Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Istorija
ISBN: K105
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

U dobrom stanju!

Redje u ponudi!



Kočina krajina je bio naziv za teritoriju Srbije koju su privremeno od Osmanskog carstva oslobodili srpski frajkori (dobrovoljački odredi) uz pomoć Austrije tokom Austrijsko-turskog rata 1788–1791. godine. Krajinu je osnovao i njome upravljao kapetan Koča Anđelković, a prilikom njegove pogibije komandu je kratko preuzeo Jovan Branovački. Rat se završio Svištovskim mirom, kojim je teritorija vraćena Osmanlijama, ali uz određene koncesije srpskom stanovništvu: Austrija je dobila uzan pojas teritorije oko Cetingrada i Lapca, dok je turskim dahijama zabranjeno da se vrate u Smederevski sandžak/Beogradski pašaluk, odnosno Srbima je dozvoljeno samostalno prikupljanje poreza. Slučaj Kočine Krajine predstavlja početak istorijskog procesa koji će dovesti do prvog srpskog ustanka pod Karađorđem, pa do srpskog osamostaljenja 1815. godine. Nije slučajno da je među dobrovoljcima srpskih frajkora bio i sam Karađorđe Petrović.


Korun Koča Anđelković (Panjevac kod Jagodine, 1755 — Tekija, novembar 1788) bio je vođa srpskih dobrovoljaca u Austrijsko-turskom ratu (1788—1791). Osnovao je i upravljao takozvanom Kočinom krajinom.

Bio je trgovac stokom, imućan čovek, ali je u trgovini dosta izgubio. Pola godine pred izbijanje rata prebegao je s porodicom u Kovin na Dunavu, gde je pred početak rata stupio u dobrovoljce frajkora Jovana Branovačkog i sudelovao u obe pripremane austrijske ekspedicije protiv Beograda (1787. i 1788.).

Objavom rata Austrije Turskoj, 9. februara 1788. godine, carskom proklamacijom, poziva se srpski narod na borbu protiv Turaka. Po objavi rata Koča prelazi u Srbiju i, kao glavni organizator, pokreće srpski narod na pobunu uz pomoć jagodinskog prote Jovana Milovića. Pokupio je nešto dobrovoljaca, čiji se broj stalno uvećavao i s njima vodio četničke borbe protiv Turaka, većinom u Pomoravlju. Organizovao je čete jagodinske, kragujevačke i smederevske nahije.

Uspešne akcije na srpskoj teritoriji ustanici su imali zauzimanjem Požarevca, oslobađanjem Hasan-pašine Palanke, Batočine, Bagrdana i Kragujevca. Kočin odred je ubrzo narastao do 500 boraca, a njegove akcije su bile usmerene na ometanje prolaza Carigradskim drumom.

Poznato je da je izvršio tri velika prepada na turske transporte u Bagrdanskom tesnacu u martu i aprilu 1788. Kod Bagrdana, 7. i 14. marta iste godine, potučeni su turski odredi što je za posledicu imalo povećanje broja Kočinih ustanika na 1500 ljudi. Ustanici od 17. marta bezuspešno opsedaju Jagodinu tokom tri dana, a odatle su bili prinuđeni na povlačenje u manastir Jošanicu, gde se nalazilo sedište glavnog logora Kočinih dobrovoljaca. Kočin brat Petar dejstvovao je u isto vreme na desnoj obali reke Morave, a sedište vojnog logora mu je bilo u manastiru Ravanici.

Za uspešno ratovanje i potpuno prekidanje veze između Niša i Beograda, austrijski car Josif II dodelio je Koči čin kapetana i odlikovao ga zlatnom medaljom za hrabrost. Posle šest meseci borbi s Turcima, usled izostajanja pomoći austrijske komande morao se juna meseca povući u Banat. Tada je ušao u sastav srpsko-banatskog frajkora i kao komandir čete nastavio ratovanje, gde je u sukobu kod Brzaske 7. septembra 1788. bio zarobljen od Turaka. Odveden je u Tekiju i tamo strašno mučen i na kraju nabijen na kolac u strašnim mukama izdahnuo, zajedno sa trideset svojih saboraca.

Nakon njegove smrti vođstvo nad Krajinom preuzeo je frajkorski komandant Jovan Branovački.


Rođen je oko 1755. godine u moravskom selu Panjevcu (danas Kočino Selo), u koje se njegov otac, Anđelko Petrović, doselio bežeći pred turskim zulumom iz Prizrenskog pašaluka. Kočino pravo ime bilo je Korun, a na nekim dokumentima se potpisivao i kao Kosta.

Bio je trgovac stokom, imućan čovek, pri trgovini je često prelazio iz Beogradskog pašaluka u Austriju. Pola godine pred izbijanje rata prebegao je s porodicom u Kovin na Dunavu. U Austriji se u to vreme stvaraju srpski dobrovoljački odredi, srpski frajkori pod komandom majora Mihaljevića. Pred početak rata stupio sa bratom Petrom u dobrovoljce u četi Radiča Petrovića gde su učestvovali u obe pripremane austrijske ekspedicije protiv Beograda (1787. i 1788). Pre Austrijsko-turskog rata 1788. bio je ugledan („glavni”) stočni trgovac i imao veze sa srpskim trgovcima u Austriji. Sa bratom Petrom prebegao je jula 1787. zbog turskog terora sa porodicom u Kovin u Banatu, gde je dobio praznu erarsku kuću i zemlju. Ima indicija da je bio član tročlane narodne deputacije koja je te godine išla u Beč caru Josifu II da ga moli da srpski narod izbavi iz ropstva pod Turcima.