ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K7
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

- Ana Karenjina u Beogradu
- Kafkin WC
- Šta će biti sa mnom
- Zakon stvarnosti
- Na vrhu brda
- Gorbačov i ja: dva velika naroda


Jasmina Tešanović (Beograd, 7. mart 1954) je politička aktivistkinja, književnica i feministkinja. Pored učešća u pokretima Žene u crnom i Ružičasti kod, bavi se prevođenjem i režijom.

Jasmina Tešanović je rođena u Beogradu, u Jugoslaviji, 7. marta 1954. Njena majka, Vera Stefanović Tešanović je po profesiji bila pedijatar, a otac Gojko Tešanović inženjer i ekonomista. Oboje su bili politički aktivni u Savezu komunista Jugoslavije Josipa Broza Tita.

Kao dete, Jasmina se zajedno sa roditeljima preselila u Kairo, u Egipat, gde je pohađala osnovnu školi Port Said na engleskom jeziku. U Kairu je pohađala časove klavira sa hrvatskom pijanistkinjom Melitom Lorković. Godine 1966. zajedno sa roditeljima se preselila u Milano, u Italiji, gde je nastavila školovanje u međunarodnoj britanskoj školi. Godine 1971. je upisala Univerzitet u Milanu, gde je studirala pravo dve godine, a nakon toga se prepisala na studije dramske umetnosti.[1] Diplomirala je 1976. sa tezom na temu Andreja Tarkovskog.

Godine 1975. preselila se u Rim, gde je živela sa glumicom Laurom Beti, gde se sprijateljila sa Pjerom Paolom Pazolinijem.

Godine 1978, zajedno sa Žaranom Papić i Dunjom Blažević, organizovala je prvu feminističku konferenciju u istočnoj Evropi dovodeći razne italijanske feministkinje, poput Dačie Marajini, Ane Marije Beti i Leticije Pailoci u Jugoslaviju. Međunarodna konferencija je bila osuđena od strane vladajuće Komunističke partije, kao pokušaj uvoza zapadne ideologije u zemlju.

Snimila je par video performansa sa Studentskim kulturnim cenrom Beograda, kao i kratke filmove zajedno sa Radoslavom Vladićem.

Prevodila je italijanske književnike poput Itala Kalvina, Elze Morante i Alberta Moravije, te objavila Antologiju italijanske pripovetke u okviru Jugoslavije.

Radila je kao zamenica režisera i pisca Živojina Pavlovića na filmu Zadah tela, koji je osvojio glavne nagrade na Filmskom festivalu u Puli 1983.

Na početku ratova devedestih, postala je antiratna aktivistkinja protiv režima Slobodana Miloševića: Žene u crnom, Ženske studije i sl. Zajedno sa Slavicom Stojanović je 1994. godine otvorila neprofitnu izdavačku kuću „Feministička 94“.

Prva knjiga eseja Jasmine Tešanović, „Nevidljiva knjiga“ postala je manifest alternativne srpske feminističke/pacifističke kulture. Od tada je objavila nekoliko knjiga i zbirki eseja prevedenih na nekoliko jezika.

Autorka je široko rasprostranjenog „Dnevnika političkog idiota“, dnevnika napisanog za vreme rata tokom 1999. na Kosovu.

Kada je 2004. godine dodeljena glavna Hirošima nagrada za mir i kulturu Borki Pavićević, srpske književnice i mirovne aktivistkinje, Biljana Srbljanović i Jasmina Tešanović su dobile dodatne nagrade, kao, takoreći, drugoplasirane.

Jasmina Tešanović je članica norveškog PEN centra. Dela stvara na tri jezika: engleskom, italijanskom i srpskom.

Privatni život
Jasmina Tešanović ima kćerku Kseniju iz braka sa pesnikom Rašom Livadom. Tokom devedesetih godina, bila je udata za novinara i pisca Dušana Veličkovića.

Godine 2005, udala se za američkog naučno-fantastičnog pisca Brusa Sterlinga.