ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Godina izdanja: Tv

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Derrida otvara prostor onom heterogenom a tradicionalnoj metafizici identiteta alternira potragu za diferencijom i ustanovljuje glasovitu strategiju dekonstrukcije koju sam prakticira kao `rad na dekonstrukciji klasičnih filozofskih tekstova`. U polemici sa tradicionalnim / metafizičkim izricanjem identiteta i totaliteta koje je uvijek vezano za ontološki modus prezencije, Derrida pravi radikalan pomak ka diferirajućem pismu kao iskustvu traga i razlike. Nasuprot idealističkoj diskriminaciji pisma kao `toposa otuđenja` mišljenja - on dodjeljuje pismu status nesvodivog fakticiteta i radi na njegovoj neukidivoj pokretljivosti koja se ne zamrzava u metafizičkom izricanju prezencije. `Pisanje i razlika` (1967) predstavlja polivalentan polemički dijalog sa suvremenicima i njihovim misaonim matricama. Polemički partneri su: Levi-Strauss, Foucault, Levinas, Artaud, Paul de Man... Početna nit vodilja Derridinih rasprava je otpor strukturalističkoj ideji zatvorenih struktura nasuprot koje on promovira ideju (vremenske) otvorenosti i povijesnosti koja se opire totaliziranju. Njegov pojam `differance` - markira iskustvo mišljenja koje se opire konačnom fiksiranju, odnosno označava odgodu i odgađanje kao modalitete nikad okončanog procesa razlikovanja. U razgovoru sa Levinasom Derrida raspravlja o iskustvu Drugog, sa Artaudom i Battaillesom o `teatru užasa` na iskustvu holokausta, a sa Freudom i Lacanom o aporijama psihoanalize...


Žak Derida (franc. Jacques Derrida; 15. jul 1930 — 9. oktobar 2004) je bio francuski filozof, odgovoran za nastanak dekonstruktivizma i jedna od figura lider postmodernističkog pokreta.[1][2]

Uz Deridu se pre svega vezuje pojam dekonstrukcije metafizike. On smatra da je činjenica da se posle predsokratovaca u filozofiji i u svetu sve bitno objašnjavalo metafizikom, što je dovelo do zaborava bića. U delu O gramatologiji (disciplini koja ne postoji ali koju on proklamuje) Derida se vraća ne samo do predsokratovaca nego i do samih početaka ljudskog sporazumevanja. Postmodernistička filozofska misao pokušava ići mnogo dalje od moderne, razotkrivajući nestabilnost i aporije u tradiciji zapadne filozofske misli, počev od Dekarta pa sve do današnjice. Te aporije su često vezane za onto-teologiju, termin koji je dao Hajdeger jednoj formi filozofske misli o »onome istinskom« koja se sastoji, na kraju krajeva od koncepta postojanja »Boga«.