ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski
Godina izdanja: Ss

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

SRPSKA ELITA I REALIZACIJA
SRPSKOG NACIONALNOG PROGRAMA
Poslednje dve decenije XX veka vratile su nacionalizam na evropsku
političku pozornicu, pre svega u istočnu i centralnu Evropu. Pojava
nacionalizma u postkomunističkim istočnoevropskim zemljama bila je
rezultat krize identiteta kao posledica kolapsa komunizma i njegovog
vrednosnog sistema na kojem je taj identitet počivao, te nesposobnosti i
nespremnosti za transformaciju (Jugoslavije) i nespremnosti za tranziciju.
Probuđeni nacionalizam u Srbiji bio je karakterističan, pre svega, po
teritorijalnim aspiracijama, odnosno osvajačkim pohodima van granica Srbije.
Instrumentalizacija vlastitog naroda u cilju mobilizacije za ratne pohode u
Hrvatskoj i Bosni, a potom i na Kosovu, tehnologija i karakter ratovanja,
srpski nacionalizam krajem XX veka čini najsličnijim nacionalsocijalizmu.
Srpski nacizam je izraz palanke, kaže srpski filozof Radomir Konstantinović,
pokušaj povratka duhu plemena, istorijska regresija. Svaka apsolutizacija
mita, pa naravno i ksosovskog, vodi netrpeljivom nacizmu. Srpski nacizam s
početka osmadesetih XX veka počeo je reaktiviranjem kosovskog mita, koji je
`postao izvor i oblik zla sopstvenom apsolutizacijom`.1 Ivo Banac ga definiše
kao `novi oblik srpskog integralnog nacionalizma s naznakama fašističkih i
komunističkih utjecaja. Premda prividno podupire parlamentarnu
demokraciju, Miloševićeva ideologija povezuje protudemokratske ideje i s
leva i s desna. Ona je natopljena komunitističkim zazorom od ’formalizma’
demokracije čak i kad zadržava desničarsku vjeru u spontanost homogenog
naroda. Miloševićeva je ideologija također protuliberalna i protuzapadna. Ona
je preuzela restauratorsku komunističku tezu po kojoj je Zapad odgovoran za
propast socijalizma i Jugoslavije, baš kao i SSSR-a. Ona takođe izražava
reakcionarnu panslavensku ideju da je sadašnji rat zapravo sukob što ga je
atlantska civilizacija povela protiv evroazijske civilizacije kvaliteta: sukob
vulgarnog materijalizma protiv duha i žrtve i plemenitosti`.2
Fenomenologiju srpskog nacionalizma nije moguće objasniti samo
događajima u poslednjih 20 godina, ili samo tokom postojanja druge
Jugoslavije. Koreni nacionalizma su mnogo dublji, a njegova ideja vodilja
obnova srednjevekovne drzave; ideja koja je vec na samom startu bila
neostvariva, a tokom XX veka su bile još manje šanse za to. Radi se o
konzervativnoj ideji, čiji su koreni u Načertaniju Ilije Garašanina. Ona je bila
dominatna kako na unutrašnjoj, tako i u spoljnoj politici Srbije, a kasnije i u
Jugoslaviji. To je prvi dokument koji jasno govori o aspiracijama srpskih
političara koji su utemeljili modernu Srbiju.
Obnavljanje savremene srpske države imalo je u početku karakter
oslobodilačkog rata (Prvi srpski ustanak 1804 i Drugi srpski ustanak 1814) od
Turaka, pa je Srbija tokom celog XIX veka bila u oslobodilačkom procesu.
Početkom XX veka tj. od balkanskih ratova počinju njeni osvajački ratovi i
borba za Veliku Srbiju. Stvaranjem Jugoslavije srpski narod se našao u jednoj
državi što je i bila ideja vodilja srpskih političara. Kada je postalo jasno da
druga Jugoslavija nije održiva na starim pretpostavkama koje su jedine bile
prihvatljive za srpsku elitu (unitarna Jugoslavija)Srpska elita nije priuhvatila,
ona je aktivirala program `oslobođenja i ujedinjenja svih Srba`. ...