Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine

autogram , potpis
pismo upuceno Zoranu Gluscevicu - vezano za izlozbu
Ljubice Filipović Lazarević 1969 godine

Ljubica Filipović Lazarević (Rijeka, 1885—Kragujevac, 1975) bila je srpska slikarka i učenica Bete Vukanović i Antona Ažbea.

Rođena je 1885. godine u Rijeci, ali je ubrzo zatim postala Kragujevčanka. Posle završene Gimnazije u Kragujevcu, školovanje je nastavila kod Bete Vukanović u Beogradu i kod poznatog slovenačkog slikara i učitelja slikanja Antona Ažbea, koji je imao privatnu školu u Minhenu. Kod Ažbea je učila do smrti umetnika, 1905. godine, kada se vratila u Srbiju i počela da izlaže kao članica umetničkog udruženja „Lada”.

Prvi svetski rat je provela kao dobrovoljac-bolničarka u 19. pešadijskom puku. Posle rata i boravka u Italiji, postala je nastavnica slikanja i crtanja u beogradskoj Prvoj ženskoj gimnaziji. Od tog trenutka Ljubica je aktivna i u organizovanju Udruženja likovnih umetnika Srbije i podizanju Umetničkog paviljona „Cvijeta Zuzorić”.

Posle bombardovanja Beograda, 1941. godine, kada je zapaljen njen atelje sa svim slikama, vratila se u Kragujevac, gde je nastavila da stvara i drži školu slikanja posle rata. Čak i onda kada je izgubila vid, na neki njen svojstven način nastavila je da slika. Član Udruženja likovnih umetnika Kragujevca postala je 1968. godine.

Poslednje godine života je provela u kragujevačkom Gerontološkom centru, koji ju je i sahranio i u čijoj monografiji o štićenicima Ljubičino ime zauzima počasno mesto. Umrla je 17. maja 1975. godine.

Kuću u ulici Tanaska Rajića br. 52, u kojoj je živela, kao i sva svoja slikarska dela, ostavila je Narodnom muzeju u Kragujevcu. U kući se danas nalazi njen legat sa galerijom muzeja, u kojoj se organizuju izložbe umetnika kao što se i dodeljuje novoustanovljena nagrada sa njenim imenom.

---------------------------------------

Predrag Peđa Milosavljević (Lužnice, 4. februar 1908 — Beograd, 25. januar 1987) je bio srpski slikar, diplomirani pravnik, diplomata, dramski pisac, dramaturg i član SANU.

Predrag Milosavljević je rođen 4. februara 1908. u Lužnicama kod Kragujevca. u učiteljskoj porodici. Porodica Milosavljević potiče iz Crne Gore iz plemena Vasojevića, koja je zbog krvne osvete oko 1846. godine pobegla u Srbiju i naselila se u okolini Kragujevca. Otac Svetolik se pored učiteljskog poziva bavio književnošću i uređivao je `Dečiji list`. Zbog roditeljskog poziva porodica Milosavljević se često selila tako da je 1913. godine Predrag završio prvi razred osnovne škole u Marenu kod Kavadara gde je otac službovao.

Kada je 1914. godine izbio Prvi svetski rat, otac je mobilisan, a majka se sa decom preko Kosovske Mitrovice vraća u Kragujevac u kome ostaje do kraja rata 1918. godine. Posle rata od 1919. do 1926. Peđa ide u gimnaziju u Skoplju gde mu je otac sa službom. U Skoplju mu je profesor crtanja slikar Hristifor Crnilović koji je kod mladog Predraga razvio ljubav ka likovnoj umetnosti. U periodu od 1926. do 1929. godine Peđa Milosavljević sa porodicom živi u Beogradu gde završava gimnaziju i 1927. godine se upisuje na Pravni fakultet u Beogradu. Paralelno sa studijama prava, pohađa slikarsku školu Jovana Bijelića koji je bio porodični prijatelj i tamo se druži sa Đorđem Popovićem, Pavlom Vasićem i Danicom Antić takođe polaznicima Bijelićeve slikarske škole.

Prvi put izlaže 1929. godine na II jesenjoj izložbi beogradskih umetnika i od tada redovno učestvuje na: Prolećnim izložbama jugoslovenskih umetnika i jesenjim izložbama beogradskih umetnika. Izlaže takođe i sa grupama umetnika „Oblik“ i „Dvanaestorica“ kao i na izložbama jugoslovenskih umetnika u inostranstvu.

Kada je 1933. godine diplomirao na Pravnom fakultetu u Subotici zapošljava se u Ministarstvu inostranih poslova. U diplomatskoj službi je bio u periodu 1933-1947. Od 1947. do 1950. radi u Komitetu za kulturu i umetnost Vlade SFRJ za međunarodnu razmenu.

Za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti izabran je 1972., a za redovnog 1976.

Zajedno sa svojim kolegama Petrom Palavičinijem i Brankom Popovićem, Jovan Bijelić je 1926. godine formirao grupu „Oblik“ kome pristupaju: Petar Dobrović, Živorad Nastasijević, Toma Rosandić, Veljko Stanojević, Sreten Stojanović, Sava Šumanović i Marino Tartalja kao članovi osnivači, a kasnije ovoj grupi pristupaju: Ignjat Job, Zora Petrović, Ivan Radović, Mate Razmilović, Risto Stijović, arhitekt Dragiša Brašovan. Ova grupu su sačinjavali već afirmisani likovni umetnici. Pravila grupe su doneta na sednici od 8. novembra 1930. godine a Ministarstvo unutrašnjih poslova ih je potvrdilo 20. jul 1932. godine.

Iako formalno nije bio član grupe „Oblik“ Peđa Milosavljević je sa njima izlagao.

------------------------------------------------

Zoran Gluščević (Užička Požega, 23. maj 1926 - 10. maj 2006) bio je srpski književnik, kritičar i prevodilac, poznat kao urednik izdavačkog preduzeća Vuk Karadžić kao i Književnih novina.

Godine 1969. je objavio članak u kojem kritikuje sovjetsku politiku, odnosno Čehoslovačke, zbog čega su ga komunističke vlasti tadašnje Jugoslavije dovele pred sud gde je osuđen na šest meseci zatvora, da bi početkom 1970. godine kazna bila preinačena u tri meseca uslovno.

Pred kraj života je napisao nekoliko knjiga koje se bave raspadom Jugoslavije te kritikuju američku i zapadnu politiku prema Srbima.