ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1995
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Sa posvetom autorke prof. Dragoljubu Vlatkoviću.

Autor - osoba Bulatović, Ljiljana
Naslov Ispovesti / Ljiljana Bulatović
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski
Godina 1995
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Stručna knjiga, 1995 (Beograd : Stručna knjiga)
Fizički opis 314 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Deretić, Spomenka = Deretić, Spomenka
(Broš.)
Napomene Ružna, prljava, zla - bila je to ipak lepa `velika epoha`: (zapis o knjizi Ljiljane Bulatović) / Spomenka Deretić: str. 308-314.
Predmetne odrednice Jugoslavija -- Političke prilike -- U uspomenama

Ljiljana Bulatović Medić (Tomaševo kod Bijelog Polja, 14. april 1940 – Beograd, 3. maj 2023) bila je srpska novinarka, publicista i književnik.
Školovala se u Beogradu i Knjaževcu, a diplomirala je na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Od 1960. do 1975. bila se politikom i nalazila se na visokim republičkim i saveznim položajima u Beograd i Titogradu (danas Podgorica). Od 1975. bila je novinar-urednik u dokumentarnoj redakciji TV Beograd, novinar dnevnog lista Ekspres Politika, glavni i odgovorni urednik magazina Politikin Svet, zatim novinar Ilustrovane Politike, dopisnik moskovskog nedjeljnika Obщaя gazeta. U penziji je bila od 1999. godine.
Bila je članica mnogih književnih i novinarskih udruženja među kojima su: Savez pisaca Rusije, Udruženje književnika Srbije, Udruženje književnika Poeta i Udruženje novinara Srbije, a počasni je član Udruženja pisaca Desanka Maksimović u Torontu. Jedan je od osnivača i član Međunarodnog odbora za istinu o dr Radovanu Karadžiću.
Dela
Autorka je mnogih knjiga, među kojima su:
Bila jednom četa devojačka (1985)
Prizrenski proces (1987)
Smrt je njihov zanat – dokumenti ustaškog terorizma (1993)
Ispovesti (1995)
General Mladić (od 1996 – šest izdanja)
Kosovo, ne dam te zaboravu (1999)
Zapisi iz požara (poezija, 2000)

Radovan (od 2002 – tri izdanja)
Zavet majke Radovana Karadžića (2003 – dva izdanja)
Lament nad Kosovom (2004)
Zar je zločin braniti otadžbinu (2005)
Istinita Srebrenica (2005 – dva izdanja)
Oreol ili omča za Ratka Mladića (2006)
Srpske mučenice Srebrenice (2007)
Krici i opomena – stradanje Srba u Naserovim logorima (2008)
Raport komandantu – posvećena generalu Mladiću (2009. i 2010)
O generalu Mladiću i ratu u Bosni i Hercegovini (na engleskom)

Dragoljub Vlatković (Sopot kod Pirota, 27. septembar 1924 – Beograd 25. avgust 1999) bio je srpski književni i pozorišni istoričar i profesor.
Rođen je u zemljoradničkoj porodici. Studirao je i diplomirao (1952) na grupi za jugoslovensku književnost i srpskohrvatski jezik na Filozofskom fakultet u Beogradu i doktorirao (1964) tezom „Mladi Nušić“.[1] Bio je profesor Gimnazije „Uroš Predić“ i Tehničke škole „Nikola Tesla“ u Pančevu od 1954. do 1961, kada prelazi u Vojnu akademiju kopnene vojske, a od 1979. je bio u Centru visokih vojnih škola „Maršal Tito“ u Beogradu.
Prvi književni rad mu je članak „Dositej Obradović kao pedagog“, objavljen u srednjoškolskom časopisu „Dom i škola“, marta 1941. godine. Sarađivao je u mnogim listovima i časopisima: „Politika“, „Politika ekspres“, „Borba“, „NIN“, „Dnevnik“, „Književne novine“, „Književnost“, „Život“, „Kniževnost i jezik“, „Prilozi za proučavanje književnosti, jezika, istorije i folklora“, „Pozorište“, „Scena“ i mnogi drugi.
Najviše se bavio proučavanjem srpske književnosti od osamdesetih godina 19. veka do Prvog svetskog rata, prvenstveno piscima kao što su Branislav Nušić (ima o njemu objavljenih preko 170 radova), Borisav Stanković (preko 80), Petar Kočić (preko 40), Stevan Sremac (oko 30) i dr.
Tragao je za nepoznatim i neobjavljenim delima (štampao je s komentarom Nušićevu jednočinku Opsada Beograda u tuzlanskom „Pozorištu“ 1980, Jesenju kišu, dramu nagrađenu prvom nagradom na konkursu Narodnog pozorišta u Beogradu 1907. u „Sceni“ 1980; Stankovićevu zbirku pripovedaka Zabušanti, kao posebnu knjigu 1960). Vlatkovićevi radovi su prevođeni na albanski, bugarski, makedonski i slovenački jezik. Kao pozorišni istoričar bavio se uglavnom istorijom Narodnog pozorištau Sarajevu i Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu. O novosadskom teatru štampao je više radova u novosadskim i beogradskim listovima. Bio je dugogodišnji saradnik lista SNP „Pozorište“.

SADRŽAJ
Uvod - Sećanja za epohu 5
Pečat životu 9
Kako smo uvredili revoluciju 25
Miko Tripalo sedamdesetih (ponešto zapisano) 37
Odsjaj duše, zapis o zemljotresu u Crnoj Gori 1979 godine 59
Mihailo Lalić i: Radovan Zogović, Erih Koš i Milosav Babović – zapisano 1985/86. godine 73
Dobrica Ćosić: razgovori između 1986. i 1992. godine 94
Istine o Prizrenskom procesu 122
Put u ustaške čelјusti - novembra 1991. godine 147
Počeci rata u Bosni i Hercegovini – Sarajevo februar/mart 1992. godine 175
Otvoreno pismo ministru inostranih poslova u vladi Milana Panića, krajem 1992. godine 193
Kako je prestao da postoji „Svet” 203
„Između dve srede” – između 1989. i 1991. godine 214
Sasvim lično – umesto autobiografskih podataka 283
Spomenka Deretić: „Ružna, prlјava, zla – bila je to ipak lepa Velika epoha 307
MG134 (N)