ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 418
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Retko !!!!

Prevod:
Nenad Canak


Hiro Onoda (jap. 小野田 寛郎, Hiroo Onoda; Kajnan, 19. mart 1922 — Tokio, 16. januar 2014) bivši je oficir japanske obavještajne službe koji se borio u Drugom svjetskom ratu, a koji je postao poznat po tome što se nije predao do 1974. godine, nakon što je proveo skoro trideset godina pružajući otpor na Filipinima.

Vojna služba
Onoda je 26. decembra 1944. godine poslat na ostrvo Lubang na Filipinima. Naređeno mu je da učini sve što je u njegovoj moći kako bi omeo neprijateljske napade na ostrvo, uključujući i uništavanje uzletne staze za avione i pristaništa u luci. Naređeno mu je još i da se ni pod kojim uslovima ne predaje niti da sam sebi oduzme život.

Kada je Onoda stupio na ostrvo povezao se sa grupom japanskih vojnika koji su tamo ranije bili poslati. Oficiri u toj grupi su bili viši po činu od Onode i ometali su ga u izvršavanju zadatka, čime je američkim i filipinskim snagama olakšano preuzimanje ostrva, što se desilo 28. februara 1945. U kratkom vremenu nakon toga, svi japanski vojnici su poginuli ili se predali, izuzev Onode i još trojice vojnika. Onoda, koji je unaprijeđen u poručnika, naredio je svojim ljudima da se povuku prema brdima.

Skrivanje
Onoda i njegovi ljudi su nastavili borbu i nakon zauzimanja ostrva. Povremeno bi nailazili na letke koji su ih obavještavali da je rat završen, ali su ih smatrali dijelom neprijateljske propagande.

Jedan od četvorice, Juiči Akasu, u septembru 1949. godine se odvojio od ostalih i nakon šest mjeseci samostalnog otpora predao se. Preostala trojica su to smatrali dodatnom opasnošću po njihovu bezbjednost, pa su postali još pažljiviji u skrivanju. Dana 7. maja 1954. vojnik Šimada je ubijen u potrazi koja je upućena da ih pronađe. Kozuka je poginuo u borbi protiv lokalne policije 19. oktobra 1972, nakon čega je Onoda ostao sam. Iako je Onoda zvanično proglašen mrtvim u decembru 1959, taj sukob početkom sedamdesetih potvrdio je da je još živ, pa su poslate dodatne potrage za njim, ali neuspješno.

Dana 20. februara 1974. Onodu je pronašao japanski pustolov Norio Suzuki (koji je putovao svijetom i tragao za „poručnikom Onodom, pandom i grozomornim jetijem, tim redoslijedom“) koji se sa njim sprijateljio i ubijedio ga da se preda. Uslov koji je Onoda postavio bio je da mu naređenje za predaju preda lično neko od njegovih pretpostavljenih.

Suzuki se vratio u Japan gjde je uz pomoć vlade pronašao majora Tanigučija, Onodinog pretpostavljenog, koji je u međuvremenu radio kao prodavac knjiga. Major Taniguči je odletio na Lubang i 9. marta 1974. obavijestio Onodu da je Japan poražen u Drugom svjetskom ratu i naredio mu da položi oružje.

Poručnik Onoda se nakon 29 godina skrivanja vratio iz džungle, prihvatio naređenje nadređenog oficira da se preda, u uniformi, sa sabljom, ispravnom puškom tipa arisaka 99, 500 komada municije i nekoliko ručnih granata. To ga čini pretposlednjim japanskim vojnikom Drugog svjetskiog rata (poslednji koji se predao bio je Teruo Nakamura).

Iako je ubio tridesetak filipinskih stanovnika i učestvovao u nekoliko borbi protiv policije, filipinski predsjednik Markos je uzeo u obzir okolnosti i dao mu oprost.

Kasniji život
Po povratku u Japan, Onoda je postao toliko popularan da su ga neki podsticali da se kandiduje za japansku skupštinu. Takođe, ubrzo nakon predaje izdao je i autobiografiju, „Nema predaje: moj Tridesetogodišnji rat“, u kojoj je do pojedinosti opisao svoj život gerilca u ratu koji se odavno završio. Međutim, Onoda se teško uklapao u novi život, pa se u aprilu 1975. odselio za Brazil, gdje se bavio stočarstvom. Oženio se 1976. godine i preuzeo je vodeću ulogu u lokalnoj japanskoj zajednici.

Nakon što je saznao za slučaj jednog japanskog mladića koji je 1980. godine ubio svoje roditelje jer se nije upisao na fakultet, Onoda se 1984. godine vratio u Japan i osnovao „Onodinu školu prirode“, obrazovni kamp za mlade.

Onoda je 1996. godine ponovo posjetio Lubang i poklonio 10.000 dolara mjesnoj školi u Lubangu.