ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K6
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju!
Slovenacki jezik !

Redje u ponudi!


Oton Župančič (sloven. Oton Župančič, Vinica, 23. januar 1878 — Ljubljana, 11. jun 1949) je bio slovenački pesnik, prevodilac i pisac drama.

Smatra se, uz Ivana Cankara, Dragotina Ketea i Josipa Murna, jednim od začetnika moderne u slovenačkoj književnosti. Za vreme Drugog svetskog rata bio je blizak antifašističkom pokretu.

Župančič potiče iz palanke Vinice, kod Črnomelja, u Beloj Krajini.[1]

Dela
Poezija
Čaša opojnosti (1899)
Čez plan (Preko ravnice, 1904)
Samogovori (Monolozi, 1908)
V zarje Vidove (U Vidovu zoru, 1920)
Zimzelen pod snegom (1945)
Dečja literatura
Pisanice (Uskršnja jaja, 1900)
Lahkih nog naokrog (Bezbrižne šetnje, 1913)
Sto ugank (Sto zagonetki, 1915)
Ciciban in še kaj (Ciciban i drugo, 1915)
Drame
Noč za verne duše (1904)
Veronika Deseniška (1924)


Oton Župančič (Vinica, 23. siječnja 1878. - Ljubljana, 11. lipnja 1949.), slovenski pjesnik.

Kraće vrijeme suplent u Ljubljani, a zatim živio u Parizu, Beču i nekim njemačkim gradovima. 1910. vratio se u Ljubljanu, gdje je postao dramaturg Zemaljskoga kazališta, zatim gradski arhivar. 1914. uređuje časopis Slovan, a 1917. - 1920. Ljubljanski zvon. Između dva rata Župančič je dramaturg i upravnik Slovenskog narodnog gledališča. Blistavim pjesničkim nastupom zasjenjuje generaciju realista i naturalista, udarajući s Ivanom Cankarom temelje slovenske moderne. U liriku uvodi izdiferencirane mogućnosti poetskog izraza: melodiozni živi ritam i bogatstvo alegorija, naglašavajući osjećaj osobne uzvišenosti i izdižući izuzetno značenje pjesničkog poziva do individualnog patosa (Čaša opojnosti, 1890.). Kasnije proširuje tematiku patriotskim i socijalnim motivima, sublimirajući sve više svoj poetski način (Čez plan, 1904.). Raskriljujući lirsku misao u dva dijametralno oprečna smjera: jedan prema misaonoj i vizionarnoj poeziji, a drugi prema stvarnoj socijalnoj problematici, zahvaća osobito pitanje slovenske ekonomske emigracije (Samogovori, 1908.). Župančič je i tvorac dječje poezije u slovenskoj književnosti (Pisanice, 1900., Lahkih nog naokrog, 1913., Sto ugank, 1915. i Ciciban in še kaj, 1951.). Zbirka V zarje Vidove (1920.) sadrži snažnu ratnu liriku. Poslije 1920. posvećuje se više kazalištu (lirska tragedija Veronika Deseniška, 1924., normiranje izgovora slovenskog jezika na sceni) i prevođenju. Preveo je mnogo poznatih djela iz različitih europskih književnosti. U posljednjem razdoblju njegova poezija, nadahnuta Narodnooslobodilačkom borbom, prožeta je borenim patriotizmom, humanošću i slobodoljubivošću.