Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Autor: Strani

RUZA KOMPASA
Ursula Legvin
Str 313
Povez mek
Stanje knjige dobro

OSTALE MOJE AUKCIJE MOŽETE POGLEDATI PREKO LINKA
http://www.kupindo.com/pretraga.php?Prodavac=rere&Grupa=1
Kupovinom više knjiga značajno štedite na poštarini.

O knjizi
POLARIS
Problemi sa zbirkama priča čiji segmenti nastaju u dužem vremenskom periodu u najmanju ruku su dvojaki: prvi su vezani za unutrašnju bliskost/jedinstvo segmenata, a drugi za odnos zbirke, u trenutku njene pojave, prema trenutnim književno-žanrovskim kretanjima. Ursula Legvin se suočila sa oba problema u svojoj knjizi „Ruža kompasa“, originalno objavljenoj 1982. godine, jer su njenih 20 novela i priča nastale (a neke čak i bile objavljene u SF periodici) 70-tih godina. Izuzetno dobrim naslovom knjige koji, kako autorka u predgovoru kaže, podrazumeva kretanje u svim vremensko/prostornim pravcima, Legvinova je pokušala (i ostvarila) svojevrsni okvir bez rama za svoju knjigu u kojoj je kohezija postignuta povezivanjem priča slične tematike u celine/smerove te provlačenjem poneke sličice kroz priče iz različitih odeljaka. Neke proze ipak se nisu dale svrstati izdvajajući se svojim humorom - netipičnim za Legvinovu - odnosno nepripadanjem nijednom od žanrova koje autorka piše. Osnovna sila koja sve segmente knjige drži na okupu je prevashodna zaokupljenost sudbinom junaka što je, u krajnjem, credočitave umetničke prakse Ursule Legvin. Bez obzira da li je u pitanju minijatura ili novela, stroga žanrovska priča ili ona koja je uronjena u književnu maticu, autorka (sem u retkim izuzecima) ne odstupa od realističko-deterministički-psihološkog postupka građenja likova. Čak i priče smeštene u metafizički ili bajkoliki milje utemeljene su u realizam postupkom koji bi se, najjednostavnije, odredio kao `uobičajavanje neobičnog` (za razliku od obrnutog postupka - `oneobičavanje običnog` - što je jedna od tendencija književnosti glavnog toka) i koji rezultira uverljivošću, tako bitnom za SF kao žanr koji u sebi pokušava da spoji realizam i fantastiku.
Bavljenje junakom, njegovim psihološkim životom, kao konstanta dela Ursule Legvin, po čemu je njen rad u žanru, rad u kome je stvorila određene standarde, značajan, u ovoj knjizi se povezuje sa još jednom žanrovskom neobičnošću. Naime, glavni junaci „Ruže kompasa“ (osim onih u prelepim pričama o drugačijim životnim oblicima) su - žene, žene kao bitni učesnici u događajima a ne kao šablonizovane makete vrišteće, dugokose izazivačice nevolja. Za SF vazi predrasuda (zasnovana, istini za volju, na popriličnom broju činjenica) da je muško-šovinistički žanr koji je lepši pol najčešće ili koristio po pomenutom šablonu ili jednostavno prećutkivao kao deo pejzaža. Legvinova, pak, smešta svoje junakinje u žanrovski već poznata okruženja i istražuje mesto, reakcije, delovanje žena, netipičnih junaka u tipičnim (muškim) situacijama, usresređujući se na ispitivanje odnosa žena-muškarac u totalitarnim sistemima (koji zabranjuju brak, razvoj nauke) odnosno u istraživačkim misijama ili na novim svetovima. U svakom slučaju, pred nama je bitan žanrovski pomak, dokaz razvoja, zrelosti žanra. Međutim, u svim pričama nalazimo prenapadno tipizirane ženske principe: ljubav, nežnost, odanost mužu, požrtvovanost, i na toj značenjskoj ravni, pitanje `da li bi takve junakinje izdržale iole ozbiljnija feministička tj. ginokritička razmaranja` ne treba ni postavljati, jer je odgovor nedvosmisleno - ne. Tek će kasnije godine i nove autorke početi da razmišljaju i u tim pravcima. Ipak, neosporno je da je rad Legvinove omogućio i predstojeća feministička usmerenja.