Godina izdanja: 1987
ISBN: 86-09-00036-2
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Vrsta: Teorija književnosti

Mestimično uredno podvlačeno grafitnom olovkom, može se izbrisati.

Autor - osoba Todorov, Tzvetan, 1939-2017 = Todorov, Cvetan, 1939-2017
Naslov Uvod u fantastičnu književnost / Cvetan Todorov ; [prevela Aleksandra Mančić-Milić ; pogovor Novica Milić]
Jedinstveni naslov Introduction à la littérature fantastique. srp
Vrsta građe književni prikaz/pregled
Jezik srpski
Godina 1987
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Rad, 1987
Fizički opis 205 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Mančić, Aleksandra, 1961- (prevodilac)
Milić, Novica, 1956- (autor dodatnog teksta)
Zbirka ǂEdicija ǂPečat
(broš.)
Napomene Prevod dela: Introduction a la littérature fantastique / Tzvetan Todorov
Uporedni rečnik termina: str. 188
Str. 189-205: Pogovor / Novica Milić
Bibliografija: str. 181-186.
Predmetne odrednice Književnost -- Motivi -- Fantastika


Todorovljevu knjigu možemo čitati iz više sučeljenih perspektiva: kao pokušaj sistematskog zasnivanja jedne strukturalističke teorije književnosti („strukturalne poetike“), ili kao raspravu o jednom razdoblju književne istorije; kao sintetički zahvat u dejstvo, strukturu, značenje („pragmatičku sintaksičku semantičku funkciju“) jezika, ili kao niz lucidnih zapažanja o pojedinim piscima (Kazot, Po, Hofman, Gogolj, Potocki, Nerval); kao tipologiju usredsređenu na izvestan žanr („fantastični žanr, uvek u nestajanju“), ili pak kao alegoričnu priču o samom pričanju („kvintesenciji književnosti“)... „Kako govoriti o onome o čemu književnost govori?“ – Čim shvatimo to ključno pitanje, naoko suprotne perspektive postaju komplementarne.

Sadržaj
1. Književni žanrovi 7
2. Određenje fantastičnog 28
3. Čudno i čudesno 46
4. Poezija i alegorija 63
5. Govor fantastičnog 79
6. Teme fantastičnog: uvod 95
7. Ja – teme 111
8. Ti – teme 128
9. Teme fantastičnog: zaključak 144
10. Književnost i fantastično 160
Spisak dela 181
Uporedni rečnik termina 188
Pogovor 189


Cvetan Todorov, francuski pisac bugarskog porekla, danas je jedan od najznačajnijih i najuticajnijih intelektualaca u Francuskoj, veoma cenjen i prevođen u drugim evropskim zemljama i u Americi. Todorov je rukovodilac istraživanja u francuskom Nacionalnom centru za naučna istraživanja (CNRS). Dosad je na srpskohrvatski jezik prevedeno nekoliko dela Cvetana Todorova (Teorije simbola, žanrovi govora, Fantastika i književnost, Enciklopedijski rečnik nauka o jeziku). U ovoj knjizi Todorov se usredsređuje na analizu ideja nacije i nacionalizma, rase i rasizma i egzotike u delima francuskih mislilaca i pisaca, od Montenja do Levi-Strosa. Knjiga ima obimnu bibliografiju i indeks imena.

Cvetan Todorov, Todorov je bugarsko-francuski filozof i književni kritičar, lingvista, semiotičar, književni kritičar, istoričar filozofske misli i kulturolog bugarskog porekla.
Prve 23 godine svog života proveo je u Bugarskoj, a zatim se trajno nastanio u Francuskoj. U intervjuu jednom bugarskom listu 2008. godine identifikovao se kao Bugarin i Francuz. Cvetan Todorov je poznat pre svega kao književni kritičar i teoretičar, njegova filozofska razmišljanja o samoodređenju od velikog su značaja za antropologiju i sociologiju. Pitanje sopstvenog i tuđeg kulturnog identiteta jedna je od važnih tema u raspravama savremene antropologije. Knjige Cvetana Todorova, napisane na francuskom, u Bugarskoj se prevode od 1984. godine.
Cvetan Todorov rođen je 1. marta 1939. godine u Sofiji. Njegov otac bio je bibliograf Todor Borov, a deda po majci bio je javni ličnost Ivan Peev-Plachkov. Njegov brat Ivan Todorov poznati je fizičar. Završio je srednju školu u Bugarskoj i studirao bugarski jezik i književnost na Sofijskom državnom univerzitetu, gde je i diplomirao 1961.

1963. godine otišao je u Pariz kao stipendista. 1970. odbranio je doktorsku disertaciju na temu „Teorija književne analize“ pod vođstvom Rolanda Barthesa. On brani tezu da je poetika – to su specifični jezički uslovi stvaranja i značenja umetničkog teksta. Od 1987. godine rukovodio je Centrom za proučavanje umetnosti i jezika u Francuskom nacionalnom istraživačkom centru, gde radi od 1968. Muž je spisateljice Nanci Houston, sa kojom ima dvoje dece. Razveo se s njom nakon 35 godina braka.
Počasni doktor Sofijskog univerziteta (1988).
Godine 1990. mu je dodeljeno zvanje doktora počasnog kauze sa Univerziteta u Liježu.
Cvetan Todorov dobitnik je nagrade Princa Asturija za društvene nauke za 2008. godinu.
Umro je 7. februara 2017. u Parizu nakon komplikacija od neurodegenerativne bolesti.
Kreativnost
Na početku karijere zanimala ga je uglavnom književna teorija, a posle 1990 – istorija i odnos sa drugima u teškim oblastima istorije poput osvajanja Centralne Amerike i Drugog svetskog rata.
Cvetan Todorov etablirao se kao naučnik sa prevodom ruskih formalista, koji je značajno doprineo razvoju moderne poetike. Potom je objavio „Književnost i značaj“ (1967). U Uvodu u fantastiku (1970) naučnu fantastiku uzima ozbiljno i dubinski.
Todorov uglavnom proučava različitost različitih kultura, ispituje problem „Mi i drugi“, sporove humanista u Evropi još od doba otkrića Novog sveta i procesa kolonizacije. Pitanje vlastite i tuđe kulture je u srcu antropoloških diskursa u Evropi. Njegova analiza značaja i samoodređenja od velikog je značaja za antropologiju i sociologiju. Todorov, za razliku od Machiavellija i Hobbesa, u zajednici ne vidi zli organizam u kojem je čovjek povezan samo zbog svoje slabosti. Suprotno tome, za njega je zajednica neizbežnost diktirana potrebom za prepoznavanjem čoveka, ukorenjenim u njegovoj psihi. Ovaj koncept zasnovan je na Lacanovoj psihoanalizi i interpretaciji dela Hegela i Kozheva.
Cvetan Todorov govori o sebi kao o emigrantu i opisuje sebe kao Evropljanina. Razmišlja o istini, zlu, pravdi, istorijskom pamćenju, bolu domovine, susretu kultura i zabludama modernih demokratija. Preispituje svoj život u Bugarskoj i Francuskoj, ljubav prema književnosti, distancu od strukturalizma i apolitičnosti. Objašnjava svoj kritički humanizam, njegovu ekstremnu umerenost, odbojnost prema bipolarnim modelima i Gvozdenu zavesu. On se bavi problemima zajedništva, mešanjem kultura („mestizos“), „sivim oblastima“ i traži odgovor na pitanje „Kako živeti?“
U svojoj knjizi „Osvajanje Amerike. Pitanje drugog” Cvetan Todorov odražava način na koji su konkvistadori brutalno uništili lokalne kulture u Americi. Sledeći Mihaila Bahtina, Todorov ideju dijaloga predstavlja kao „situaciju u kojoj niko od učesnika ne svodi drugog na objekt.“ Za dijalog su potrebna dva predmeta.

MG P7