ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K178
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Todor Kuljić (rođen 1949. u Zrenjaninu) jugoslovenski je sociolog. Doktorirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu 1981. godine, gde je bio profesor na Odeljenju za sociologiju do 2017. godine.

Bio je na studijskim boravcima u SR Nemačkoj (Marburg) 1984. i 1991. godine, kao stipendista fondacije Fridrih Ebert (nem. Friedrich Ebert Stiftung). Držao je predavanja na univerzitetima u Marburgu, Frajburgu, Bazelu i Cirihu .

Dobio nagradu „Vojin Milić“ Srpskog sociološkog društva za `Tanatopolitiku`, jednu od dve najbolje sociološke knjige objavljene u Srbiji 2014. godine.

Knjige
Fašizam (1978, 1987)
Teorije o totalitarizmu (1983)
Birokratija i kadrovska uprava (1989)
Oblici lične vlasti (1994, 2009)
Tito (1998, 2005, 2012)
Prevladavanje prošlosti (2002)
Kultura sećanja (2006)
Sociologija generacije (2009)
Umkämpfte Vergangenheiten (2010)
Sećanje na titoizam (2011)
Kultura spominjanja (slovenački prevod) (2012)
Anatomija desnice (2013)
Tanatopolitika (2014)
Tranzicija uma (2014)
Post-Yugoslav Memory Culture (2017)
Prognani pojmovi (2018)



Fašizam je državno uređenje radikalnog autoritativnog nacionalizma koje karakteriše moć diktatora, nasilna kontrola opozicije i kontrola sredstava proizvodnje, razmene i distribucije. Fašizam je naziv za ideologije i pokrete koji smatraju kako je država temelj ljudskog društva, odnosno institucija koja treba u potpunosti nadzirati svaki aspekt društvenog života. Fašizam je državno uređenje koje radikalno ograničava ljudska prava radi veće stabilnosti i bržeg napretka. Fašizam se protivi komunizmu, konzervativizmu, demokratiji, individualizmu, liberalizmu, materijalizmu, pacifizmu i političkom pluralizmu.[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10] Naziv potiče od lat. reči fascio – svežanj pruća sa sekirom u sredini, simbol centralističke vlasti u Rimskom carstvu. Fašizam je generički pojam koji označava ideologije, političke pokrete i organizacije kao i vladavinske pokrete koji su po svojoj funkciji, te metodama političkog delovanja srodni italijanskom fašizmu. Posebno se koristi kao sinonim sa izrazom nacizam a ne bi trebao.

Fašizam je ime dobio po pokretu koga je u Italiji osnovao Benito Mussolini i koji je bio na vlasti do 1922. do 1943 godine. Fašizam je poslužio kao inspiracija za mnoge druge pokrete u Evropi i svijetu prije drugog svjetskog rata, od kojih je najpoznatiji nacionalsocijalizam koji je vladao Njemačkom od 1933. do 1945. godine. Fašistički režimi i pokreti su se razlikovali od zemlje do zemlje, ali im je zajednička bilo stavljanje države iznad pojedinca i njegovih prava, politički sistem izgrađen oko jedne stranke i jednog vođe, te korporativni ekonomski sistem kome je cilj bio postići harmoniju između različitih društvenih klasa.

Fašizam se često opisuje kao ekstremni oblik nacionalizma, s obzirom da su većina država u kojima se pojavio bile nacionalne države. U višeetničkim sredinama se fašizam često manifestirao kroz etničku, rasnu i vjersku netoleranciju, čiji je krajnji izraz bio Holokaust. Prava pojedinca u fašizmu su skroz ukinuta, a nasilje je bilo institucionalizirano kao oruđe unutrašnje, pa i vanjske politike. Bila je dozvoljena samo jedna stranka, a sloboda štampe i izražavanja nisu postojale.

U nauci fašizam nije jednoznačno određen. Posebno istoričari naglašavaju razlike između pokreta u pojedinim državama i pojedinim vladajućim fašističkim porecima, osporavaju analitičku ispravnost pojma fašizam. Fašizam, nasuprot liberalističkom individualizmu i socijalističkom internacionalizmu, zagovara uspostavljanje zajednice kao uslova i oblika prevladavanja krize.

Zajednica je jedinstvena, organski raščlanjena država (italijanski fašizam) ili jedinstvo garantovano krvlju i zemljom (nemački fašizam). Jedinstvo zajednice je uslov socijalnog, političkog i ekonomskog preporoda. Borba je prirodni način opstanka čoveka. Jedinstvo nacije se uspostavlja krvnom čistotom iste. Sve razlike (kulturne, verske, političke i sl.) treba ukinuti jer one dovode u pitanje temelje zajedništva. Teror je legitimno sredstvo za uspostavljanje ujednačavanja.

Fašizam je nestao sa historijske scene s krajem drugog svjetskog rata, iako su i poslije nastajali režimi s određenim primjesama fašizma. Fašizam se danas uglavnom koristi kao pejorativan termin kojim se neki režim, institucija ili pojedinac opisuje kao neopravdano represivan.