ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Autor: Strani
Godina izdanja: Tv

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Grigorij Savič Skovoroda (ukr. Григо́рій Са́вич Сковорода́, rus. Григо́рий Са́ввич Сковорода́; Černuhi, 3. decembar 1722 — Ivanovka, 9. novembar 1794) bio je ukrajinski i ruski filozof, pesnik, profesor i kompozitor. Skorovoda je bio kozak na teritoriji današnje Ukrajine koji je živeo u Ruskom carstvu i dao značajan doprinos ruskoj filozofiji i kulturi.[1][2][3] Živeo je i radio u Slobodskoj Ukrajini, koja danas delom pripada Rusiji, a delom Ukrajini. Skovoroda je bio toliko važan za rusku kulturu i razvor ruske filozofske misli da ga nazivaju i “Ruskim Sokratom”.[4]

Govorio je nekoliko jezika: ruski, ukrajinski, latinski, grčki i crkvenoslovenski.[5]

Skovoroda je stekao obrazovanje na Mogila Akademiji u Kijevu. Progonjen svetovnim i duhovnim silama, Skovoroda je vodio život kao putujući mislilac-prosjak. U svojim traktatima i dijalozima obrađivao je biblijske probleme kojim su se bavili Platon i stoici. Prva njegova knjiga izdata je posle njegove smrti, 1798, u Sankt Peterburgu. Kompletni radovi Skovorode objavljeni su prvi put u istom gradu 1861. Pre ovog izdanja, mnogi od njegovih radova postojali su samo u rukopisima.

Biografija
Skovoroda je rođen u ukrajinskoj kozačkoj porodici u selu Černuhi, 1722. godine. Studirao je na Mogila Akademiji u Kijevu (1734–1741, 1744–1745, 1751–1753), ali nije diplomirao. 1741, sa 19 godina, odveo ga je stric, Ignjatij Poltacev, iz Kijeva da bi pevao u carskom horu u Sankt Peterburgu i Moskvi. U Kijev se vratio 1744. Period između 1745. i 1750. proveo je u Kraljevini Mađarskoj i smatra se da je za to vreme putovao Evropom. 1750. se vratio u Kijev. Te (1750) i sledeće godine predavao je poetiku u Perejaslavu. Većinu perioda 1753-1759 Skorovoda je bio učitelj u jednoj spahijskoj porodici u selu Kavraj. Sledećih deset godina, sa prekidima, predavao je predmete kao što su poezija, sintaksa, grčki jezik i etika na Harkovskom kolegijumu. Nakon napada na njegov čas 1769. odlučio je da napusti taj posao.

Skovoroda je poznat kao kompozitor liturgijske muzike, kao i po brojnim pesmama sa svojim tekstovima. Od ovih pesama, nekoliko njih prešlo je u ukrajinske narodne pesme. Mnoge od njegovih filozofskih pesama, poznatih kao “Skovorodski psalmi” su se često našli na repertoaru putujućih slepih narodnih muzičara poznatih kao kobzari. Oni su opisani kao vešti svirači flaute, torbana i kobze.

Poslednje četvrtine svog života Skovoroda je putovao peške Slobodskom Ukrajinom, stajući sa raznim prijateljima, i bogatim i siromašnim, pri tom se trudeći da ne ostane predugo na jednom istom mestu.

Poslednji period života bilo je vreme njegovih velikih filozofskih dela. U ovom periodu, ali i ranije, pisao je poeziju i pisma na crkvenoslovenskom, grčkom i latinskom jeziku i preveo veliki broj dela sa latinskog na ruski.

Jezik

Sovjetska marka sa likom Skovorode
Postoji mnogo rasprava o jeziku koji je Skovoroda koristio pri pisanju svojih dela. On je koristio oblik pisanog ukrajinskog jezika koji se malo razlikovao od narodnog ukrajinskog. To je posledica činjenice da je on studirao u verskim institucijama koje su se u velikoj meri oslanjale na razne oblike crkvenoslovenskog jezika. Ipak, osnov njegovog maternjeg jezika bio je ukrajinski.[6]

Pored ukrajinskog, Skovoroda je govorio i grčki, latinski, nemački i hebrejski. Nakon analize Skorovodine poezije od ne-ukrajinskih elemenata od strane slovenskog lingviste Jurija Ševelova zaključeno je da je rečnik Skovorode sadržao 7,8% ruskog, 7.7% ne-slovenskog i 27,6% crkvenoslovenskog rečnika, kao i to da je varijanta crkvenoslovenskog jezika koju je on koristio je ista kao i u Sabornoj Bibliji iz 1751.[6] Skovorodina proza, međutim, sadrži više ne-ukrajinskih elemenata: 36.7% crkvenoslovenskog, 4.7% drugih neslovenskih evropskih jezika i 9,7% ruskog.[6]

Nakon dublje analize Skovorodinog jezika, Ševelov je došao do zaključka da učestalost crkvenoslovenskih i pojave ruskih reči odražavaju krug ljudi sa kojima je Skovoroda bio u vezi i od kojih je materijalno zavisio, a ne od seljaka i seljačkog jezika koji je znao i govorio.