala je kompanija ` Società Ceramica Richard-Ginori`.
1735. godine, markiz Carlo Ginori (Karlo Đinori), školovani hemičar, osnovao je fabriku porcelana u gradu Doccia (Doča), blizu Firence. To je tek treća evropska fabrika koja je uspela da proizvede porcelan, skoro istovremeno kada i Meissen u Saksoniji i Du Pakier u Beču. Radnici i zantalije su uživali maksimalnu slobodu u fabrici, Ginori je svojim zaposlenima obezbedio kuće, škole, stipendije, pozorište i bolnicu.
Ginori porcelan je bio tražen od strane evropskih plemićkih porodica; ogromni srvisi proizvedeni su za Mariju Luizu od Austrije, Napoleonovu suprugu, za Franca II i za egipatske Kedive.
Karlo Đinori je umro 1757. godine, a posao su nastavili njegovi sinovi. Pod rukovodstvom Lorenza Ginorija (Lorenzo Ginori) fabrika je dostigla vrhunac u proizvodnji.
Nova italijanska monarhija je uspostavljena 1861. godine i pod kraljevskim patronatom, Ginori je dobio podsticaj za proizvodnju umetničkih dela i reprezentativnih servisa. Međutim, keramička industrija u Francuskoj, Engleskoj i Nemačkoj već mnogo ranije je bila prilagođena industrijskoj proizvodnji, što nije bio slučaj sa Italijom. Sa namerom da pređe na manje ekskluzivan, ali obimniji način proizvodnje, Ginori je ušao u pregovore sa „Societa Ceramica Richard“ iz Milana, u vlasništu GIulia Richarda
Posle I Svetskog rata Richard-Ginori je obnovio svoju proizvodnju tek od 1923. godine, kada je umetničko rukovođenje fabrikom povereno Giò Pontiju (Đo Ponti), jednom od najpoznatijih italijanskih dizajerna i arhitekata. Veliki inovator i pristalica italijanskog neoklasicizma, Giò Ponti imao je za cilj izuzetno kvalitetnu proizvodnju rezervisanu za ekskluzivnu klijentelu, postižući odlične komercijalne uspehe. 1925. godine na Svetskoj izložbi u Parizu, i kompanija i njen umetnički direktor dobili su Grand Prix. Do 1930-ih, kompanija je zapošljavala oko 2000 radnika koji su proizvode luksuzni porcelan za hotele, pa čak i za Vatikan.
Krajem XX veka, kako se ukus i životni stil ljudi menjao, i fabrika se sve više okretaala široj bazi klijenata. Međutim, na tom području kompanija nije mogla da izdrži konkurenciju azijskih proizvođača porcelana a i pad kvaliteta počeo je da ugrožava identitet brenda.
Januara 2013. godine kompanija je morala zvanično da objavi bankrot, i u maju iste godine preuzeo ju je koncern „Gucci“. Fabrika je preimenovana u „Ginori 1735“ i već sledećeg meseca je ponovo otvorena, uz povratak 1030 radnika. Kao i pre 280 godina ekskluzivne porcelanske proizvode fabrike ponovo karakteriše kvalitet, postignut kroz kreativnost, inovativnost i ručnu proizvodnju.

(125/23-49/164-kp/1531)