ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Jezik: Francuski
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Autor: Strani

Ruy Ribeiro Couto - MAL DU PAYS, Pariz,1949

Ruy Ribeiro-Couto , brazilski diplomata, novinar, pesnik
Prvi brazilski ambasadar u Jugoslaviji
posveta (potpis) Milanu Bogdanovicu
meki povez, stampana u Parizu - La Presse a Bras.
Str. 16. dim. 19 x 13,5 cm. Text na francuskom
limitirano izdanje, primerak br. 114
poezija, pesme
stanje DOBRO

THIS IS AN ORIGINAL BOOK .. NOT REPRODUCTION !!!! IT IS in GOOD condition. FOXING STAINS ON COVERS. INSIDE IN GOOD COND. See scans !
Printed in Paris - La Presse a Bras. PAGES 16. SIZE 19 x 13,5 cm. Text in french. brazil

Ribeiro Couto (1898-1963) foi um escritor, jornalista e diplomata brasileiro. Autor de poesias, contos, crônicas, ensaios e romances. É autor da obra "Cabocla", adaptada para a televisão.

Ribeiro Couto (Rui Esteves Ribeiro de Almeida Couto) (1898-1963), nasceu em Santos, São Paulo, no dia 12 de março de 1898. Cursou a Escola de Comércio, em Santos. Em 1912, ingressou no jornal A Tribuna. Em 1915, mudou-se para São Paulo, para estudar na Faculdade de Direito do Largo de São Francisco. Ao mesmo tempo, escrevia para o Jornal do Comércio e depois para o Correio Paulistano.

Em 1918, após vencer o concurso literário da revista “A Cigarra” com o poema “Anhangabaú”, mudou-se para o Rio de Janeiro, onde concluiu o curso de Direito na Faculdade de Ciências Jurídicas e Sociais. Colaborou com os periódicos “Gazeta de Notícias” e “A Época”. Nessa época fez amizade com o poeta Manuel Bandeira.

Em 1921, Ribeiro Couto publicou seu primeiro livro de poemas, “O Jardim das Confidências”, com a capa ilustrada por Di Cavalcanti. Em 1922 tomou parte da Semana de Arte Moderna e em seguida foi para Campos do Jordão para se tratar de uma tuberculose. Nesse mesmo ano publicou seus dois primeiros livros de contos, “A Casa do Gato Cinzento” e “O Crime do Estudante Batista”.

Depois de dois anos em Campos do Jordão, foi para São Bento do Sapucaí, onde trabalhou como Delegado de Polícia. Em seguida foi para São José do Barreiro, onde assumiu o posto de Promotor Público. Em 1925, ainda doente, foi para Pouso Alto, Minas Gerais, onde permanece até 1928, quando retornou para o Rio de Janeiro e colaborou como redator no Jornal do Brasil.

Em 1928, vai para Marselha, França, onde assume o cargo de vice-cônsul honorário. Em 1931 é transferido para Paris, como adido no consulado geral. Em 1934 é eleito para a Cadeira nº 26 da Academia Brasileira de Letras. Cumprindo suas funções diplomáticas, Ribeiro Couto residiu em vários países, entre eles, Holanda, Portugal e Suíça. Em 1952, foi nomeado embaixador do Brasil na Iugoslávia.
Em 1958 recebeu, em Paris, o Prêmio Internacional de Poesia, outorgado a estrangeiros, com a obra “Le Jour est Long”. Escreveu poesias, contos, crônicas, ensaios e romances. A obra “Cabocla”, publicado em 1931, é o romance mais famoso do escritor, que já foi adaptada duas vezes para a televisão.

Entre outras obras destacam-se: “Um Homem na Multidão” (1926), “Baianinha e Outras Mulheres” (1927), “Canções de Amor” (1930), “Prima Belinha” (1940) “Cancioneiro do Ausente” (1943), “Entre Mar e Rio” (1952) e “Longe” (1961).

Ribeiro Couto faleceu em Paris, França, no dia 30 de maio de 1963.

--------------------------------------------

Poznati književni kritičar ostavio je ženu zbog devetnaest godina mlađe novinarke

Polemika koju su 1932. godine vodili Milan Bogdanović i Miloš Crnjanski zaokupljala je pažnju kulturne javnosti, ali je malo ko znao da je u njenoj pozadini bio jedan seksualni skandal.

Milan Bogdanović rođen je 1892. u uglednoj porodici koja se u Beogradu naselila još oko 1800. godine. Učestvovao je u oba balkanska i u Prvom svetskom ratu. U ovom potonjem bio je teško ranjen pa se dugo lečio u Ženevi i Parizu. Posle rata diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Beogradu i stekao ugled kao književni kritičar. Drugi svetski rat proveo je u nemačkom zarobljeničkom logoru za oficire, a posle oslobođenja predavao je književnost na Beogradskom univerzitetu i bio direktor Narodnog pozorišta. Umro je 1964. godine.

Crnjanski te 1932. godine za sobom već ima objavljene knjige koje su mu donele slavu, između ostalih i roman „Seobe“. Ali imao je i preku i svađalačku narav, jer je bio razmažen i neobuzdan egocentrik, čovek strasti i veoma osvetoljubiv.

On i Milan Bogdanović bili su izuzetni prijatelji, a onda je u martu 1932. među njima buknula svađa. Počelo je naizgled bezazleno - Miloš Crnjanski usprotivio se u novinama „poplavi“ inostranih knjiga, koje su izdavači objavljivali bez obzira na kvalitet, a u trci za zaradom. Dva dana kasnije Bogdanović mu je odgovorio veoma oštro, gotovo uvredljivo, hvatajući se za neke uzgredne napomene Crnjanskog. Reč po reč u Politici, tuk na utuk, uskoro je zaboravljen razlog zbog kojeg je rasprava počela. Uz Bogdanovića se svrstalo 25 javnih radnika i književnika, a Crnjanski je herojski ostao sam. On ih je optuživao da su korumpirani i komunisti, a oni su mu odgovarali da bi rado štampali i srpske knjige, ali da „dobri domaći pisci jedva da mogu da se nabroje na prste jedne ruke“, a da Crnjanski nije među njima!

Milan Bogdanović još je napisao da njegov „nekadašnji prijatelj“ Crnjanski „nije u stanju da ima prijatelje ako od toga nema materijalne koristi“, a Crnjanski je uzvraćao da Bogdanović „licemerno, kao žena, traži podršku javnosti“. Završili su na sudu. Bogdanović je tražio 100.000 dinara odštete zbog klevete, a dodeljeno mu je 1.200, s tim što je Crnjanski morao da plati i 2.200 dinara u dobrotvorne svrhe.

Pravi razlog sukoba niko nije pominjao, i tek tri decenije kasnije Crnjanski će jednom biografu ispričati o „Milanovoj svinjariji sa Selenom Dukić“.

Selena Dukić, rođena 1910. godine, u Prvom svetskom ratu ostala je bez oca, a nedugo zatim i bez majke. Odrastala je u siromaštvu i kao devojčica jedina se brinula o mlađem bratu i svojoj babi. Prve pesme objavila je kao učenica Trgovačke akademije, a već sa sedamnaest godina počela je da se bavi novinarstvom u Politici i Vremenu. U književnim časopisima objavila je petnaestak priča, što je bilo dovoljno da joj kritika prizna „sasvim redak književni talenat“, a uoči smrti je završila roman za decu i pozorišni komad koji je Narodno pozorište prihvatilo za izvođenje... Umrla je 1935. godine, u sanatorijumu Golnik u Sloveniji. Za njom je ostao nezavršen roman o prvoj srpskoj pesnikinji Milici Stojadinović Srpkinji.

Izrazito lepa, plavooka, bila je ludo zaljubljena u 18 godina starijeg Bogdanovića, koji je zbog nje ostavio ženu. „Sve se to da razumeti“, pričao je Crnjanski, „ali Milan je bio jedna izelica i samoživac. Trošio je Selenine pare i nije je čuvao. Poznato je bilo kako je Milan ‚udovit‘ i seksualno naprasan, bilo je pobačaja. Jadna devojka nije mogla sve to da izdrži i kasnije je umrla.“

Crnjanski nije mogao mirno da gleda šta se dešava. Kad je Milan poveo spor sa svojom suprugom, Crnjanski se javio da svedoči u njenu korist. Ozlojeđeni Bogdanović je onda sprečio objavljivanje jedne knjige Crnjanskog, a ostalo je istorija...

Posle afere sa Selenom Dukić, Milan Bogdanović našao je novu ljubavnicu. Zbog administrativnih problema oko razvoda i dozvole za sklapanje braka, za šta je bila nadležna Crkva, prešao je u islam. Otac pisca i karikaturiste Zuka Džumhura bio je glavni imam u Vojsci Kraljevine Jugoslavije, posavetovao ga je da to učini u džamiji u Nišu, kako bi izbegao pažnju javnosti, pa se Bogdanović od niškog muftije vratio kao Mefail Bogdanović. Sve do 1941. godine, u legitimaciji i pasošu pisalo mu je „Milan-Mefail Bogdanović“.

Izvor : Momčilo Petrović