ISBN: Ostalo
Godina izdanja: .
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Odličan tekst

Separat iz nekog naučnog časopisa


Ljubomir Tadić (Smriječno, 14. maj 1925 — Beograd, 31. decembar 2013) bio je srpski profesor filozofije, akademik i član SANU. Najznačajniji doprinos je dao u oblasti: filozofije prava, političkoj nauci, teoriji retorike, teoriji javnosti i javnog mnjenja. O njegovom delu pisali su Vojislav Stanovčić, Ilija Vujačić[1], Jovan Babić, Dragan Simeunović, Bogoljub Šijaković, Aleksandar Prnjat, Jovica Trkulja, Todor Kuljić i mnogi drugi[2]. Važan deo arhive akademika Tadića nalazi se Muzeju Jugoslavije i u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju Adligat.[3]

Biografija[uredi | uredi izvor]
Rođen je 14. maja 1925. godine u selu Smriječno, kod Plužina u Crnoj Gori. Njegov otac Pavle bio je poručnik crnogorske vojske.

Osnovnu školu je završio u rodnom mestu. Pošto je u međuvremenu izbio Drugi svetski rat, prekinuo je školovanje i 1941. sa 16 godina otišao u partizane. Nosilac Partizanske spomenice 1941. Tokom rata više članova njegove porodice je ubijeno.[4]

Gimnaziju je završio u Sarajevu 1946. godine, a pravo je studirao u Sarajevu i Beogradu. Diplomirao je 1952, a doktorirao 1959. godine.

Karijeru je počeo 1954. godine kao asistent na Pravnom fakultetu u Sarajevu, a ubrzo je postao i vanredni profesor. Godine 1962. postao je viši savetnik i Institutu društvenih nauka u Beogradu.

Godine 1968. bio je jedan od predvodnika studentskog protesta, a 1974. je zbog „nepodobnosti“ udaljen sa fakulteta.Jedan od osnivača Instituta za filozofiju i društvenu teoriju Univerziteta u Beogradu.[5]

Od 1985. je bio dopisni, a od 1994. redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti. Uz dr Dragoljuba Mićunovića jedan je od visokih intelektualaca koji su učestvovali u obnovi Demokratske stranke u decembru 1989. godine.

Ljubomir Tadić je bio član Senata Republike Srpske od 1996. godine.

Aktivno se zalagao za očuvanje državnog zajedništva Srbije i Crne Gore u okviru nekadašnje Savezne Republike Jugoslavije (1992-2003), a potom i u okviru Državne zajednice Srbije i Crne Gore (2003-2006). Početkom 2001. godine, izabran je za predsednika Odbora za odbranu jednakih prava državljana Crne Gore,[6] a početkom 2005. godine postao je predsednik ogranka Pokreta za evropsku državnu zajednicu Srbije i Crne Gore u Srbiji.[7]

Godine 2006. izdao je prvi od šest tomova svoje knjige „Filozofija prava“. Urednik njegovih sabranih dela je bio Trivo Inđić, njegov bivši asistent.[traži se izvor]

Preminuo je u Beogradu u noći 30/31. decembra 2013. godine.[8][9][10] Sahranjen je 4. januara 2014. na Novom groblju u Beogradu.[11]

Ljubomir Tadić je imao ćerku Vjeru i sina Borisa Tadića, bivšeg predsednika Srbije. Supruga mu je bila Nevenka Tadić.

Jedan je od ljudi kojima je Dobrica Ćosić posvetio poglavlje u svom romanu Prijatelji.

Arhiva akademika Ljubomira Tadića[uredi | uredi izvor]
Nevenka Tadić je u nekoliko navrata Udruženju „Adligat” poklanjala knjige iz svoje lične biblioteke, kao i biblioteke svog pokojnog supruga akademika Tadića. Osim toga, Udruženju je poklonila i deo njegove arhive, fotografije iz porodičnih albuma od istorijskog značaja, ali i lične predmete supruga poput naočara i olovki.[12]

Dela[uredi | uredi izvor]

Korice značajne knjige akademika Tadića „Poredak i sloboda” i posveta autora na drugoj knjizi, deo kolekcije potpisanih knjiga koje se nalaze u Adligatu.
Filozofske osnove pravne teorije Hansa Kelsena: prilog kritici „Čiste teorije prava“, Veselin Masleša, 1962
Predmet pravnih nauka, Institut društvenih nauka, 1966
Poredak i sloboda: prilozi kritici političke svesti, Kultura, 1967
Tradicija i revolucija, Srpska književna zadruga, 1972
Pravo, priroda i istorija, Filozofsko društvo Srbije, 1977
Filozofija prava, Naprijed, 1983
Filozofija prava, (Brajevo pismo) u četiri sveske, Filip Višnjić, 1984
Da li je nacionalizam naša sudbina, Multiprint, 1986
Autoritet i osporavanje, Filip Višnjić, Naprijed, 1987
Ogled o javnosti, Univerzitetska riječ, Prosveta, 1987
Nauka o politici: osnovni pojmovi i problemi, Rad, 1988
The Comintern and the National Question in Yugoslavia, Serbian Heritage Academy, 1989
Javnost i demokratija, Univerzitetska riječ, Sloboda, 1990
O velikosrpskom hegemonizmu, Stručna knjiga, Politika, 1992
Retorika: uvod u veštinu besedništva, Filip Višnjić, Institut za filozofiju i društvenu teoriju, Napredak, 1995
Politikološki leksikon: osnovni pojmovi nauke o politici, Zavod za udžbenike i nastavna sredstva, 1996
Filozofija u svom vremenu, Filip Višnjić, Napredak, 1998
U matici krize: intervjui 1968- 1998, Čigoja štampa, 1999
Polemike, Gutenbergova Galaksija, Goragraf, 2000
Zagonetka smrti: smrt kao tema religije i filozofije, Filip Višnjić, 2003.
Nauka o politici, Zavod za udžbenike, Službeni glasnik, 2007
Kriza i „velikosrpski hegemonizam“, Zavod za udžbenike, Službeni glasnik, 2008
Izabrana dela - tom I - Filozofija prava[13]
Izabrana dela - tom II - Poredak, autoritet i sloboda
Izabrana dela - tom III - Tradicija, legitimnost i revolucija
Izabrana dela - tom IV - Nauka o politici
Izabrana dela - tom V - Javnost i retorika
Izabrana dela - tom VI - Filozofija u vremenu i zagonetka smrti
Izabrana dela - tom VII - Kriza i „velikosrpski hegemonizam“