Godina izdanja: 1985
ISBN: 86-7220-001-2 978-86-7220-001 primarna struktura proteina , sekundarna struktura proteina , fibrilni proteini , tercijalna struktura proteina , kvaternarna struktura proteina ,
Oblast: biohemija
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Principi strukture i aktivnosti proteina Vesna Niketić *6673*2025

Vesna Niketić autor ISBN 86-7220-001-2 978-86-7220-001-0Izdanje - [1. izd.]
Izdanje - HEMIJSKI FAKULTET UNIVERZITET U Beogradu 1985.g tiraž 400.
Povez broš , latinica . ilustrovana , VIII + 252.strane, format 24 cm, težina cca 500 grama
stanje- kao nova nema tragova korištenja

Sadržaj knjige na slikama predmeta

poglavlja knjige

….aminokiseline , primarna struktura proteina , sekundarna struktura proteina , fibrilni proteini , tercijalna struktura proteina , kvaternarna struktura proteina ,
uvijanje i razvijanje proteina , oblikovanje proteina , fleksibilnost proteina , protein-ligand interakcije , regulacija biološke aktivnosti


Proteini predstavljaju važnu klasu bioloških makromolekula koji su prisutni u svim biološkim organizmima, a čine ih elementi kao što su ugljenik, vodonik, azot, kiseonik i sumpor. Svi proteini su polimeri aminokiselina.[Takvi polimeri, koji se nazivaju i peptidi sastoje se od niza 20 različitih L-α-aminokiselina, opšte formule RHC(NH2)COOH, čije se bočne funkcionalne grupe (R) često nazivaju ostacima. Za lance ispod 40 ostataka koristi se termin polipeptid umesto protein. Da bi bili u stanju da obavljaju svoju biološku funkciju, proteini se savijaju u jednu, ili više, specifičnih prostornih konformacija, u zavisnosti od broja nekovalentnih interakcija kao što su vodonična veza, jonske interakcije i Van der Valsove sile.[2] Da bi se razumela funkcija proteina na molekularnom nivou, često je potrebno utvrditi trodimenzionalnu strukturu proteina. To je tema naučnog polja strukturne biologije, koja za utvrđivanje strukture proteina koristi tehnike kao što su kristalografija X zracima ili NMR спектроскопија.

Određen broj ostataka je neophodan za vršenje određene biohemijske funkcije, i oko 40-50 ostataka čini se kao donja granica za funkcionalnu veličinu domena. Veličina proteina kreće se od pomenute donje granice pa do nekoliko hiljada ostataka u višefunkcionalnim ili strukturnim proteinima. Ipak, trenutna procena za prosečnu dužinu proteina je oko 300 ostataka. Veliki broj celina može biti sačinjen od proteinskih podjedinica, npr. više hiljada molekula aktina koji čine aktinska vlakna.


Biohemičari upućuju na četiri različita aspekta strukture proteina:

Primarna struktura: aminokiselinska sekvenca peptidnog lanca (broj, vrsta i redosled aminokiselina u proteinu)
Sekundarna struktura: veoma pravilne podstrukture – alfa heliks i beta ravan. Sekundarne strukture su definisane lokalno, što znači da mogu postojati različiti sekundarni motivi u jednom molekulu proteina.
Tercijarna struktura: trodimenzionalna struktura pojedinačnog molekula proteina; prostorni raspored sekundarne strukture. Proces raskidanja tercijarne strukture - denaturacija.
Kvaternerna struktura: kompleks nekoliko molekula proteina ili polipeptidnih lanaca, obično nazivan proteinska podjedinica, koji funkcioniše kao deo većeg skupa ili proteinskog kompleksa.