Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Oblast: Vojna istorija

Ratni dnevnik: Od Hamiltona do Beograda 1991-1996; NATO nad Beogradom 1999. / Mile Dakić

Beograd 2015. Tvrd povez, ilustrovano, 490 strana.
Knjiga je nekorišćena (nova)

Rukopis je precizna memoarska hronika u formi dnevničkih zapisa područja značajnog dijela jugoslavenskog ratišta u najnovijoj istoriji srpskog naroda. Ozbiljnost tekstu daje podatak da je autor magistar nauka i istoričar, pisac, koji je pored uspjelih književno - istorijskih radova bio i sudionik ključnih događaja kada se odlučivalo o sudbini naroda u jugoslavenskom građanskom ratu. Mogućnost prisustvovanja ključnim događajima pojačala se od jeseni 1992. godine kada je mr Dakić imenovan predsjednikom Državne komisije za ratne i zločine genocida u Vladi RSK, i kada je usljed čestih putovanja mogao bilježiti krupne događaje ali i priče „ obična svijeta „ i brojnih „ stopera „ na relacijama Vojnić — Knin i na proputovanjima kroz Bosnu, Istočnu Slavoniju, Baranju, Srem i Srbiju.



Dakić u svom „ Dnevniku „ često istupa u ulozi neutralnog ratnog hroničara vremena koji je marljivo iz dana u dan zapisivao razna događanja. Naime, u dnevničkim zapisima nalaze se naizgled beznačajne pikanterije „ koje život znače „ i koje svjedoče u ravni društvene istorije svakodnevnice. S druge strane, Dakić, „ bez dlake na olovci„ proziva odgovorne pojedince iz državnog i vojnog vrha odgovorne za stanje u Krajini i širem jugoslavenskom ratištu. Prisutna je kritika izraženih slabosti Jugoslavenske narodne armije, nedoraslih funkcionera koji su ponekad nastojali da obezglave, politizuju vojsku i podijele narod i to u trenucima otpočetih borbi. Mr Mile Dakić postavlja i otvorena pitanja u kojoj su mjeri pojedini političari Republike Srpske Krajine, po cijenu prolivanja krvi, težili ka diskontinuitetu sa ratnom vojskom i njenim komandnim kadrom.

Dakić je, dakle, davao i svoje lične sudove o ratu i „ ljudima oko sebe „ . Bilježio je sve ono što se priča u narodu, imena palih ratnika u borbi, kao i onih koji su stradali u međusobnim obračunima, nesretnim slučajem ili nepažnjom zbog predoziranosti alkoholom. Kako ističe sam autor, usmrćeni su i brojni ljudi koji su srcem krenuli u odbranu svoga naroda, koji rat nisu shvatili kao izvor ličnog bogaćenja, i koji se nisu slagali sa strategijom i načinom vođenja rata („ kreni, osvoji, vraćaj se, osvoji ponovo i gini „ ) U „ Dnevniku „ autor opisuje svoj prisilni boravak u Beogradu u proljeće i ljeto 1992. zbog prijetnji smrću od krajiških lidera Saveza komunista — Pokreta za Jugoslaviju, nastalih usljed Dakićeve kritike JNA, i zalaganja da se ne staje pod komandu JNA — „ strukturu u raspadanju „

Povremeno je zapisivao događaje i muke u izgnanstvu, bilježio nesreće srpskog naroda u poratnom egzodusu poslije „ Bljeska „ i „ Oluje „ , pa sve do 22. novembra 1996. godine. „ Ratni dnevnik „ Dakić je nastavio u Beogradu na dan NATO agresije na Saveznu republiku Jugoslaviju 1999. godine. Taj završni dio dnevnika Dakić je nazvao „ NATO nad Beogradom „ .