ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K96
Jezik: Srpski
Vrsta: Teorija književnosti

U dobrom stanju!

UVOD U FANTASTICNU KNJIZEVNOST - Cvetan Todorov
Izdavac:RAD,Beograd,1987.


Todorov upozorava da se fantastična književnost nikako ne sme bez ostatka tumačiti kao alegorija. Fantastičnu književnost radije treba sagledati kao onaj književni žanr koji svedoči o prirodi i funkcionisanju samog govora u kojem se ono što je sankcionisano ne može pojaviti u precizno određenoj formi.


Cvetan Todorov, Todorov je bugarsko-francuski filozof i književni kritičar, lingvista, semiotičar, književni kritičar, istoričar filozofske misli i kulturolog bugarskog porekla.

Prve 23 godine svog života proveo je u Bugarskoj, a zatim se trajno nastanio u Francuskoj. U intervjuu jednom bugarskom listu 2008. godine identifikovao se kao Bugarin i Francuz. Tsvetan Todorov je poznat pre svega kao književni kritičar i teoretičar, njegova filozofska razmišljanja o samoodređenju od velikog su značaja za antropologiju i sociologiju. Pitanje sopstvenog i tuđeg kulturnog identiteta jedna je od važnih tema u raspravama savremene antropologije. Knjige Tsvetana Todorova, napisane na francuskom, u Bugarskoj se prevode od 1984. godine.


Cvetan Todorov rođen je 1. marta 1939. godine u Sofiji. Njegov otac bio je bibliograf Todor Borov, a deda po majci bio je javni ličnost Ivan Peev-Plachkov. Njegov brat Ivan Todorov poznati je fizičar. Završio je srednju školu u Bugarskoj i studirao bugarski jezik i književnost na Sofijskom državnom univerzitetu, gde je i diplomirao 1961. [5]

1963. godine otišao je u Pariz kao stipendista. 1970. odbranio je doktorsku disertaciju na temu `Teorija književne analize` pod vođstvom Rolanda Barthesa. [5] On brani tezu da je poetika - to su specifični jezički uslovi stvaranja i značenja umetničkog teksta [6]. Od 1987. godine rukovodio je Centrom za proučavanje umetnosti i jezika u Francuskom nacionalnom istraživačkom centru, gde radi od 1968. Muž je spisateljice Nanci Houston, sa kojom ima dvoje dece. Razveo se s njom nakon 35 godina braka. [7]

Počasni doktor Sofijskog univerziteta (1988). [8]

1990. godine mu je dodeljeno zvanje doktora počasnog kauze sa Univerziteta u Liježu.

Cvetan Todorov dobitnik je nagrade Princa Asturija za društvene nauke za 2008. godinu.

Umro je 7. februara 2017. u Parizu [9] [10] [11] nakon komplikacija od neurodegenerativne bolesti. [12]

Kreativnost
Na početku karijere zanimala ga je uglavnom književna teorija, a posle 1990. - istorija i odnos sa drugima u teškim oblastima istorije poput osvajanja Centralne Amerike i Drugog svetskog rata.

Tsvetan Todorov etablirao se kao naučnik sa prevodom ruskih formalista, koji je značajno doprineo razvoju moderne poetike. Potom je objavio „Književnost i značaj“ (1967). U Uvodu u fantastiku (1970) naučnu fantastiku uzima ozbiljno i dubinski.


Cvetan Todorov u Sao Paulu 2012. godine
Todorov uglavnom proučava različitost različitih kultura, ispituje problem `Mi i drugi`, sporove humanista u Evropi još od doba otkrića Novog sveta i procesa kolonizacije. Pitanje vlastite i tuđe kulture je u srcu antropoloških diskursa u Evropi. Njegova analiza značaja i samoodređenja od velikog je značaja za antropologiju i sociologiju. Todorov, za razliku od Machiavellija i Hobbesa, u zajednici ne vidi zli organizam u kojem je čovjek povezan samo zbog svoje slabosti. Suprotno tome, za njega je zajednica neizbežnost diktirana potrebom za prepoznavanjem čoveka, ukorenjenim u njegovoj psihi. Ovaj koncept zasnovan je na Lacanovoj psihoanalizi i interpretaciji dela Hegela i Kozheva.

Tsvetan Todorov govori o sebi kao o emigrantu i opisuje sebe kao Evropljanina. Razmišlja o istini, zlu, pravdi, istorijskom pamćenju, bolu domovine, susretu kultura i zabludama modernih demokratija. Preispituje svoj život u Bugarskoj i Francuskoj, ljubav prema književnosti, distancu od strukturalizma i apolitičnosti. Objašnjava svoj kritički humanizam, njegovu ekstremnu umerenost, odbojnost prema bipolarnim modelima i Gvozdenu zavesu. On se bavi problemima zajedništva, mešanjem kultura („mestizos“), „sivim oblastima“ i traži odgovor na pitanje „Kako živeti?“

U svojoj knjizi Osvajanje Amerike. Pitanje drugog ”Tsvetan Todorov odražava način na koji su konkvistadori brutalno uništili lokalne kulture u Americi. Slijedeći Mihaila Bakhtina, Todorov ideju dijaloga predstavlja kao `situaciju u kojoj niko od učesnika ne svodi drugog na objekt.` Za dijalog su potrebna dva predmeta.