ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K290
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju! Tu su i nalepnice!

Grupa autora
Povez: tvrd
Br. strana: 78
Format: 20x21,5

Ako si uživao uz knjigu Gusarenje onda obavezno pogledaj i ovaj priručnik koji je pronađen u podrumu stare gostionice u Nasauu na ostrvu Nju Providens. Delo je istog autora kao i Gusarenje, brodski dnevnik kapetana Vilijama Labera, navodno otkriven 2006. godine u starom brodskom kovčegu. Videćeš da su čak i neke fotografije iste. Ali ono što se nalazi u ovoj knjzi pomoćiće ti da konačno postaneš pravi mladi mornar i lovac na gusare. Kad pročitaš istorijat gusarenja možeš da kreneš sa upoznavanjem osnovnih poslova na brodu, ali pazi, nije sve baš prijatno za rad. Ti poslovi su: ribanje palube, pravilna ishrana na brodu – hrana i piće, služenje za kapetanovim stolom, pranje odeće kapetana i vođe palube, punjenje kapetanovih pištolja, donošenje baruta, staranje o životinjama kao što su brodske mačke i papagaji, poznavanje osnovnih gusarskih zastava, različitih delova broda i osnovnih vrsta čvorova. Tek kad naučiš ove poslove možeš da se posvetiš lovu na gusare uz uputsva o najvećim napastima, gusarima s Kariba, rasporedu gusarske posade, privatirima i bukanirima, kraljevskoj povelji, gusarskim pravilima i njihovom blagu. A onda ide najuzbudljivije: kako prepoznati gusarski brod na pučini, akcija zarobljavanja gusara, izgled gusarskih luka i oružja i naravno šta sve kriju mape s blagom i tajne šifre. Uz uzbudljive slike i poučne priče starih mornara naučićeš kako da postaneš pravi kapetan broda za lov na gusare. Spremi se za pravu avanturu!!!

Gusari (takođe pirati) su pljačkaši koji radi sopstvenih ciljeva ili u službi neke vlasti vrše razbojništva na moru, ponekad i na obali. Gusarenje je nastalo još u antičkim vremenima ali se najviše raširilo tokom 17. veka. Danas gusari najviše djeluju na Tihom i Indijskom okeanu. Postoje dve vrste gusara, oni koji pljačkaju i vrše razbojništva na morima i okeanima radi sopstvenih interesa i oni koji to rade u službi državne ili neke druge vlasti. Često se dešavalo da gusari iz prve grupe stupe u službi neke druge vlasti, verovatno pošto su bivali zarobljavani. Države pa i pojedinačni vladari (lordovi, knezovi), su uvideli da time mogu da profitiraju pa su gusare često opremali svojim sredstvima da bi na kraju od toga ubirali profit. U toku rata vladari bi neretko i plaćali gusare da se bore na njihovoj strani u vidu plaćeničke vojske na moru. Obe grupe se nazivaju gusarima zato što ovaj pojam označava funkciju (one koji pljačkaju i terorišu na morima i okeanima) a ne razlog zbog kojeg oni to rade.

Gusari na Karibima
Posle Kolumbovog otkrića Amerike 1492. najveće pomorske sile toga vremena Španija i Portugal krenule su stvarati kolonije u Južnoj i Srednjoj Americi (iliti Zapadnoj Indiji, kako ju je Kolumbo nazvao). Najviše kolonija osnovala je Španija dok se Portugal više orijentisao na trgovinu s Indijom i dalekim Istokom. Porobivši srednjoameričke domorodačke narode Inka, Maja i Asteka Španci su stekli kontrolu nad brojnim rudnicima plemenitih metala. Zbog velikog rasta španskog bogatstva i druge evropske države počinju osnivati kolonije na Karibima radi iskorištavanja prirodnih bogatstava Novog svijeta. Krajem 16. i početkom 17. veka širom Kariba nastaju kolonije Engleske, Francuske i Nizozemske a krajem 17. veka i Danske. No, u poređenju sa španskim kolonijama sve su druge bile malobrojne i slabo razvijene.

Veliko klasično doba gusarstva trajalo je od 1560. do 1720. Gusari su bili najuspješniji od 1640. do 1680. godine. Suparništvo među kolonijama i želja za trgovačkom premoći dovodili su do čestih ratova. Dva najpoznatija gusarska sedišta na Karibima bili su ostrvo Tortuga posle 1640. i grad Port Rojal na ostrvu Jamajka posle 1655. godine.

Tortuga

Zastava gusara Džeka Rakama, 18. vek
Tortuga (šp. Tortuga, što znači kornjača) je ostrvo smješteno uz sjevernu obalu ostrva Hispanjola. Godine 1625. engleski i francuski kolonisti odbjegli iz vjerskim ratovima zahvaćene Evrope naselili su se na Tortugi i bavili se poljoprivredom, no 1629. Španci su napali Tortugu pobivši gotovo sve stanovnike da bi ga zatim odmah napustili. Preživjeli stanovnici željni osvete udružili su se sa bukanirima s Hispanjole i počeli s napadima na španske brodove.

Bukaniri su bili bivši robijaši, razbojnici, odbjegli robovi i obični ljudi prognani iz Evrope koji su se naselili uglavnom na Hispanjoli. Živjeli su od lova na divlje životinje čije su meso sušili na vatrama zvanima boucan (odatle dolazi i njihov naziv) koje su prodavali brodovima u prolazu. Neki su uzgajali duvan koji je na tom zemljištu izvrsno uspijevao. Neki su se željni brze i velike zarade otiskivali na more u čamcima i u velikim grupama napadali španske brodove s dragocjenim teretima postavši gusari. Francuski bukanir Veliki Pjer (franc. Pierre le Grand) je oko 1650. sa jednim brodićem i tridesetak ljudi zauzeo admiralski brod španske flote koji je prevozio zlato. Posle 1630. većina bukanira prelazi na Tortugu i ona postaje stjecište najgoreg evropskog ološa koji se želio brzo obogatiti.

Godine 1633. Francuzi su pokušali na Tortugi organizovati trgovinu crnim robljem dovedenim iz Afrike no ona nije zaživjela i 1635. se potpuno ugasila. Iste godine Španci su ponovo osvojili Tortugu da bi ju opet napustili jer je ostrvo bilo premalo da bi za njih imalo stratešku važnost. Engleski i francuski gusari su tada ponovno naselili ostrvo a uskoro su im se pridružili nizozemski. Španci su zbog toga 1638. ponovno napali ostrvo ali ovoga puta su bili poraženi. Od 1640. gusari i bukaniri na Tortugi su se međusobno nazivali Bratstvo obale. Španci su ponovo napali i osvojili Tortugu 1654. no gusari i bukaniri su se vratili već sljedeće godine s namjerom da nastave svoje pljačkaške poduhvate. 1660. iz Francuske je na Tortugu stigao guverner koji je preuzeo vlast na ostrvu. Godine 1670. vrijeme bukanira je počelo prolaziti a Tortuga se pod francuskom vlašću počinje okretati zakonu. gusari s Tortuge prelaze u službu francuskog kralja i do 1685. vrijeme bukanira se završilo.