Izbor iz poezije jednog od najznačajnijih nemačkih pesnika. Ginter Kunert objavio je ogroman broj (oko
dve stotine!) naslova u gotovo svim žanrovima (poezija, proza, esej, kritika, putopis, radio-drama, filmski
scenario, aforizam, glosa, satira, članak, reportaža, literature za decu), postavši jedan od najplodnijih i
najuglednijih nemačkih pisaca.
Čuveni nemački kritičar Marsel Rajh Ranicki pisao je da Kunertove pesme „formulišu pitanja jednog
skeptičnog savremenika, njegov nemir, njegov strah”. Većina tumača Kunertova pesništva smatra da su
ironija, skepticizam i pesimizam glavne oznake njegovog duhovnog i poetičkog profila. On sam negde se
pak nazvao „vedrim melanholikom”. U svakom slučaju, reč je o pesniku sa ogromnim životnim
iskustvom, u koje spada i presudno važno iskustvo dveju nemačkih diktatura – nacionalsocijalističke
(nacističke) i komunističke. Stoga nije čudno što nam Kunertova poezija daje kritičku sliku razvoja
civilizacije, društvenih i istorijskih procesa. Humani ideali i umni projekti retko se ostvaruju u istoriji,
budući da se ona služi nasilnim sredstvima. Na objektivni cinizam takve istorije Kunert odgovara
ironičnim, pa i ciničnim pesničkim komentarom, koji mu stoji na raspolaganju i kad je reč o ideologijama
i idolatrijama svih vrsta.
sa nemačkog preveo Stevan Tontić