ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 326
Autor: Domaći
Oblast: Pčelarstvo
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Dvotomno izdanje ATLASA MEDONOSNOG BILJA predstavlja kapitalno delo iz ove oblasti, jer, na ukupno 1.476 stranica, između ostalog, sadrži prikaz 670 najznačajnijih svetskih medonosnih biljaka, ilustrovanih sa 2.910 originalnih fotografija u boji, zatim 5.600 naziva biljaka, prikazanih na 8 jezika, svrstanih u posebne registre. Autor je višestruko proputovao mnoge predele, kako kontinentalne tako i mediteranske, da bi lično fotografisao sve biljke koje su u ovim knjigama prikazane.

Svetska vrednost ovih knjiga potvrđena je na Kongresu APIMONDIA 2003, održanom u Ljubljani, kada je za dvotomni ATLAS MEDONOSNOG BILJA autor nagrađen bronzanom medaljom. Time su ove knjige svrstane među tri najznačajnija svetska dela iz oblasti pčelarstva. Obzirom da je zlatnu medalju dobila engleska knjiga o biologiji pčele, a srebrnu novozelandska knjiga o bolesti pčela, može se konstatovati da je ATLAS MEDONOSNOG BILJA ocenjen kao najznačajnije svetsko delo iz ove oblasti.

Pčelarstvo (ili apikultura, od latinske reči apis = `pčela`) je vrsta poljoprivrednog zanimanja koje podrazumeva gajenje i iskorišćavanje medonosne pčele u košnicama za dobijanje direktnih ili indirektnih koristi. Mesto gde se uzgajaju pčele naziva se pčelinjak.

Direktne koristi od bavljenja pčelarstvom pčelar dobija u sledećim proizvodima: med, pčelinji vosak, pčelinji otrov (ubod), matični mleč, cvetni prah (polen), propolis. Pored toga dobija i rojeve i matice za reprodukciju u pčelarstvu.

Indirektna korist koju daje pčelarstvo oprašivanjem poljoprivrednog bilja, znatno je veća od direktne, za oko 100 do 150 puta, jer u prirodi oko 80% biljaka su entomofilne (biljke koje oprašuju insekti). Oko 150 kulturnih biljaka na području Balkana zahteva oprašivanje pomoću pčela.

Pčelarstvo je jedno od najranijih zanimanja čoveka. Starije je od ratarstva, pa možda i od stočarstva. Predak današnjeg čoveka nije uzgajao pčele, već ih je tražio u šupljinama drveća i stena. Pčele je uništavao, a oduzimao im med i vosak. Najstariji podatak o pčelarstvu potiče iz kamenog doba. Nađen je u pećini kod Bakora u Španiji, star je oko 30.000 godina i na njemu je predstavljeno uzimanje meda iz stene.

Stari Egipćani i Asirci su među prvim uzgajali pčele. Poznavali su i metodu oduzimanja meda a da ne unište pčele. U mnogim grobnicama nađeni su reljefi na kojima su naslikane pčele i med u saću. Stari Grci primili su veštinu pčelarenja od Egipćana, a Rimljani od Grka.

U izveštaju Priskusa Retora o pismu vizantijskog cara Teodosija II (408—450) hunskom vladaru Atili navodi se da su vojnici u ratu dobijali umesto hrane kašiku, a umesto vina medos. Medos (med s grčkim dodatkom os) je medovina, omiljeno piće starih Slovena. Upotreba medosa (medovine) u Panonskoj niziji, gde su tada vladali Huni, pokazuje da su Sloveni, naseljeni oko reke Dunava i Tise, bili glavni proizvođači medosa, jer je reč med nije ni grčka ni hunska, već slovenska.

Nakon konačnog naseljavanja Južnih Slovena na Balkan pčelarstvo je dobilo još veći privredni i kulturni značaj. Med i vosak su proizvođeni ne samo za stanovništvo i vojsku, već i za trgovinu. Sačuvani su određeni pismeni spomenici srpskih vladara koji to potvrđuju. Tako u pismu Stefana Prvovenčanog, kojim je regulisana trgovina Dubrovčana, stoji izmeđuostalog i ovo:

Neka je svima znano, da je kraljevstvo mi dalo milost Dubrovčanima da prodaju vino bez vode i med po cenovniku, i ako se nađe ko da prodaje vino sa vodom ili med preko cenovnika, da mu se uzme sve što ima.

Kralj Uroš, dajući Dubrovčanima privilegije da trguju po srpskim zemljama, naređuje:

Da im se ne uzme silom ni skrlat, ni med, ni brašno, ni koja druga roba.

Za vreme kralja Milutina pčelari su bili oslobođeni svih drugih dužnosti, pa i vojnih. Zato iz činjenice da je med u srednjem veku bio cenjeni artikal trgovine, može se zaključiti da su uslovi za pčelarenje tada bili dobri i da su pčelari bili majstori svog posla. Pčelarstvo je tada bilo cenjeno zato što se med koristio kao zamena za šećer, koji je bio skupa namirnica.

S propašću srpskih država, propali su i veliki pčelinjaci manastira i srpske vlastele. Međutim, pored svih ratova i ostalih društvenih nedaća, srpski seljak je nastavio da i dalje gaji pčele sve do danas.

Vrste pčelinjaka
Stacionirani pčelinjak - pčelinjak u kom su košnice tokom cele godine na jednom mestu.
Seleći pčelinjak - pčelinjak u kome se košnice sele na područja gde u zavisnosti od doba godine cvetaju medonosne biljke.
Ekopčelinjak - pčelinjak u kom se pčele uzgajaju na
poseban (ekološki) način uz nadzor državnih institucija...

Veroljub Umeljić potiče iz porodice sa dugom pčelarskom tradicijom. Prema materijalnim i drugim dokazima, od polovine 19. veka njegova porodica nije nikada bila bez pčela.

Rođen je 22. marta 1949. godine u Oplaniću kod Kragujevca. Rodna kuća je bila na desetak metara od pčelinjaka, pa se može reći da je u životu prvo ugledao košnice i pčele i da je pored njih prohodao i odrastao. Od ranog detinjstva je pomagao ocu Miodragu pri pregledanju pčelinjih društava. Posle prerane očeve smrti 1967. godine, sam preuzima brigu o pčelinjaku, tako da se može smatrati da od tada samostalno pčelari, pa se i navršilo skoro 45 godina njegovog samostalnog pčelarskog staža.

Kao mašinski tehničar radio je u Zavodima „Crvena zastava“ u Kragujevcu, uz to se baveći i pčelarstvom. Godine 1994. napušta Zavode i od tada se profesionalno bavi pčelarstvom. Pčelari sa oko 100-150 DB košnica, smeštenih u rodnom mestu . Intenzivno se bavi formiranjem rojeva za tržište, kao i uzgojem visokokvalitetnih matica. Od 1992. godine je zvanični predavač Saveza pčelarskih organizacija Srbije (SPOS-a). U mnogim mestima na prostoru bivše Jugoslavije, kao i van granica tog područja, održao je brojna predavanja o tehnici pčelarenja, medonosnom bilju, uzgoju visokokvalitetnih matica, dobijanju pčelinjih proizvoda, prolećnom razvoju društava, formiranju rojeva, zazimljavanju društava itd.

Autor je više inovacija koje olakšavaju rad na pčelinjaku i bavljenje pčelarstvom uopšte (korpa za nošenje ramova, držač kalemova žice pri ožičavanju ramova, postolje za košnice, krov-zbeg košnice, alat za sklapanje košnica itd.).

Uz profesionalno pčelarenje intenzivno se bavi i umetničkom fotografijom na temu medonosnih biljaka i života i rada pčela uopšte. Do sada je snimio nekoliko desetina hiljada različitih fotografija na ove teme. Imao je 20 samostalnih i nekoliko zajedničkih izložbi , pod nazivom „U svetu pčela“, u raznim gradovima Srbije i Crne Gore. Mnoge njegove fotografije velikog formata krase stanove pčelara i drugih ljubitelja prirode, kao i prostorije raznih javnih ustanova.

Pobednik je međunarodnog konkursa za izbor najboljih pčelarskih fotografija (Virtual Beekiping Gallery).

Saradnik je više domaćih i stranih pčelarskih časopisa i drugih sličnih revija, u kojima su mu objavljeni brojni stručni članci i pčelarske fotografije. Njegovi članci su zastupljeni u mnogim zbornicima radova sa pčelarskih savetovanja, kao i u sličnim posebnim izdanjima.

Dobitnik je najviših međunarodnih i domaćih pčelarskih priznanja: bronzana medalja APIMONDIA (2003. god.), zlatna medalja APISLAVIA (2000.), zlatna medalja SPOS-a „Zaslužni pčelar“ , „Diploma prof. Jovan Živanović“ i dr.

Godine 1997. objavio je svoju prvu knjigu pod nazivom „U svetu pčela“ . Ona je izazvala izuzetno interesovanje pčelara, tako da je do sada objavljeno 4 izdanja u više hiljada primeraka. Tema ove knjige je tehnika pčelarenja, a ilustrovana je originalnim fotografijama i crtežima autora. Prevedena je na bugarski i hrvatski jezik.

Godine 1999. objavljuje „Atlas medonosnog bilja“, 1. deo, knjigu u kojoj je sadržano 333 vrste različitih medonosno-polenonosnih biljaka, ilustrovanih sa oko 1.500 originalnih fotografija u boji, koje je, takođe, sam snimio. Do sada je štampano 3 izdanja ove knjige.

Godine 2003. objavljuje „Atlas medonosnog bilja“, 2. deo, sa još 337 različitih vrsta medonosnih biljaka, koje nisu prikazane u 1. delu, takođe ilustrovanih sa oko 1.500 fotografija.

I ove knjige su prevedene na bugarski i hrvatski jezik, a postoji interesovanje za prevođenje i na druge jezike.

Knjigu „Pčelarstvo“ objavio je 2006. godine. U ovom obimnom i bogato ilustrovanom delu, između ostalog, prikazan je veliki broj košnica i njihovih varijanti, sa kojima se danas pčelari, kao i tehnike pčelarenja sa njima. Takođe, prikazano je više načina uzgoja matica i formiranja rojeva, kao i ostali radovi na pčelinjaku, zatim savremena pčelarska oprema, bolesti i štetočine pčela itd. Objavljeno je i 2. izdanje ove knjige.

Godine 2008. objavio je knjigu pod nazivom „Enciklopedija pčelarstva“, koja sadrži osnove znanja iz svetskog pčelarstva i drugih oblasti koje su u vezi sa pčelarstvom.



Veroljub Umeljić rođen je 1949. godine u Oplaniću kod Kragujevca. Profesionalno se bavi pčelarstvom.
Objavio je više stručnih knjiga: U svetu pčela (1997), Atlas medonosnog bilja 1 (1999), Atlas medonosnog bilja 2 (2003), Pčelarstvo (2006), Enciklopedija pčelarstva (2008).
Za dvotomni Atlas medonosnog bilja nagrađen je 2003. godine bronzanom medaljom Svetske pčelarske organizacije APIMONDIA. Umeljićeve knjige predstavljaju deo standardne literature za predmet Pčelarstvo i srodne discipline na univerzitetima u Srbiji i okruženju.
Bavi se i pčelarskom fotografijom. Izlagao je na dvadeset samostalnih i više zajedničkih izložbi u Srbiji i Crnoj Gori. Urednik je fotografije Pčelarskog žurnala, kvartalnog časopisa za pčelarsku kulturu.
Saradnik je više domaćih i stranih pčelarskih časopisa i drugih sličnih revija, u kojima su mu objavljeni brojni stručni članci i pčelarske fotografije.
Dugogodišnji je zvanični predavač Saveza pčelarskih organizacija Srbije. U mnogim mestima na prostoru bivše Jugoslavije, kao i van tog područja, održao je brojna predavanja o raznim temama iz pčelarstva.