ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K50 / K278 / Db / Ms
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljasnjost kao na fotografijama, unutrasnjost u dobrom i urednom stanju!

Preveo:
Ivan Vejvoda

Prvi deo ove knjige napisan je u leto 1957. a objavljen sledeće godine kao uvod u italijansko izdanje Lenjinovih Filozofskih svezaka. Drugi deo je, međutim, napisan jedanaest godina kasnije.

Ideja koja preovlađuje u prvom delu knjige lako se može izraziti - to je ideja marksizma,a kao nauke.Marksizam jeste proširivanje naučnog metoda na polje društveno-istorijskih disciplina.
Drugi deo knjige priznao je značaj teorije otuđenja u Marxovom delu i dao toj teoriji prostora.


Lucio Colletti (italijanski: Lucio Colletti; 8. decembar 1924, Rim - 3. novembra 2001., Venturina Terme) - italijanski filozof i političar. Jedan od retkih italijanskih filozofa koji je priznat širom sveta. U početku se držao marksizma, ali se nakon toga udaljio od liberalizma

Rođen u Rimu u porodici zaposlenog u banci. Tokom Drugog svetskog rata borio se u partizanskom odredu antifašističke partije akcije. Studirao je na Univerzitetu u Mesini, a potom upisao Univerzitet u Rimu, gde je postao student u Galvano della Volpe i studirao književnost, filozofiju i istoriju filozofije. Nakon raspuštanja Stranke akcije, pod uticajem učitelja i čitanja Lenjinovih dela 1949. godine, pridružio se Komunističkoj partiji Italije [2]. Nakon suzbijanja mađarskog ustanka 1956. godine, pokrenuo je apel 101 komunističke intelektualke koji su u otvorenom pismu osudili Komunističku partiju zbog odbijanja da se distanciraju od delovanja SSSR-a, ali su IKP napustili tek 1960-ih, kada su se intenzivirali sporovi oko partijske politike u oblasti kulture.

Godine 1958. uključen je u prošireno uredništvo teorijskog časopisa IKP Societa [3]. Dve godine nakon zatvaranja časopisa 1962. godine, nakon akutne političke i filozofske polemike, napustio je stranku, jer je verovao da ona ne može proći kroz proces demokratizacije i napustiti staljinističku prošlost, što je „očigledno pravi smjer“ [4]. 1966-1968. Zajedno sa Silveriom Corvisieri i Augusto Illuminati izdao je časopis „Sinistra“ („La Sinistra“), koji je bio diskusijska platforma za trockiste, gevariste i druge alternativne levičare.

Collettijev najpoznatiji doprinos marksističkoj filozofiji bilo je poricanje hegelijskog porijekla marksizma u Hegelu i marksizmu (1969). Smatrajući G.V.F.-a Hegela `intuitivnim kršćanskim filozofom`, u svojim se spisima vraćajući se na predkantijsku metafiziku, on je negirao mogućnost materijalističkog tumačenja hegelijanske dijalektike i pomenuo epistemologiju Immanuela Kanta i socijalnu filozofiju Žan-Žak Rousseaua kao prethodnika marksizma. Dakle, prema Collettiju, „govoreći o nezavisnosti objektivnog sveta od svih njegovih koncepata njegove spoznaje, Kant je predviđao materijalističku tezu o neodredivosti razmišljanja“ [5].

1960-ih godina Colletti je vodio polemike pre svega protiv Frankfurtske škole i posebno Herberta Marcusea, ali sam je postao meta kritike Louisa Altussera, koji ga je pripisao `hegelovskoj tradiciji` koju je kritikovao u ne-marksizmu. 1974. dao je intervju Perriju Andersonu za `Nev Left Reviev` [6], koji je stekao međunarodnu slavu. U 1974-1978 napustio je Italiju i živeo u Švajcarskoj.

Od sredine 1970-ih, Collettijevi pogledi su ispravljeni, postao je razočaran marksizmom, verujući da je postao ništa drugo do slobodno vreme univerzitetskih profesora, a nakon objavljivanja Sunset ideologije 1980. prešao je na položaj „tržišnog socijalizma“. U početku je aktivno podržavao lidera Italijanske socijalističke partije Bettino Craki, a od 1996. godine izabran je u italijanski parlament na listama desničarske stranke Napredak, Italija, Silvija Berlusconija. Uprkos činjenici da je Colletti više puta kritikovao postupke stranke i njene vlade (naročito brutalno suzbijanje alternativnih globalističkih protesta protiv samita G8 u Genovi, što je dovelo do ubistva Carla Giulianija), Berlusconi je posthumno napomenuo njegovu `hrabrost da napušti komunizam`