ISBN: Ostalo
Oblast: Hemija
Jezik: Ruski
Godina izdanja: Ss
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Jacobus Henricus van `t Hoff Jr.

- Govori i clanci
- Fizicka hemija
- Stereohemija i organska hemija


Jacobus Henricus van `t Hoff (Rotterdam, 30. kolovoza 1852. – Berlin, 1. ožujka 1911.) je bio nizozemski fizikokemičar i organokemičar. Bio je sveučilišni profesor kemije, mineralogije i geologije u Amsterdamu, zatim profesor Pruske akademije znanosti u Berlinu. Godine 1874., neovisno o A. Le Belu, objavio koncepciju trodimenzijske strukture organskih spojeva, koja se osniva na predodžbi prema kojoj ugljikov atom može tvoriti četiri jednostruke kemijske veze usmjerene prema vrhovima tetraedra i koja je omogućila objašnjenje optičke aktivnosti kemijskih spojeva. Bio je to temelj daljnjega razvoja suvremene stereokemije. Istraživao je i brzine kemijskih reakcija, kemijsku ravnotežu, elektrolitsku disocijaciju, izveo jednadžbu za osmotski tlak (van’t Hoffov zakon) i uveo pojam kemijskog afiniteta. Prvi je dobitnik Nobelove nagrade za kemiju (1901.).[1]

Životopis
Rodio se u Rotterdamu, u liječničkoj obitelji. Studirao je kemiju na Politehničkom institutu u Delftu, a kasnije na sveučilištima u Leidenu, Bonnu i Parizu. Doktorirao je na Sveučilištu u Utrechtu 1874.

Postignuća
Godine 1874. objavio je rad u kojem je objasnio optičku rotaciju kod nekih materija. Ovu pojavu je tumačio kao posljedicu tetraedarskog rasporeda kemijskih veza ugljikovih atoma i njihovih susjeda. U svome djelu Kemija u prostoru (La chimie dans l`éspace) iz 1874., dao je primjere koji povezuju kemiju i geometriju i tako bio jedan od pionira stereokemije. U ovo doba ovo je bila revolucionarna ideja koju su dočekale brojne kritike.

Sljedeće značajno djelo van `t Hoff je objavio 1884. To su bile Studije o kemijskoj dinamici (Études de Dynamique chimique), u kojima je opisao novu metodu za opisivanje reda kemijske reakcije koristeći grafike i primijenio zakone termodinamike na kemijske sustave u ravnoteži. U znanost je uveo pojam kemijskog afiniteta. Kasnije se bavio kemijom otopina i teorijom disocijacije elektrolita.

Godine 1901. bio je dobitnik prve Nobelove nagrade za kemiju za svoja istraživanja otopina i otkriće osmotskog tlaka. Utvrdio je da se vrlo razrijeđene otopine ponašaju po matematičkim jednadžbama koje važe za plinove.



Jakobus Henrikus van `t Hof (hol. Jacobus Henricus van `t Hoff; Roterdam, 30. avgust 1852 — Šteglic, 1. mart 1911) bio je holandski fizikohemičar i organohemičar. Bio je dobitnik prve Nobelove nagrade za hemiju 1901. godine, kao veoma uticajni teoretski hemičar svog vremena.[2][3][4] Istraživao je kinetiku hemijskih procesa, hemijsku ravnotežu, osmotski pritisak i kristalografiju. Njegov pionirski rad pomogao je osnivanju moderne teorije hemijskog afiniteta, hemijske ravnoteže, hemijske kinetike i hemijske termodinamike. U svom pamfletu iz 1874. Van `t Hof je formulisao teoriju tetraedarskog atoma ugljenika i postavio temelje stereohemije. On je 1875. godine predvideo ispravne strukture alena i kumulena kao i njihovu aksijalnu hiralnost.[5] Takođe se smatra jednim od osnivača fizičke hemije kao što je disciplina danas poznata.[6][7][8]

Biografija
Treće od sedmoro dece, Van `t Hof je rođen u Roterdamu, Holandija, 30. avgusta 1852. Njegov otac je bio Jakobus Henrikus van `t Hof stariji, lekar, a majka Alida Kolf van `t Hof.[9] Od malih nogu je bio zainteresovan za nauku i prirodu, često je učestvovao na botaničkim ekskurzijama. U ranim školskim godinama pokazao je veliko interesovanje za poeziju i filozofiju. Lorda Bajrona je smatrao svojim idolom.

Protiv želje svog oca, Van `t Hof je izabrao da studira hemiju. Prvo se upisao na Tehnološki univerzitet Delft u septembru 1869. i studirao do 1871. godine, kada je 8. jula položio završni ispit i stekao diplomu hemijskog tehnologa.[10][11][12] Položio je sve svoje kurseve za dve godine, iako je vreme za studiranje bilo tri godine.[10][11][12] Zatim se upisao na Univerzitet u Lajdenu da studira hemiju. Zatim je studirao u Bonu u Nemačkoj kod Avgusta Kekulea i u Parizu kod Adolfa Virca. Doktorirao je kod Edvarda Muldera na Univerzitetu u Utrehtu 1874. godine.[13]

Godine 1878, Van `t Hof se oženio Johanom Francinom Mis. Imali su dve ćerke, Johanu Francinu (1880–1964) i Aleidu Jakobu (1882–1971), i dva sina, Jakobus Henrikus van `t Hof III (1883–1943) i Govert Jakob (1889–1918). Van `t Hof je umro u 58. godini, 1. marta 1911, u Steglicu, blizu Berlina, od tuberkuloze.