ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1998
Autor: Domaći
Oblast: Geografija i istorija
Jezik: Srpski

Polovna knjiga, izuzetno očuvana, kao nova. Posveta autora na predlistu.

Autori: Milorad M. Drobac, Pavle Tomić, Zoran Njegovan, Dušan Jarić, Lazar Lazić, Sveto Davidović,
Izdavač: Institut za geografiju - Novi Sad,
1998. god.
Tvrd povez sa zaštitnim omotom, 24 cm.
341 str. Kunstdruk, ilustrovano

Bočar (mađ. Bocsár) je naselje u opštini Novi Bečej, u Srednjobanatskom okrugu, u Srbiji. Prema popisu iz 2022. bilo je 1202 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 1895 stanovnika).

Po veličini Bočar je najmanje selo u opštini, udaljeno od Novog Bečeja 25 km. Bočar je naselje sa starom i bogatom istorijom. Postojeći pisani dokumenti, u kojima se spominje naseljeno mesto Bočar, datiraju iz 1211. godine, a da je ime dobio po svom osnivaču Bočardu. U dokumentima sa početka XIII veka o dodeli zemlje vojnicima govori se o Bočardu kao vlasniku prvog slobodnog poseda.

Srpski velikaš Dimitrije Ovčarević dobio je 1556. godine od mađarskog kralja posed Bočar.

Bočar je kasnije, kao posed, menjao vlasnika, a kao srpsko naselje pominje se početkom XVIII veka. Austrijski carski revizor Erler je 1774. godine konstatovao ta mesto pripada Bečkerečkom okrugu i distriktu. Stanovništvo je tada bilo izmešano, vlaško i srpsko. Međutim, u XIX veku Bočar postaje vlasništvo nemačke porodice, i od tada ga masovno naseljavaju Nemci iz Žombolja i Bečkereka, današnjeg Zrenjanina.

Ivan Bajić je imao posed u Bočaru, veličine 4517 jutara. Torontalski župan i komesar Velikokikindskog distrikta Laslo Karačonji je 1861. godine bio vlasnik imanja od 253 hektara zemlje, u Bočaru. Ovde se nalazi Dvorac Hertelendi - Bajić.

Bočar je imao kaštel i majur Ester čiji su se vlasnici menjali. Između dva svetska rata dr Aurel Pajž je prodao posed Sofroniju Ognjanoviću mlekadžiji iz Galičnika, u Makedoniji. Industrijalac Ognjanović poznati srpski nacionalni radnik je sad u Banatu pravio kvalitetan ovčiji sir kačkavalj, i izvozio ga po evropskim državama. Firma se zvala `Sofronije i Filip Ognjanović`, a 1930. godine je proizvodila 150.000 kilograma kačkavalja godišnje. Sofronije je bio član Opštinske uprave i predsednik Sokolskog društva (1938) u Bočaru, koje postoji od 1928. godine. Dobio je 1930. godine kraljevski Orden Belog orla V reda.

Godine 1797. u Bočaru su dva pravoslavna sveštenika. Bili su to parosi, pop Konstantin Stanulović (rukop. 1779) i pop Naum Jorgović (1785). Pop Kosta je pored srpskog govorio i rumunskim jeikom.

Posle rata iz Bočara se iselilo blizu 280 nemačkih porodica, a 1946. godine u ovo mesto se doseljava preko 200 porodica iz okoline Bosanske Krupe. Broj stanovnika nikada nije prelazio 3.000. Prema prvom popisu 1869. godine u Bočaru je živelo 2.827 žitelja, najviše ih je bilo prema popisu iz 1948. godine, 2.848 stanovnika...