ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1983.
Oblast: Arhitektura
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

U dobrom stanju!

Redjde u ponudi !

Veljko Milković (rođen 13. novembra, 1949. Subotica, Srbija, Jugoslavija.[1]) je srpski pronalazač i istraživač[traži se izvor] iz Novog Sada, Srbija. Milković je aktivan u ekološkom istraživanju, kao i u amaterskoj arheologiji i istraživanjima novih energetskih tehnologija i napisao je brojne knjige u ovim oblastima. Za svoj rad dobio je nekoliko nagrada. Član je Srpske Akademije Inovacionih Nauka iz Beograda, grupe 20-ak pronalazača[2][3][4] Poseduje odobrene patente za svoje pronalaske

Izumeo je samogrejnu ekološku kuću.[6][7][8][9] iliti solarnu zemunicu sa zemljanom zaštitom i reflektujućim površinama[10] pomoću kojih se ostvaruje ušteda u grejanju i osvetljenju[11] i brojne, kako ih on naziva, ekološke inovacije: staklenike i plastenike sa reflektujućim površinama, gljivarnike. Nekoliko njegovih pronalazaka se odnosi na jednostave stvari za svakodnevnu upotrebu; kao što je autonomni punjač baterija, serija univerzalnih alata kao i toaletna daska za osobe sa hemoroidima[12]

Sa nekim od svojih pronalazaka, Milković učestvuje u svetskom pokretu za nove, slobodne i besplatne izvore energije (free energy movement), što je klasifikovano kao pseudonauka.

Njegovi osnovni pronalasci u ovoj kategoriji, bazirani na kombinaciji prostih mašina; klatna i poluge[13][14], su kako ih on naziva impuslno-gravitacione mašine[15] (Kolica sa klatnom[16], Dvostepeni mehanički oscilator[17], Ručna pumpa za vodu sa klatnom[18][19]), vrsta prostih mehaničkih oscilatornih sistema sa pogonskim klatnom za koji tvrdi da može da proizvede više energije nego što se uloži[20][21]: primer perpetuum mobile-a.

Petrovaradinska tvrđava
Među Veljkovim interesovanjima je i istraživanje Petrovaradinske tvrđave[traži se izvor] u Novom Sadu. Tvrdi da je uspeo da otkrije pravilnosti u podzemnim lavirintu sa „strelastim“, `Y` i „čekić T“ raskrsnicama što mu omogućuje da bezbedno pretražuje tvrđavu i njeno podzemlje[traži se izvor]. Muzej Grada Novog Sada 1977. godine dodeljuje mu zahvalnicu za „Svesrdnu saradnju na proučavanju Petrovaradinske tvrđave`.[22]

Godine 1983. pri Biblioteci „Vladimir Nazor“ iz Petrovaradina, Srećko Drk i Veljko Milković osnivaju „Klub prijatelja Petrovaradinske tvrđave“.

Godine 1997. najavljuje tekst „Misterije Petrovaradinske tvrđave“, koja je objavljena u vidu feljtona, skripte i knjige. Kroz predavanja.[23][24] i izlete upozoravao na opasnosti, ali i veliki turistički potencijal Petrovaradina, Fruške gore, Srema i srednjeg Podunavlja[25]

Nagrade i priznanja
Među različitim domaćim i stranim nagradama, 2002. godine za „izuzetan doprinos i inovacije u oblasti ekologije i energetike`, primio je godišnju nagradu Grada Novog Sada „Novembarsku povelju grada Novog Sada`[26][27][28][29] kao i 2002. godine zlatnu medalju Novosadskog sajma[30] za pronalazak - ručnu pumpu za vodu s klatnom. Od 2006. godine postaje akademik Srpske akademije inovacionih nauka iz Beograda[21] u svojstvu dopisnog člana, a iste godine i akademik pri Akademiji izumitelja Srbije[traži se izvor] - SAIN iz Beograda u svojstvu redovnog člana.

Na osnovu njegovih pronalazaka, istraživanja i knjiga snimljeno je nekoliko igrano-dokumentarnih filmova: `Lagumi` (dokumentarni film, režija Stevan Rogulja, 2005), `Lice u steni` (igrani film, režija Marko Kaćanski, 2006