ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1951
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spolja kao na fotografijama, unutra odlično očuvano.

Autor - osoba Lukrecije Kar, Tit, oko 96-55pne = Lucretius Carus, Titus, oko 96-55pne
Naslov O prirodi stvari / Lukrecije ; prepev, predgovor i kritičke beleške Anice Savić Rebac
Jedinstveni naslov De Rerum Natura. srpski jezik
Vrsta građe poezija
Jezik srpski
Godina 1951
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Prosveta, 1951 (Beograd : Kultura)
Fizički opis LVI, 336 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Savić-Rebac, Anica, 1892-1953 (prevodilac) (autor dodatnog teksta)
Savić-Rebac, Anica, 1892-1953 (prevodilac) (autor dodatnog teksta)
(Karton)
Napomene Prevod dela: De Rerum Natura / T. Lucretius Carus
Lukrecije, pesnik antičkog materijalizma: str. VII-LVI
Kritičke beleške uz tekst: str. 327-336.
Predmetne odrednice Lucretius Carus, Titus, oko 96-55pne

Spev Lukrecijev nije imao direktnog uzora u helenskoj književnosti. To, dakako, važi samo za njegov sasvim osobeni karakter, i za sasvim osobeni odnos prema filozofiji koju iznosi. Helenska književnost imala je dva čuvena filozofska speva O Prirodi iz V v. pre n. e., Parmenidov i Empedoklov, koje je Lukrecije još mogao da čita u celini. Ali u tim spevovima je drugi odnos između pesničkog i filozofskog stvaranja nego u Lukreciju. U pogledu stvaralačke filozofije, ili filozofskog stvaralaštva, spevovi Parmenida i Empedokla bili su iznad speva Lukrecijeva koji ne iznosi svoju originalnu filozofiju. Ali oni su bili samo delimično na ravni pesničkog stvaralaštva, baš zato što su iznosili svoju originalnu filozofiju, dok Lukrecijevo tvoraštvo u suštini nije bilo podvojeno. On je duboko proživljavao filozofiju Epikurovu, intelektualno i moralno, sagorevao u oduševljenju za strogo materijalističku koncepciju sveta i za njenog najznačajnijeg predstavnika u antičko doba, ta koncepcija postala je deo njega – ali baš zato ga je ona, kao tvorevina gotova i pregledna u celini, inspirisala pesnički potpunije no što bi moglo ono što gradimo polako u duhu. Jer svakako je teže pesnički ovladati filozofskom materijom koju sami stvaramo no onom koja je gotova pred nama.

Lukrecije (lat. Titus Lucretius Carus; otprilike 94(98) – 55. p. n. e.) bio je rimski filozof i pesnik. Prema izvorima Jeronima Strodonskog, Lukrecije je poludeo od ljubavnog napitka i izvršio samoubistvo.
Njegovo delo „Ο suštini (prirodi) stvari“ (lat. De rerum natura) predstavlja najveličanstveniju sačuvanu latinsku didaktičku pesmu. Iako je to delo ostalo nedovršeno, Ciceron ga je objavio u tom obliku. Posvećeno je sistematskom izlaganju Epikurovog materijalizma i religioznosti.
U delu se u 6 knjiga raspravlja ο učenjima materijalizma i kako da se ljudi oslobode straha od bogova i smrti. Epikur se slavi kao spasitelj. Među fizičkim teorijama nalaze se šarene slike iz mnogih oblasti ljudskog života i oduševljeni opisi velikih dela i dostignuća ljudskog uma. Prenošenje grčkog stručnog jezika na latinske heksametre predstavljalo je podvig koji Lukreciju nije uvek polazio za rukom.
Ovaj temperamentni i učeni epikurejac oslanja se formalno na Enija i daje mestimično vanredno žive opise prirodnih pojava. Pesnik je postavio sebi zadatak da, izlažući Epikurovu materijalističku filozofiju, oslobodi čoveka verskog mraka i straha od bogova i smrti. Sve su promene u prirodi, kako naš pesnik jasnim i uzvišenim stilom dokazuje, podložne zakonima koji ne dopuštaju nikakvu intervenciju viših sila. I smrt je, prema tome, sasvim prirodna i zakonita promena, pa je neopravdan svaki strah od smrti i od božjeg kažnjavanja ili nagrađivanja.
Ovaj najuzvišeniji i najhumaniji didaktički ep u svetskoj književnosti pružao je napaćenom i zastrašenom čovečanstvu sve do u 19. vek odlično oružje u borbi protiv verskih obmana i predrasuda. Ono je u isti mah najdoslednije naučno shvatanje prirode i čoveka, koje je odigralo svetsko-istorijsku ulogu za svih dvadeset vekova na taj način što je u savremenoj pesničkoj formi sačuvalo i predalo čovečanstvu najviše dostignuće grčkog naučnog duha, materijalističko shvatanje i objašnjenje svega života koji se zbiva u nama i oko nas.

MG P26 (MBG)