Godina izdanja: 1992
ISBN: 86-7497-005-2
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Prva knjiga eseja Jasmine Tešanović, „Nevidljiva knjiga“ postala je manifest alternativne srpske feminističke/pacifističke kulture.

Autor - osoba Tešanović, Jasmina, 1954- = Tešanović, Jasmina, 1954-
Naslov Nevidljiva knjiga / Jasmina Tešanović
Vrsta građe kratka proza
Jezik srpski
Godina 1992
Izdavanje i proizvodnja Vršac : Književna opština Vršac, 1992 (Vršac : Sloboda)
Fizički opis 63 str. ; 19 cm
Zbirka Biblioteka KOV ; knj. 87
Sadržaj S a d r ž a j: Ana Karenjina u Beogradu (9-21); Kafkin WC (23-30); Šta će biti sa mnom (31-37); Zakon stvarnosti (39-45); Na vrhu brda (47-52); Gorbačov i ja: dva velika naroda (53-63).
(Broš.)
Napomene Beleška o autoru i delu na presavitku korica.

NEVIDLJIVA KNJIGA
Svojom nežnom i metafizičkom vrlinom, oštrinom života i jezika, Nevidljiva knjiga postavlja neobične zahteve i uspostavlja nove zakone. Muzikalnost, humor i nesvakidašnja logička veština su „nedopuštena sredstva” kojima se Jasmina Tešanović služi da manihejizam životnih običaja prikaže u novom i neočekivanom obliku: čednost se stiče iskustvom, monoteistička ljubav je promiskuitetna, izvor erosa je duhovni. Na kauču ove literarne korespondentkinje Lakana i Helen Sje možete dobiti želju za novim životom. Sekundarno, ova knjiga govori o jačini slabosti, snazi promene, o snazi bestelesnosti, o kulturi ljubavi, kulturi stila, kulturi spontanosti, i, posebno, o menama ljubavne opcije.
Sve se ovde događa u zatvorenom porodičnom krugu, koji čine: Ana Karenjina, Kafka, Ingeborg Bahman, Karen Bliksen i sama autorka. Javna funkcija ove porodice, njena komunikacija u epistolarnoj formi, dnevnika, ima cilj da intimno, bitno i nevidljivo učini vidljivim. Jasmina Tešanović će vas tako odvesti na sve četiri strane sveta (ljubav, samoća, smrt i pisanje). Ako vam se dogodi da stignete mlađi nego što ste krenuli to je zato što bi se, pod uslovima koje Nevidljiva knjiga nudi, dalo živeti. Možda bi taj krst trebalo smelo poneti. – Slavica Stojanović

Jasmina Tešanović (Beograd, 7. mart 1954) je politička aktivistkinja, književnica i feministkinja. Pored učešća u pokretima Žene u crnom i Ružičasti kod, bavi se prevođenjem i režijom. Rođena je u Beogradu, u Jugoslaviji, 7. marta 1954. Njena majka, Vera Stefanović Tešanović je po profesiji bila pedijatar, a otac Gojko Tešanović inženjer i ekonomista. Oboje su bili politički aktivni u Savezu komunista Jugoslavije Josipa Broza Tita. Kao dete, Jasmina se zajedno sa roditeljima preselila u Kairo, u Egipat, gde je pohađala osnovnu školi Port Said na engleskom jeziku. U Kairu je pohađala časove klavira sa hrvatskom pijanistkinjom Melitom Lorković. Godine 1966. zajedno sa roditeljima se preselila u Milano, u Italiji, gde je nastavila školovanje u međunarodnoj britanskoj školi. Godine 1971. je upisala Univerzitet u Milanu, gde je studirala pravo dve godine, a nakon toga se prepisala na studije dramske umetnosti. Diplomirala je 1976. sa tezom na temu Andreja Tarkovskog.
Godine 1975. preselila se u Rim, gde je živela sa glumicom Laurom Beti, gde se sprijateljila sa Pjerom Paolom Pazolinijem. Godine 1978, zajedno sa Žaranom Papić i Dunjom Blažević, organizovala je prvu feminističku konferenciju u istočnoj Evropi dovodeći razne italijanske feministkinje, poput Dačie Marajini, Ane Marije Beti i Leticije Pailoci u Jugoslaviju. Međunarodna konferencija je bila osuđena od strane vladajuće Komunističke partije, kao pokušaj uvoza zapadne ideologije u zemlju. Snimila je nekoliko video performansa sa Studentskim kulturnim centrom Beograda, kao i kratke filmove zajedno sa Radoslavom Vladićem. Prevodila je italijanske književnike poput Itala Kalvina, Elze Morante i Alberta Moravije, te objavila Antologiju italijanske pripovetke u okviru Jugoslavije.
Radila je kao zamenica režisera i pisca Živojina Pavlovića na filmu „Zadah tela“, koji je osvojio glavne nagrade na Filmskom festivalu u Puli 1983. Na početku ratova devedesetih, postala je antiratna aktivistkinja protiv režima Slobodana Miloševića: Žene u crnom, Ženske studije i sl. Zajedno sa Slavicom Stojanović je 1994. godine otvorila neprofitnu izdavačku kuću „Feministička 94“.
Prva knjiga eseja Jasmine Tešanović, „Nevidljiva knjiga“ postala je manifest alternativne srpske feminističke/pacifističke kulture. Od tada je objavila nekoliko knjiga i zbirki eseja prevedenih na nekoliko jezika. Autorka je široko rasprostranjenog „Dnevnika političkog idiota“, dnevnika napisanog za vreme rata tokom 1999. na Kosovu. Kada je 2004. godine dodeljena glavna Hirošima nagrada za mir i kulturu Borki Pavićević, srpske književnice i mirovne aktivistkinje, Biljana Srbljanović i Jasmina Tešanović su dobile dodatne nagrade, kao, takoreći, drugoplasirane. Jasmina Tešanović je članica norveškog PEN centra. Dela stvara na tri jezika: engleskom, italijanskom i srpskom.
Privatni život
Jasmina Tešanović ima kćerku Kseniju iz braka sa pesnikom Rašom Livadom. Tokom devedesetih godina, bila je udata za novinara i pisca Dušana Veličkovića. Godine 2005, udala se za američkog naučno-fantastičnog pisca Brusa Sterlinga.
MG5 (L)