ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Istorija
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Treća knjiga sabranih beseda Mihaila Polita-Desančića. Prvo izdanje iz 1910. godine, sa originalnim mekim koricama. Stanje kao na slikama. Unutra bez podvlačenja i pečata. Izuzetno retko u ponudi.

Autor - osoba Polit-Desančić, Mihailo, 1833-1920 = Polit-Desančić, Mihailo, 1833-1920
Naslov Sve dosadanje besede dra Mih. Polita-Desančića : sa povesničkim crtama iz srpske politične borbe. Deo 3, Knj. 1, Od godine 1899-1908
Vrsta građe govori
Jezik srpski
Godina 1910
Izdavanje i proizvodnja U Novom Sadu : Štamparija Deoničarskog društva Branika, 1910 (U Novom Sadu : U Novom Sadu)
Fizički opis [8], 339 str., [1] list sa slikom Mih. Polita Desančića ; 24 cm
(Karton)
Napomene Predgovor: str. [7-8].
Predmetne odrednice Politika -- Kultura
Vojvodina -- Političke prilike -- 1899-1908

Mihailo Polit Desančić (1829–1893) bio je srpski pisac, publicista, književni kritičar i političar iz Vojvodine, jedan od najistaknutijih predstavnika liberalnog pokreta među Srbima u Austrougarskoj. Rođen je 21. aprila 1829. u Novom Sadu, u uglednoj građanskoj porodici. Osnovnu školu završio je u rodnom gradu, a potom je učio gimnaziju u Sremskim Karlovcima. Studirao je prava u Pešti i u Beču, gde je stekao široko obrazovanje i blizak uvid u savremene evropske književne i političke tokove.
Još tokom studija uključio se u srpski nacionalni i kulturni pokret. Bio je oduševljeni pobornik slobode, ustavnosti i liberalnih ideja, ali istovremeno i vatreni rodoljub. Posle studija radio je kao advokat u Novom Sadu, gde se ubrzo uključio i u politički život.
Politički angažman
Polit Desančić je bio jedan od osnivača i glavnih teoretičara Srpske narodne slobodoumne stranke, koja je okupljala srpske liberale u Ugarskoj. Zalagao se za ustavnost, građanska prava i slobode, ali i za očuvanje srpske autonomije u okviru Habzburške monarhije. Više puta je biran za poslanika u Ugarskom saboru, gde se isticao kao darovit besednik. Njegovi govori ostali su upamćeni po jasnoći, argumentaciji i snažnom patriotskom nadahnuću.
Posebno se borio za prava srpskog jezika, srpske crkve i škola u Ugarskoj, ali je istovremeno kritikovao i klerikalne i konzervativne tendencije u srpskom društvu. Bio je protivnik i germanizacije i mađarizacije, ističući potrebu da Srbi razvijaju sopstvenu kulturu i samosvest u okvirima zakonskih institucija.
Književni i publicistički rad
Polit Desančić je bio vrlo plodan pisac. Njegovi tekstovi obuhvataju književnu kritiku, istorijske rasprave, političke eseje, memoarsku prozu i književne portrete. Objavljivao je u tada najvažnijim srpskim listovima i časopisima: Letopisu Matice srpske, Srpskom dnevniku, Zastavi, i drugima.
Njegove kritike i eseji svedoče o odličnom poznavanju evropske i srpske književnosti. Posebno se bavio delima Vuka Karadžića, Dositeja Obradovića, Njegoša, Sterije, Branka Radičevića, ali i evropskih klasika (Šekspira, Getea, Šilera).
Bio je među prvim srpskim piscima koji su sistematski pisali o istoriji srpske književnosti, pa se s pravom smatra jednim od začetnika srpske književne kritike i istoriografije.
Njegove „Uspomene” (memoarski zapisi) predstavljaju dragocen izvor za političku i kulturnu istoriju Srba u 19. veku.
Stil mu je bio jasan, živ, sa izraženim polemičkim nervom. Znao je da piše i vrlo nadahnuto i emotivno, ali i strogo analitički, zavisno od teme.
Dela
Neka od važnijih njegovih dela:
„Pogledi na književnost” (kritički eseji)
„Uspomene” (memoari, političko i lično svedočanstvo)
Brojni članci u periodici o srpskoj i evropskoj književnosti, politici i društvu.
Govori i rasprave u Ugarskom saboru (koji su često objavljivani i posebno).
Značaj i nasleđe
Mihailo Polit Desančić bio je figura na preseku književnosti i politike. U književnosti je pionir moderne kritike i istorije književnosti kod Srba, a u politici jedan od najslobodoumnijih i najobrazovanijih poslanika srpskog naroda u Ugarskoj.
Njegov značaj se ogleda u tome što je:
povezao evropske liberalne ideje s potrebama srpskog naroda u Habzburškoj monarhiji,
podizao nivo književne i kulturne svesti među Srbima,
ostavio bogato svedočanstvo o epohi u kojoj je živeo.
Umro je 21. aprila 1893. u Novom Sadu. Njegov grob se nalazi na Uspenskom groblju.

MG P17 (N)