ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 331
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Autor - osoba Segalen, Viktor, 1878-1919 = Segalen, Viktor, 1878-1919
Naslov Stele / Viktor Segalen ; prevod Kolja Mićević
Vrsta građe poezija
Jezik srpski
Godina 1982
Izdavanje i proizvodnja Banja Luka : Glas, 1982 (Banja Luka : Glas)
Fizički opis 131 str. ; 24 cm
Drugi autori - osoba Mićević, Kolja, 1941-2020 = Mićević, Kolja, 1941-2020
Zbirka ǂBiblioteka ǂ`Prevodi` / Glas, Banja Luka
(Broš. sa omotom)
Napomene Tiraž 2.000
Str. 109-131: U senci kineskih stećaka nakon čitanja i prevođenja Segalenovih Stela / Kolja Mićević
Autorova slika na koricama.
Predmetne odrednice Segalen, Viktor, 1878-1919

Pjesništvo Viktora Segalena malo je u nas poznato i ova knjiga predstavljat će pravo otkriće: i novog imena i nesvakidašnje poetike, što je svakako značajno u sadašnjem trenutku „mišljenja i pjevanja“. Jezik ove poezije jezik je sabranosti i mudrosti, toliko pročišćen i prozračan da se u toj transparentnosti najbolje može oćutjeti punoća života u susretu sa smrću, dakle punoća i efikasnost jezika koji dodiruje tajnu onostranog. – Mile PEŠORDA

Na osobeni i neponovljivi način u Viktoru Segalenu udružili su se arheolog, putnik i istraživač. Iz tog. spleta izrastao je jedinstveni pesnik sa delom čije se istinske mere tek otkrivaju...
U kineskoj zbilji Segalen je tražio jeku sopstvenog i mnogostrukog ja. Imaginarno se tako u „Stelama“ zglašavalo sa realnim. Da bi otklonio realno, pesnik je uranjao u njega. I za Segalena je arheologija stela bila svojevrsna „arheologija“ spomena i kamena: osluškivati poreklo minulog kao naročitu muziku, ličnu, grozničavu, pa ipak stamenu i raznoliku muziku prisutnog, muziku sa kojom se pesnikov duh otvarao protocima sveta. – Jovica AĆIN

Segalen [segalε`n], Victor, francuski pjesnik (Brest, 14. I. 1878 – Huelgoat, 21. V. 1919). Studirao medicinu, bio brodski liječnik. Za boravka na Tahitiju 1903–05. počeo se zanimati za drevnu polinezijsku civilizaciju, te je nakon povratka u Francusku objavio poetski roman o nestanku te civilizacije Pradavni (Les Immémoriaux, 1907). Nadahnut boravkom u Kini (1908–14) napisao je zbirku gnomskih pjesama u prozi Stele (Stèles, 1912) te Slike (Peintures, 1916), kombinaciju poetske proze i osobnoga dnevnika s putovanja Kinom, u kojima je pokušao lapidarnim stilom jezično predočiti svijet taoističkih slika careva. Posmrtno su mu objavljeni roman René Leys (1922), o Francuzu koji se izdavao za ljubavnika kineske carice, Luda pustolovina (Équipée, 1929), poetski dodatak (u obliku imaginarnoga putovanja) arheoloških istraživanja po Kini, Sin neba (Le Fils du Ciel, 1975), spoj povijesnog romana i epa, te duga poema Tibet (Thibet, 1979). U svim je djelima u okvirima egzotične tematike kontinuirano propitkivao odnos zbiljskoga i imaginarnoga, odnosno fikcijskoga.