Godina izdanja: 2024
ISBN: 978-86-83028-01-6
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Petković, Radoslav, 1953-2024 = Petković, Radoslav, 1953-2024
Naslov Ogled o mački / Radoslav Petković ; pogovor Mileta Aćimović Ivkov
Vrsta građe kratka proza
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 2024
Izdanje 2. izd.
Izdavanje i proizvodnja Sombor : Gradska biblioteka „Karlo Bijelicki“ : Veljkovi dani, 2024 (Budisava : Krimel)
Fizički opis 148 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Aćimović, Mileta Ivkov, 1966- (autor dodatnog teksta)
Aćimović, Mileta Ivkov, 1966- (autor dodatnog teksta)
Zbirka ǂBiblioteka ǂVeljkova golubica ; ǂknj. ǂ12
(broš.)
Napomene Tiraž 300
Pogovor: str. 137-148.
Predmetne odrednice Petković, Radoslav, 1953- -- „Ogled o mački“

U ediciji „Veljkova golubica“ objavljeno je drugo izdanje knjige „Ogled o mački“ Radoslava Petkovića.
„Naslovljena kao ogled, knjiga sadrži elemente priče, dnevnika, malog disputa, publicističkog i moralističkog zapisa i hronike u čijem je idejnom i tematskom središtu figura mačke, kao kompoziciono i značenjski ujedinjujućeg simbola i žižne tačke. U njoj se povodom mačke, asocijativnim širenjem i naslojavanjem značenja, mozaično kazuje i pripoveda o stvarnosti čovekovog života i sveta. O onome što je bio i onome što, sagledan kroz prizmu iskustva kao doživljaj i kao predstava, u bitnim dimenzijama, on istinski jeste i može da bude.“
(Iz Pogovora „O životu i svetu“ Milete Aćimovića Ivkova)

Radoslav Petković (1953, Beograd – 2024, Novi Sad), diplomirao je na Grupi za jugoslovensku i opštu književnost na Beogradskom univerzitetu godine 1982. Od 1983. do 1987. bio je glavni urednik časopisa Književna kritika. Od 1988. do 1994. godine radio je kao sekretar zadužbine „Ivo Andrić“. U periodu od 1994. do 2001. godine delovao je u statusu slobodnog umetnika. Od 2001. do 2004. godine bio je generalni direktor Zavoda za udžbenike i nastavna sredstva u Beogradu. Sledeće radno mesto mu je, od februara 2009, pa do odlaska u penziju, bilo na funkciji zamenika pokrajinskog sekretara za kulturu Autonomne pokrajine Vojvodine. Objavio je romane Put u Dvigrad (1979; Nagrada „Miloš Crnjanski“), Zapisi iz godine jagoda (1983), Senke na zidu (1985), Sudbina i komentari (1993; NIN-ova nagrada, Nagrada „Meša Selimović“, Borbina nagrada za knjigu godine, Nagrada kluba „Jazzbina“ i Radija B92 za najbolju knjigu godine) i Savršeno sećanje na smrt (2008; Nagrada „Bora Stanković“). Povodom jubileja NIN-ove nagrade, roman Sudbina i komentari je, glasovima književnih kritičara, uvršten u deset najboljih NIN-ovih romana. Za celokupan pripovedački opus dobio je Nagradu „Ramonda Serbica“ (2008). Godine 2020. dobio je Nagradu „Stefan Mitrov Ljubiša“ za ukupno književno stvaralaštvo. Nagradu „Veljkova golubica“ koju dodeljuje biblioteka „Karlo Bjelicki“ u Somboru dobio je 2022. godine „za složen i višeznačan spoj istorije, sudbine i priče u svojim knjigama“. Autor je dve zbirke priča: to su Izveštaj o kugi (1989, Andrićeva nagrada) i Čovek koji je živeo u snovima (1998, Vitalova nagrada). Objavio je i sledeće esejističke knjige: Ogled o mački (1995), O Mikelanđelu govoreći (2006), Vizantijski internet (2007), Upotreba vilenjaka (2008) i Kolumbovo jaje (2017; Nagrada „Dušan Vasiljev“); njegove kolumne objavljivane u beogradskom dnevnom licu Blic sakupljene su u knjizi Događaj godine (2010). U saradnji sa uglednim vizantologom Radivojem Radićem objavio je knjigu Srednjovekovni putovođa (2011). Za rukopis Upotreba vilenjaka nagradu „Istok – Zapad“ zaječarske biblioteke „Svetozar Marković“. Tri njegova romana (Senke na zidu, Sudbina i komentari i Savršeno sećanje na smrt) i obe zbirke priča prevedeni su na francuski jezik i objavljeni u Francuskoj; njegova dela prevođena su i na mađarski (Sudbina i komentari, Čovek koji je živeo u snovima, Vizantijski internet), grčki (Sudbina i komentari), engleski (Sudbina i komentari i pojedine priče), italijanski (Sudbina i komentari i pojedine priče), slovenački (Sudbina i komentari), slovački (Senke na zidu), nemački (Senke na zidu i Sudbina i komentari) i bugarski (Sudbina i komentari, Čovek koji je živeo u snovima). Mađarski prevod Sudbine i komentara objavljen je u izdanju uglednog izdavača Jelenkor i pobrao je izvanredne kritike u vodećim mađarskim dnevnim listovima; ubrzo po objavljivanju, dospeo je na listu deset najprodavanijih proznih knjiga na mađarskom jeziku. Francuski prevod Savršenog sećanja na smrt dobio je pohvalne prikaze u Le Monde-u. Proza mu je zastupljena u brojnim antologijama savremene srpske književnosti na engleskom, francuskom, italijanskom jeziku, a predstavljena je i u okviru tematskoj brojeva nemačkih i poljskih časopisa posvećenih srpskoj književnosti. Bavio se i prevođenjem sa engleskog: prevodio je prozu Tolkina, Čestertona, Roberta Luisa Stivensona i Danijela Defoa. Tokom devedesetih bio je kolumnista NIN-a, dnevnog lista Demokratija, kao i stalni saradnik Vremena i Evropljanina. Više od deset godina bio je redovni kolumnista najtiražnijeg srpskog dnevnog lista Blic. Živeo je u rodnom Beogradu do 2000. godine, kada se seli u Pančevo, a od 2006. nastanjuje se u Novom Sadu. Preminuo je nakon duge i teške bolesti 27. oktobra 2024. Sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju u Beogradu.

MG157 (N)