ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Oblast: Lov i ribolov
Godina izdanja: Ms
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Pero Trutin i Milan Ćirić
Lov i lovačko oružje
Crvena Zastava, Kragujevac, 1976.
mek povez, crno bele ilustracije1168 str, 19.5 cm



Lov je naziv za metode i načine lovljenja divljači i ujedno primarna grana privrede.[10] Obuhvata traženje, dočekivanje, posmatranje, hvatanje, žive divljači, čuvanje divljači, prihrana u teškim uslovima, uzgoj i puštanje ptica i divljači,sakupljanje jaja pernate divljači, kao i planski odstrel.

Osim snabdevanja hranom, lov može biti i sredstvo kontrole populacije. Zagovornici lova navode da regulisani lov može biti neophodna komponenta[11] savremenog upravljanja divljim životinjama, na primer da pomogne u održavanju zdravog udela životinjske populacije u okviru ekološke nosivosti životne sredine kada nema prirodnih kontrola, poput prirodnih predatora,[12][13] ili za finansiranje programa uzgoja i održavanja prirodnih rezervata i konzervacionih parkova. Međutim, prekomerni lov je takođe u velikoj meri doprineo ugrožavanju, istrebljenju i izumiranju mnogih životinja.[14][15] Neki aktivisti za prava životinja i borci protiv lova smatraju lov okrutnim, izopačenim i nepotrebnim krvavim sportom.[16][17] Određene lovačke prakse, poput torskog lova i aukcijski plaćenih/podmićenih trofejnih tura (posebno u siromašnim zemljama), čak i neki lovci smatraju neetičkim i eksploatatorskim.

Istorija lova
Lov je najstarije ljudsko zanimanje, staro kao i sam čovek, važno za njegov život i opstanak. Želja za lovom ostala je i kod savremenog čoveka sačuvana kao instinkt pradavnog vremena, kada je njegova egzistencija zavisila od snage da se odbrani od divljih zveri ili od umešnosti da od ulovljenih životinja osigura hranu i toplu odeću. U najstarijem dobu lovac je bio nomad, a lovio je sekirom i kopljem, ili je lovinu hvatao u klopke i jame. Tako je bilo sve do Neolita, kada je pripitomio prvu životinju i time udario temelj stočarstvu, a lov postao sekundarni izvor hrane i privilegija. Tokom gvozdenog doba čovek počinje da lovi na konju i koristi luk i strelu, a pojavljuju se i prve lovne ptice. U antičkom periodu lov služi za sticanje ratnih veština. U Rimskom carstvu jedino robovi ne smeju loviti.

U srednjem veku lov prelazi isključivo u ruke vladara i plemstva, čime gubi pređašnji karakter. Postaje sastavni deo viteštva i smatra se jednom od viteških disciplina. Nasuprot vlasteli, seljacima je ova aktivnost bila zabranjivana. Pojavljuju se prvi propisi koji za seljake koji ih prekrše propisuju sve teže kazne, da bi u 15. i 16. veku lov postao monopol viših društvenih klasa. Kmetovi su, kao potlačeni društveni sloj, trpeli štetu od divljači na svojim usevima, a da pri tome nisu imali pravo da ih zaštite. Zbog toga se dešavalo da su, uprkos kaznama, često lovili iz nužde, da bi zaštitili svoje useve ali i da bi se prehranili. Vlastela organizuje velike grupne lovove kao predigre za ratne pohode. Glavno oružje je luk i strela, sve do 14. veka, kada se pojavljuje prva puška, što dovodi do potiskivanja dotadašnjih načina lova.

Krajem 18. i u 19. veku dolazi do stvaranja socijalno-političkih pokreta koji dovode do razrešenja feudalnih odnosa, što donosi i veliki preokret u pogledu lovstva. Lov postaje slobodan i pristupačan svakome. Međutim, ubrzo se uvidelo da, zahvaljujući preširokoj slobodi, strada divljač. Zato se već krajem 19. veka donose prvi zakoni o lovu, koji uzimaju u zaštitu divljač, određuju granice i pravo lovljenja i izglađuju sukobe između lovaca i poljoprivrednika. Zahvaljujući razvoju lovnog prava situacija se značajno popravila. Fondovi divljači su se oporavili, a urađene su i evidencije lovaca i lovnog prostora. Time je na neki način je zaštićena i životna sredina, što se može smatrati začecima razvoja ekološke svesti.