ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1966
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Odlično očuvano!

Autor - osoba Marinković, Nada, 1921-1998 = Marinković, Nada, 1921-1998
Naslov Stanice u vremenu / Nada Marinković
Vrsta građe dokumentar.lit.
Jezik srpski
Godina 1966
Izdavanje i proizvodnja Zagreb : Naprijed, 1966 (u Zagrebu : `Ognjen Prica`)
Fizički opis 495 str. ; 21 cm
Zbirka Jugoslavenski pisci

Nada Marinković danas slovi kao jedan od najboljih suvremenih jugoslavenskih putopisaca. Ako ijedna, onda će baš ova njena knjiga taj renome neporecivo do-kazati i bjelodano potvrditi.
Stanice u vremenu, zapravo tri opsežna zapisa, o Sovjetskom Sa-vezu, Gvineji i Kambodži, nisu bilješke dokona putnika isključivo željna atrakcija što ih neka zemlja pruža, nego je riječ o djelu koje čitaoca upućuje u tajne sveukupnog života dotičnih zemalja, u njihovu sadašnjost i prošlost, u njihove krajolike i gradove, u njihovu civilizaciju i njihovu kulturu. Sve ove komponente, nužne da bi se život jednoga naroda sagledao u svoj njegovoj kompaktnosti, Marinkovićeva ponajčešće iskazuje kroz osobe koje na svojim putovanjima susreće i s kojima saobraća. Polazeći od činjenice da je čovjek povijesno biće i da je u njemu sadržano sve ono što ga okružuje i u čemu stvaralački sudjeluje, autorica uspijeva, portretirajući naj različiti je ličnosti, opisujući pejsaže i spomenike, tragajući za prošlim u onom što je danas, ovu istinu sintetizirati u dokumentiran i ujedno umjetnički izričaj. Prostranstva Sovjetskog Saveza,
žarku Gvineju, daleku Kambodžu, zemlje koje prosječan Evropejac poznaje slabo ili nikako, Nada Marinković, zahvaljujući svojoj zamjernoj kulturi, opažačkim sposobnostima i snazi pravog pisca umjetnika, otkriva i tumači do te mjere jasno i plastično da nam se učini kako smo te krajeve i mi sami zajedno s njom proputovali i vidjeli. Pričajući na primjer o Kambodži, o geografskim i klimatskim specifičnostima te zemlje, o njenoj drevnoj i nadasve bogatoj kulturi, o njenoj religiji i umjetnosti, o minulom i sadašnjem vremenu, autorica naprosto uspijeva portretirati čitav jedan narod, učiniti ga čitaocu bliskim i jasnim sa svim onim što u njemu kao njegova odlika počiva, uspijeva iskazati ono čime je uvjetovano njegovo narodno biće. A susreti sa znamenitim ljudima dotičnih zemalja, s velikim umjetnicima, naučen jacima i državnicima daju ovoj knjizi još i vrijednost nesvakidašnjeg dokumenta.
Nada Marinković umije odabirati: kazuje o onome što je najzanimljivije i najznačajnije; zna ova spisateljica, k tome, zauzeti i vlastiti stav prema činjenicama koje saopćava, pa su Stanice u vremenu ne samo knjiga koja se rado čita zbog sadržaja, nego je to ujedno i djelo koje svjedoči o stvaralačkoj snazi svoga tvorca.

Nada Marinković (Karlovac, 25. novembar 1921-— Beograd,17. oktobar 1998.) bila je jugoslovenska novinarka, književnica, članica Udruženja novinara Jugoslavije, Udruženja književnika Jugoslavije, počasni član Udruženja književnika Indonezije i kmerskih pisaca (Kambodža), kao i članica Evropskog društva kulture. Za svoj rad na širenju kulturne i umetničke delatnosti dobila je više domaćih i inostranih priznanja. Autor­ka više od dva­de­set ro­ma­na, pu­to­pi­sa i ese­ja.
Nada Marinković rođena je u Karlovcu. Detinjstvo i mladost provela je u Valjevu i Zemunu, gde je i maturirala. Diplomirala je na Filozofskom fakultetu u Beogradu, a postdiplomske studije nastavila na Sorboni. Studirala je i na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Radila je kao novinarka, a široj javnosti poznata je po svojim brojnim romanima i pripovetkama.
Godine 2004. Istorijski arhiv Beograda preuzeo je lični fond Nade Marinković. Građa koju čine rukopisi i objavljene knjige, prepiska, magnetofonske trake razgovora sa istaknutim ličnostima iz kulture i fotografije smeštena je u 29 kutija.
Novinarska karijera
Novinarsku karijeru Nada Marinković je započela u redakciji za kulturu lista „Politika”. Od 1950. radi na mestu urednika i kritičara u Literarnoj, a potom u Kulturnoj redakciji Radio Beograda.
Veoma mnogo je putovala, objavljujući sa ovih putovanja svoja zapažanja. Na svojim studijskim putovanjima obišla je veći deo Evrope, Kinu, Indoneziju, Hong Kong, Zapadnu i Centralnu Afriku, Meksiko, Irak. Osam puta je boravila u Sovjetskom savezu gde je, između ostalog, posetila čitavu evropsku Rusiju, Sibir, Gruziju, Jermeniju i Centralnu Aziju. Putne utiske, eseje, kritike, članke i reportaže objavljivala je u mnogim časopisima, kao i posredstvom mnogih radio-stanica.
Putovanje kroz rano leto, putopis u nastavcima o Austriji, Nemačkoj, Švajcarskoj, Italiji (književne novine „Telegram”, 1964).
Krug se zatvara, putopis u nastavcima o Hong Kongu (zagrebački časopis „Forum”, 1969).
Književni rad
Po­red broj­nih i raz­li­či­tih čla­na­ka i felj­to­na u do­ma­ćoj i stra­noj pe­ri­o­di­ci, ob­ja­vi­la je u po­seb­nim knji­ga­ma i broj­ne pu­to­pi­se i pu­to­pi­sne ese­je, ese­je (O umet­no­sti), pu­bli­ci­stič­ke za­pi­se, bi­o­gra­fi­je i mo­no­gra­fi­je.
Putopisi i putopisni eseji
Ki­na (1958)
Tužni raj, putopis o Indoneziji (1965)
Sta­ni­ce u vre­me­nu, putopisni eseji (1966)
Za­go­net­ka ča­sa, putopis (1969)
Pa­gan­ski An­ge­lus, zapisi iz Afrike (1976)
Druge važnije publikacije
Smisao i ljubav (1956)
Jasna poljana (1963)
Mir i ne­mir Isi­do­re Se­ku­lić (1974)
Vu­ko­va Mi­na (1975)
Ži­vot i de­lo Vla­ha Bu­kov­ca (1980)
O umetnosti (1981)
Igra ogle­da­la: za­pi­si o ži­vo­tu i umet­no­sti (1983)
Se­ća­nje na Kr­le­žu (1987)[2][4]
Romani i pripovetke
Ši­roj či­ta­lač­koj pu­bli­ci Nada Marinković po­zna­ta je po pri­po­vet­ka­ma i ro­ma­ni­ma ko­ji su do­ži­ve­li po ne­ko­li­ko iz­da­nja. U njima ona slavi lju­bav kao osnov­ni smi­sao čitavog čovekovog postojanja. Piše o stra­sti i než­no­sti, ljud­skim sud­bi­nama i patnjama. Psihološki ni­jan­si­ra­ li­ko­ve i pokreće broj­na pitanja na ko­ja iskre­no na­sto­ji da dâ od­go­vor, stva­ra­ju­ći de­la ko­ja i da­nas ple­ne svo­jom aktuelnošću. U svojim delima pokrenula je mnoge nove teme, ali i uzdrmala javnost tabu-temama, kakva je tema incesta.
Svi­re­pe go­di­ne (ro­man, 1961)
Lu­di ja­ha­či (ro­man, 1972)
Neo­bi­čan dar (pri­po­vet­ke, 1973)
La Pasionaria (romansirana biografija Dolores Ibaruri, 1980)
Legenda o devojci Slobodi (romansirana biografija Slobode Trajković, 1980)
Pro­me­tej u tra­ga­nju za va­trom (romansirana biografija Milorada Miškovića, našeg proslavljenog baletskog igrača, 1987)
Portret umetnice čistog srca (romansirana biografija samouke slikarke Ivanke Jovanović, 1987)
Ra­zna li­ca lju­ba­vi (če­ti­ri ro­ma­na i tri­de­set pri­po­ve­da­ka, 1989–1990)
In­cest (ro­man, 1991)
Slu­čaj (ro­man, 1993)
Na­sled­ni­ci (ro­man, 1995.)
Nestajanje: saga o porodici koje više nema (roman, 1996)
Do­dir (ro­man, 1997)
Vrtlog iluzije (roman, 2013), nedovršeni roman, koji je bratanica Nade Marinković, Svetlana Oljačić Gavrilović pronašla u pisaćoj mašini, posle njene smrti.

MG P26 (MBG)