ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2007
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Tripo Vučinić: SVEDOK DVA RATA 1991 - 1996, Izdavač autor Beograd 2007, tvrdi povez, str. 280.

Rat u Jugoslaviji; Bosna i Hercegovina; Vojska Repuiblike Srpske.
Očuvanost 4.

Tripo Ćetka Vučinić, Rodenjen 31. januara 1924. godine u selu Orah, Opština Bileća, Hercegovina. Osnovnu školu (4 razreda, jer je tada osnovna škola trajala 4 godine) završio je u Čepelici. Godine 1936. odlazi na zanat (šegrtovanje) u Beograd, gde završava 4 godine Trgovačke škole. Ovaj trgovački život nije mu se dopadao i, mada je već postao ”kalfa ”, napušta zanat krajem 1939. godine i odlazi na izučavanje novog, u Fabriku motora u Rakovici (Beograd). Smešten u dom za šegrte i radeći sa drugim radnicima upoznaje gorak radnički život. Tada je radni dan trajao 12 sati. Sa radnicima i šegrtima 01. maja 1940. godine učestvovaoje u radničkim demonstracijama. Nakon hapšenja je sproveden u Centralni zatvor u Beogradu, gde je proveo 50 dana. Iz ovog zatvora bio je premešten u zatvor u Zenici, u kome se po prvi put sreo sa komunistima. Iz zeničkog zatvoraje prebačen u zatvor u Bileći, odakle je pušten na slobodu sa zabranom povratka u Beograd. On se, ipak, bez dokumenata vratio u Beograd, gde ga je ilegalno zaposlio Pero Glogovac (kum njegove porodice). Tom prilikom je upoznao napredne omladince i 15. septembra 1940. godine bio je primljen u organizaciju Saveza komunističke omladine Jugoslavije.
Šestog aprila 1941. godine, za vreme nemačkog bombardovanja Beograda, biva ranjen. Javio se u dobrovoljce jugoslovenske vojske. Doživeo je kapitulaciju i razočaranje.
Početkom juna 1941. godine napustio je Beograd i otišao u rodni kraj, gde se odmah uključio u borbu sa ustaškim zlotvorima, u borbu za spas srpskog naroda. Tuje, u prvim borbama, bio i lakše ranjen.
Petnaestog septembra 1941. godine stupioje u prve partizansko jedinice. Do aprila 1942. godine bio je u Bilećkom partizanskom bataljonu, a zatim u Drugom udarnom bataljonu NOV i partizanskih odreda Jugoslavije.
Petnaestog aprila 1942. godine primljen je u KPJ.
Od marta meseca 1943. godine postaoje borac Prve proleterske narodnooslobodilačke udarne brigade, gde je ostao do kraja rata.
Učestvovao je u mnogobrojnim manjim i većim borbama (oko 600).
Borio se na prostoriłna Bosne i Hercegovine (Bileća, Trebinje, Nevesinje, Ulog, Kalinovik, Prozor, Gornji Vakuf, Jajce, Drvar, na reci Drini i na drugim bojištima), u Dalmaciji, Crnoj Gori, zapadnoj Srbiji, Valjevu, Ubu Mladenovcu, u bici za Beograd, na Sremskom frontu, pa sve do Zagreba.
Bio je borac i rukovodilac. Oficir je postao sa 19 godina. Iz rata izlazi u činu poručnika, da bi u maju 1945. godine bio unapreden u čin kapetana I klase.
U borbama je ranjavan sedam puta.
U činu pukovnika proveo je 17 godina.
U Jugoslovenskoj narodnoj armiji bio je na dužnostima: načelnika štaba puka, političkog komesara brigade i puka, zamenika načelnika artiljerije korpusa, načelnika artiljerije mostarskog područja, načelnika Škole za usavršavanje artiljerijskih oficira, načelnika odeljenja u Nastavnoj upravi Generalštaba JNA. Penzionisanje 1980. godine sa 41 godinom radnog staža.
U JNA je završio: Školu artiljerijskih oficira - vrlo dobrim uspehom, zatim Školu za usavršavanje komandanata artiljerijskih pukova - odličnim uspehom i Komandno-štabnu akademiju JNA - odličnim uspehom.
Nosilac je četiri ratna odlikovanja - dva Ordena za hrabrost, Ordena bratstva i jedinstva i Ordena zasluga za narod, kao i dvanaest mirnodopskih odlikovanja.
Raspad Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije, koju je bezgranično voleo i verovao u njenu dugu postojanost, njenu snagu, a naročito u JNA i stanovništvo, i pored toga štoje u zadnjoj deceniji 20. veka bilo mnogo nagoveštaja zla, nije mogao da prihvati, te se 1991. godine opredelio za odbranu SFRJ.
Svestan izdaje SFRJ od strane onih koji su joj se do juče zaklinjali na vernost, kao i snage separatista i njihovih namera, svestan zle sudbine koju pripremaju izdajnici srpskom narodu, iako u poodmaklim godinama - odlučuje da se svrsta u redove boraca za spas srpskog naroda. Zajedno sa svojim sinovima stupa u tu borbu. Sinovi odlaze na front, a on svoj doprinos toj borbi daje na način koji će biti najkorisniji. Zajedno sa grupom patriota angažuje se na prikupljanju humanitarne pomoći za narod i vojsku Hercegovačkog korpusa.
Suočen sa svim onim što se događalo, i dobro i loše, odlučio je da napiše ono što je doživeo tokom poslednjeg rata na našem prostoru. U njegovom gledanju svega iznetog u ovoj knjizi ima dosta subjektivnog, iako se trudio da iznese istinu.
Nijedan čovek i nijedno mesto na koje upućuje u ovim memoarima nisu izmišljeni.`