Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

lepo očuvano

retko

korice Joanne Leonard
recenzent Vojislav Despotov

Autor - osoba Радоњић, Саша
Naslov Tetoviranje anđela / Saša Radonjić
Vrsta građe poezija
Jezik srpski
Godina 1992
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad : Književna omladina Novog Sada, 1992 ([Novi Sad] : Plus Talija)
Fizički opis 28 str. ; 21 cm
ISBN (Broš.)
Napomene Tiraž 400.


Saša Radonjić (Travnik, 19. maj 1964) srpski je pisac, muzičar i profesor književnosti.
Saša Radonjić
Datum rođenja
19. maj 1964. (61 god.)
Mesto rođenja
Travnik, SFRJ
Supruga
Rita Špajzer
Veb-sajt

Biografija
uredi
Gimnaziju je završio u Prnjavoru, BiH. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, odsek Jugoslovenske književnosti i opšta književnost.
Karijera
uredi
Bio je glavni urednik književnog lista TO JEST u periodu 1987-1988 godine, urednik poezije u časopisu POLjA u periodu 1988-1992 godine, urednik književnih programa u Kulturnom centru Novog Sada u periodu 1987-1989 godine, glavni urednik i urednik u Izdavačko knjižarskom centru Solaris u periodu 1994-2014 godine.
Osnivač je i suvlasnik izdavačke kuće i knjižare SOLARIS iz Novog Sada.
Književni i muzički rad
uredi
Zastupljen je u brojnim antologijama i panoramama srpske proze i poezije.[1] Napisao je i objavio više od 100 književno-kritičkih i esejističkih tekstova u stručnoj periodici i dnevnim listovima. Autor je scenarija za igrani TV film snimljen po motivima romana Priručnik za pauna, a u koprodukciji TV NOVI SAD i KOMUNE (1997). Uradio je dramske adaptacije za Tri ukradena romana i Klub ljubitelja Smene 8, koji se nalaze na repertoarima Narodnog pozorišta Kikinda i Šabačkog pozorišta te monodramu Čaj sa kublaj-kanom u produkciji UPALIMO REFLEKTORE.[2]
Formirao je grupu Solaris Blues Band 2005. godine, sa kojom je snimio 6 albuma i dvadesetak spotova.[3] Kao kantautor je objavio 3 albuma - Mesečeva adresa 2016., Mahovina i mikrofonija 2018. i Kantautorski dekameron 2020. godine.[4][5][6]
Njegova poezija i proza su prevođene na francuski, nemački, makedonski, engleski i mađarski jezik.
Nagrade
uredi
Dobitnik je Nagrade „Pečat varoši sremskokarlovačke”, za pesničku Lica, naličja, 1987.
Ustanovio je Nagradu „Strune od svetla” za poseban doprinos afirmaciji pesničke reči u rok i bluz muzici koju dodeljuje od 2015. godine iz lične fondacije.[7]
Bibliografija
uredi
Lica, naličja, (pesme 1987)
Rogonja ili trafični pjesnik minotaur, (poema 1988)
Crtež koji kaplje, (almanah nove vojvođanske poezije 1988)
Katalog čitača vremena, (pesme 1989)
Tetoviranje anđela, (pesme 1992)
Priručnik za pauna, (roman 1993)
Traktat o šeširima, (roman 1995)[8]
Rečnik srpske putopisne proze, (1995)
Tri ukradena romana, (roman 1999)[9]
Severno od romana, (priče 2002)
Klub ljubitelja Smene 8, (roman 2009)[10]
Pesme čudnih lica, (pesme 2011)
Švedski sto, (note i fusnote 2014)
Autobiografske i [druge] nestvarne priče (2015)
Večernji doručak (2017)
Roman Rubikova kocka (2019)
Antologija Sazvežđa Lem (2019)
Provihorilo (2020)
Enciklopedija fusnota (2022)
Traktat o šeširima, preveden na makedonski jezik (2022)
Roman što nečujno diše (2023)

avangarda postmoderna neoavangarda