ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K28
Jezik: Srpski

U dobrom stanju!

SJAJ RAZGOVORA
narodne izreke


Autor: Đoko Stojičić
Izdavač: GRADINA Niš i JEDINSTVO Priština
Godina izdaja: 1987
Pismo : ćirilica
Povez: tvrdokoričeni
Dimenzije: 24,5 x 15,6 cm
Broj stranica: 297


Đoko Stojičić je srpski književnik, publicista, bivši ministar i ambasador Savezne republike Jugoslavije


Rođen je 12. februara 1936. u selu Medna, opština Mrkonjić Grad. Njegov otac Nikola je bio poljoprivrednik, a majka Milka domaćica. Sa porodicom se u martu 1946. godine preselio u Nove Kozarce.[2]

Školovao se u Novim Kozarcama, Srpskoj Crnji i Kikindi, gdje je završio gimnaziju. Diplomirao je jugoslovensku i svjetsku književnost na Filološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu 1962, a magistrirao je 1966. godine.[2][3]

Jedno vrijeme je bio urednik lista „Student“. Nakon toga je postavljen za sekretara UKSK Beogradskog univerziteta, potom postaje predsjednik CK Saveza omladine Srbije, a nakon toga direktor Republičkog zavoda za međunarodnu naučnu, prosvjetnu, kulturnu i tehničku saradnju.[4] Od 24. januara 1988. do 30. aprila 1989. je bio glavni i odgovorni urednik lista „NIN“.[5] Bio je i urednik opšteobrazovnog programa Televizije Beograd.[2]

U periodu od 10. februara 1993. do 18. marta 1994. je bio ministar kulture Republike Srbije.[6] Od 1994. do 2001. je bio ambasador Savezne Republike Jugoslavije u Češkoj republici.[4]

Danas živi i radi u Beogradu.

Književni rad
Objavio je 17 knjiga poezije, 7 knjiga izbora poezije, 6 knjiga studija, eseja, članaka i polemika, 3 putopisa, 2 knjige proze i 2 drame. Pjesme su mu prevođene na 20 stranih jezika i uvrštene u 66 jugoslovenskih i srpskih i 16 stranih antologija i zbornika.[7] Autor je prvog projekta „Istorija srpske kulture“ iz 1993. godine.[1]

Član je Udruženja književnika Srbije, počasni član Unije čeških pisaca i potpredsjednik Evropske unije umjetnosti.

Nagrade i priznanja
Dobitnik je velikog broja književnih nagrada: „Vukova nagrada“, „Zlatna značka“ Kulturno-prosvjetne zajednice Srbije, „Zlatni prsten“, „Srboljub Mitić“, „Rade Drainac“, „Masarikova nagrada“, „Rudolf Drugi“, „Karel Hinko Maha“, „Franc Kafka“, „Iskia“ – italijanski oskar kulture, „Zlatni beočug“, „Milan Rakić“.[7][3][8]

Dobio je 4. februara 2010. povelju počasnog građanina opštine Mrkonjić Grad.[9] Dobitnik je Ruske medalje zahvalnosti.[7]

Bibliografija
„Poeme narodne revolucije“, 1968.
„Svete kiše“, 1975.
„Norveški dnevnik“, 1982.
„Ljudi bez oružja“, antologija jugoslovenske antiratne poezije (1945—1985), 1985.
„Kamen temeljac“, 1987.
„Tačka oslonca“, 1988.
„Bičevanje reči: sanjane pesme“, 1990.
„Sjaj razgovora“, leksikon srpskih narodnih izreka, 1992.
„Sizif sa kamenom u srcu“, 1993.
„Srp od zmije“, 1995.
„Kućni prag“, 1996.
„Birane reči“, 1997.
„Ognjišta“, 2000.
„Nemoć odgonetke“, 2003.
„Zamka za šaropere ptice“, 2004.
„Cvet na kamenu“, 2004.
„Srpske narodne izreke“ I-II, 2006.
„Helenski bogovi“, 2008.
„Tuđe tuđice, srpska ćirilica“
≈ `Nezaboravnik omladinske borbe` 1968.