Godina izdanja: 2010
Autor: Domaći
ISBN: ISBN broj: 978-86-6053-043-3
Jezik: Srpski

Mirko Demić Trezvenjaci na pijanoj lađi *5142*2019 k-2
Neobična ljubavna priča u senci stvarnog ili imaginarnog
Autor : Mirko Demić
roman ima ulogu da pretrese i komplikovane odnose između Srba i Hrvata, Beograda i Zagreba, Crnjanskog i Krleže, nas i njih, Save Šumanovića i Filipa Latinovicza, sebe i drugih, stvarnog i imaginarnog, budnosti i sna.
Izdavač: Agora 2010.g ISBN broj: 978-86-6053-043-3
tvrd povez,strana: 226., latinica, Format: 20×14
stanje: kao nova-nema vidljivijih tragova da je korištena
Neobična ljubavna priča koja je, na prvi pogled, u senci stvarnog ili imaginarnog putovanja glavnog junaka Pavla vozom između Beograda i Zagreba.
Pored toga što preispituje svoj odnos sa voljenom ženom, Pavle stavlja pod lupu i svoj odnos prema bratom Petrom, sa kojim je od početka rata u Hrvatskoj prekinuo svaku komunikaciju i kome se, nakon deset godina neviđanja uputio, pošto su se zatekli na suprotnim stranama fronta tokom poslednjeg rata.
Ujedno, to je i prilika da glavni junak pretrese i komplikovane odnose između Srba i Hrvata, Beograda i Zagreba, Crnjanskog i Krleže, nas i njih, Save Šumanovića i Filipa Latinovicza, sebe i drugih, stvarnog i imaginarnog, budnosti i sna.
Između svega pobrojanog, ovaj roman je i pokušaj da se razume sva tragika i paradoksalnost položaja Srbina rođenog u Hrvatskoj i njegovog usuda da bude između, da remeti tok događaja i stanje stvari, kao što međutim menja tok misli.
Pisac ne propušta da u taj dramatičan dijalog (imenujući ga kao srpsko-hrvatski roman) uvuče i mnoge poznate protagoniste srpskohrvatske istorije i kulture: Antuna Gustava Matoša, Petra Preradovića, Tina Ujevića, Svetozara Borojevića; braću: Pribićeviće, Miciće, Radiće...i mnoge druge. Uz sve njih, glavni junak priziva i poljskog pisca Vitolda Gombroviča, paradigmu intelektualca koji se očajnički obračunavao sa sopstvenim poreklom i njegovim prokletstvom.
+ + +
Iako se bavi problemom postavljenim na nivou (dva) kolektiva, narator može jedino da pripoveda „svoju“, dakle „ličnu“ priču, potvrđujući je i osnažujući joj smisao i značenja nizom pripovesti o ličnostima iz srpske i hrvatske kulturne (najviše književne) istorije, čije sudbine nalikuju i bratovljevoj. Svojevrsnu paradigmu u romanu ostvarenog lika naratora i njegovog brata predstavljaju Miloš Crnjanski i Miroslav Krleža, prisutni gotovo kao glavni junaci, paralelno sa Krležinim Filipom Latinovićem i istinskim Savom Šumanovićem, kao i sa braćom Brankom i Ljubomirom Micićem; tu su i Antun Gustav Matoš, Grigor Vitez, Petar Preradović i dr. Ostvarena „analiza“ srpsko-hrvatskih odnosa može navesti na sledeći zaključak: s obzirom na to da kolektiv u stvari čini mnoštvo (apstraktni zbir) pojedinačnih sudbina, ni kolektivna svest i kolektivni karakter ne postoje kao takvi, već postoji samo lično, individualno viđenje/shvatanje te svesti i tok karaktera koje, u zavisnosti od čovekovog misaonog i emotivnog sklopa, oblikuje njegovo ponašanje i, sledstveno tome, njegov život.
Pavlovo putovanje je iscrpljujuće – njegovo odredište nije i njegov cilj, a nema ni povratka. Celonoćni pokušaji raščlanjivanja srpsko-hrvatske problematike nisu, naravno, mogli da dovedu do ukidanja postavljenog problema i razrešenja, već do „ukidanja“ onog koji pitanja i dileme otvara, samog naratora; posmatrano na ličnom planu, to rastakanje, disperzija njegovog bića u stvari je jedino moguće rešenje.
Jer, u Zagrebu, u ispražnjenom kupeu ostao je čovek koji nije sasvim budan/živ; on je u sebe zašao toliko duboko da više ne može da se vrati. Poslednje što ga je uljuljkalo i smirilo jeste dodir ljubavi, Anina ruka. Ipak.