Rimsko carstvo – sve od njegovog uspona, odnosno od prvog imperatora Avgusta, koji ga je osnovao, do Konstantina, koji je carstvo preobratio u hrišćanstvo i podigao Konstantinopolj, novi glavni grad na istoku. Period tokom kojeg je Rim stekao sjaj i teritoriju, a potom izgubio i jedno i drugo. Ova knjiga predstavlja priču o desetorici vladara. Bili su najsposobniji i najuspešniji rimski imperatori, s izuzetkom Nerona, verovatno najintrigantnijeg rimskog imperatora, ali je čak i on bio veliki neimar. Iako se uspeh definiše na razne načine – s obzirom na okolnosti i na individualni talenat – ono što je karakterisalo sve imperatore bilo je da su želeli da uspostave političku kontrolu kod kuće, da demonstriraju vojnu moć u inostranstvu, da njihova vladavina bude upamćena kao prosperitetno vreme, da grade Rim i da imaju dobre odnose s božanstvima. I svaki imperator želeo je da umre u postelji i lično preda vlast nasledniku koga je sam izabrao. Zaostavština Rima i dalje istrajava na toliko različitih načina – od jezika, preko zakona i arhitekture, do sedišta Rimokatoličke crkve. Štraus revidira ovo trajno nasleđe kroz živote onih ljudi koji su ga oblikovali, a to su: Avgust, Tiberije, Neron, Vespazijan, Trajan, Hadrijan, Marko Aurelije, Septimije Sever, Dioklecijan i Konstantin. Tokom vekova naučili su da održavaju porodični posao – vladavinu carstvom – prilagođavajući se onda kada je neophodno i uvek istrajavajući, bez obzira na cenu. Jer Rimljani i danas žive, i to ne samo u mašti noćnog šetača po Palatinu.