U misaonoj sintezi poetske misije i suštinskih životnih načela, Borivoj Rašuo, polazeći od prividno poznate, okoštale jezičke tvorevine, u najuspelijim pesmama ove zbirke uspeva da je detronizuje, preispita iznutra, čuvajući njen melodijski čar i značenjsko tajanstvo, koje isijava iz svedenog broja motiva i precizno građene pesničke slike. Uzajamnost i saglasje jezika javljaju se kao romor sveta, titraj vaseljene, kao tajanstveni govor iz predela čudesne harmonije i dozivanja Prapočela.