"Silêncio no Brooklin" je pesma brazilskog muzičara Jorgea Bena, poznatog po svojoj jedinstvenoj fuziji samba rocka, bossa nove i MPB-a (Música Popular Brasileira). Pesma je deo albuma "Tábua de Esmeralda" iz 1974. godine, koji je jedan od najvažnijih u Benovoj karijeri. Album kombinuje brazilske ritmove sa ezoteričnim i mističnim temama, a "Silêncio no Brooklin" se izdvaja kao pesma sa karakterističnim Benovim zvukom.

Tekst pesme "Silêncio no Brooklin" je poetski i donekle enigmatičan, sa atmosferom melanholije i introspekcije. Muzički, pesma ima opuštenu, ali dinamičnu strukturu, sa dominantnim akustičnim gitarama i nežnim vokalima, što stvara specifičan zvuk koji je postao zaštitni znak Jorgea Bena.

Pesma se često tumači kao refleksija o urbanom životu i unutrašnjem miru, sa aluzijama na tišinu i spokojstvo u haotičnom svetu. "Silêncio no Brooklin" je primer Benovog talenta da kroz jednostavne aranžmane i duboke tekstove prenese kompleksne emocije i univerzalne teme.