Miroslav Hadžić Jugoslovenska narodna agonijaMeki povezKnjiga Miroslava Hadžića - Jugoslovenska Narodna Agonija, koja nudi objašnjenje na pitanja kako su nastali vojska i komandanti koji su učestvovali u zločinu u muslimanskoj enklavi u istočnoj BiH.Težište u publikaciji je stavljeno na interakcijsku povezanost društva i njegove vojske. Autor prvo navodi da su propitivane posledice radikalizacije krize jugoslovenskog društva po JNA, a potom analizirane političke i vojne reakcije Vojske na krizu. Knjigu možetete pronaći u biblioteci BCBP.„Jugoslovenska Narodna Agonija“, naziv je knjige koju je objavio prof. dr Miroslav Hadžić, a čije je publikovanje omogućio Fond za otvoreno društvo iz Beograda. U tekstu Reč autora, prof. dr Hadžić osvrće se na dugogodišnji studijski rad na knjizi, koja je prvi put objavljena na engleskom jeziku, 2002. godine u izdanju Ashgate.Sa ocenom da je „sva prilika da se u Srbiji može samo uraniti, ali ne i okasniti sa razumevanjem prošle budućnosti“, autor započinje Predgovor srpskom izdanju navodeći poglavlja, koja su po tematskoj srodnosti, smeštena u tri odeljka, pri čemu je hronološko praćenje procesa i događaja bilo u prvom planu. Objašnjavajući da je težište stavljeno na interakcijsku povezanost društva i njegove vojske, Hadžić navodi da su prvo propitivane posledice radikalizacije krize jugoslovenskog društva po JNA, a potom analizirane političke i vojne reakcije Vojske na krizu.Prvi i najobimniji odeljak studije sačinjen je od četiri poglavlja. Naslovom ARMIJSKI PUT U RAT nagovešten je i njihov sadržaj. U prva tri poglavlja (Armijsko nepriznavanje stvarnosti, Armijsko odbacivanje stvarnosti i Armijsko razaranje stvarnosti) uporedo se prate glavni predratni tokovi krize i reakcije armijskog vrha na njih. Odeljak se završava poglavljem Združeno razaranje Jugoslavije. U njemu su ponaosob analizirani sadržaj i smisao ‘dogovorenog rata’ u Sloveniji, te ‘doziranog rata’ u u Hrvatskoj. Iza toga, sledi kratak uvid u tokove slivanja temeljnih uzroka yu-rata u Bosni i Hercegovini (Uvod u bestijalni rat).Drugi odeljak (RATNI SALDO JNA) u celini je posvećen diskusiji dileme zašto i kako je JNA ušla u rat. Početnim (petim) poglavljem (Suština jugoslovenskog rata), autor je ponudio svoje viđenje rata između južnoslovenskih naroda druge Jugoslavije. Razlog više za to jeste što su, po mišljenju Hadžića, „čestim naglašavanjem pojedinih dimenzija, na primer nacionalnoverske ili manifestnih strana ovog rata, prepokriveni izvorni razlozi uvođenja yu – naroda u međusobni rat.“ Time je autor stvorio dovoljan saznajni okvir za svodnu ocenu razloga pristrasnog i neuspešnog intervenisanja JNA u krizu i rat. Za tu svrhu u šestom poglavlju (Nemoć vojne moći), na osnovu modelske konstrukcije izglednih varijanti za predratnu armijsku intervenciju u krizu, autor proverava da li je i pod kojim uslovima JNA mogla da spreči rat. Činjenica da je vojni vrh spremno uleteo u ratnu završnicu, koja je vrhunila porazom JNA i nestankom druge Jugoslavije, uputila ga je da razloge tome potraži u socijalnom biću i sistemskom statusu bivše vojske (sedmo poglavlje: Temelji armijske nemoći).„Frapantna sličnost između režima Slobodana Miloševića i Franje Tuđmana“, piše Hadžić, bila je povod da se u trećem odeljku (MENJANJE BEZ PROMENA) propituje i priroda ostalih vojski u novim yu-državama (osmo poglavlje: Od puške do strojnice). Uzevši JNA za etalon, uporednom analizom Hadžić proverava da li su se i u kojoj meri Vojska Jugoslavije i vojska Hrvatske udaljile od svog izvorišta. Oslanjanjem na to, u završnom, devetom poglavlju (Samopreobražaj VJ) autor ocenjuje izglede za preobražaj nasleđenih civilno-vojnih odnosa u SRJ i u tom smislu meri „transformacijske potencije VJ“, odnosno utvrđuje „težinu njenog ratnog i partijskog prtljaga“. Rasprava se okončava (Razmeđa DOS-a) diskusijom izgleda da Vojska Jugoslavije, nakon svrgavanja Miloševića, konačno bude stavljena pod demokratsku civilnu kontrolu.8/1