ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1981
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Dedinac, Milan, 1902-1966 = Dedinac, Milan, 1902-1966
Naslov Sabrane pesme / Milan Dedinac ; priredio Sveta Lukić ; [biobibliografski prilog Radmila Bunuševac ; beleške Jugoslava Ševković]
Vrsta građe poezija
Jezik srpski
Godina 1981
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Nolit, 1981 (Beograd : `Slobodan Jović`)
Fizički opis 322 str. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Lukić, Sveta, 1931-1997 = Lukić, Sveta, 1931-1997
Bunuševac-Dedinac, Radmila, 1911-2005 = Bunuševac-Dedinac, Radmila, 1911-2005
Ševković, Jugoslava = Ševković, Jugoslava
Zbirka ǂBiblioteka ǂNolit. Poezija
ISBN (Pl. sa omotom)
Napomene Tiraž 4.000
Str. 5-40: Predgovor / Sveta Lukić
Beleške: 217-299
Biobibliografski prilog: str. 300-315
Bibliografija o Milanu Dedincu: str. 316-317.
Predmetne odrednice Dedinac, Milan, 1902-1966

Stanje: omot iskrzan, repariran, unutra dobro očuvano

U razvoju srpske poezije Milan Dedinac se nalazi na onom ključnom mestu gde ta poezija lomi tradicionalne okvire i nastoji da bude moderna, čak avangardna, da uhvati korak sa avanturom evropskih pesnika i da pronađe svoju samostalnu varijantu. Najkraće se može reći da on među prvima učestvuje kod nas u modernizaciji, još tačnije intelektualizaciji klasične, čiste ili apsolutne lirike.
Dedinčevo najavljivanje „Zorilom i noćilom“, a još više njegova „Javna ptica“, predstavljaju zaista novost u srpskoj poeziji. „Javna ptica“ se pridružuje zbirkama „Lirika Itake“ Miloša Crnjanskog i „Otkrovenja“ Rastka Petrovića, koje imaju revolucionarnu ulogu u deceniji posle Prvog svetskog rata. Ona je jedno iskustvo dovela do kraja – i paralelno afirmisala potpuno drukčije, moderno iskustvo.
Odmah posle oslobođenja objavljene „Pesme iz dnevnika zarobljenika broj 60211“, kao i pesme iz crnogorskog ciklusa, imaju znatan odjek. I pre no što je počeo proces oslobađanja naše literature i književne misli, u sivo vreme plakatskog pevanja i uniformisanog mišljenja, Dedinčeva poezija uspostavlja kontinuitete sa međuratnom poezijom. Ona je dokaz da se i na društvene teme može pevati zrelo i dobro. Ona je maksimum tadašnjih mogućnosti, kruga „misaonog lirizma”, jedinog toka koji je ta situacija mogla da prihvati u pesništvu.
I tada i kasnije – svojom poezijom, zatim prevodom „Fedre“, esejima i člancima, ne manje aktivnim učešćem u književnom i pozorišnom životu – Dedinac, kao stvaralac i kulturni radnik, vodi borbu za nivo u umetnosti, za umetnost kao umetnost, za kulturu.

MILAN DEDINAC
(Kragujevac, 27.09.1902 — Opatija, 26.09.1966)

Milan Dedinac, pesnik, esejista i pozorišni kritičar, rođen je 27. septembra 1902. godine u Kragujevcu. Od 1904. godine je u Beogradu, gde je pohađao osnovnu školu, potom Treću mušku gimnaziju (maturirao 1921) a 1927. diplomirao je francuski jezik na Filozofskom fakultetu u Beogradu.
Bio je novinar i urednik `Politike`, saradnik `Borbe`, jedan od osnivača `Književnih novina`, ataše za kulturu u Parizu, dramaturg i umetnički direktor Jugoslovenskog dramskog pozorišta.
Pripadao je krugu beogradskih nadrealista i bio vrsni poznavalac pozorišne umetnosti.

Milan Dedinac (1902–1966) – beogradsko dete, francuski đak, jedan od trinaestorice potpisnika manifesta, najizrazitiji lirik među nadrealistima, osnivač časopisa Svedočanstva, sledbenik Branka Radičevića, prijatelj Marka Ristića, nemački zarobljenik, dugogodišnji urednik lista Politika, osnivač Književnih novina, upravnik Jugoslovenskog dramskog pozorišta, pesnik, esejista, likovni i pozorišni kritičar, suprug Radmile Bunuševac.
Pedeset godina srpske kulture, počevši od dvadesetih, pa sve do šezdesetih godina XX veka, neizostavno su obeležene prisustvom, između ostalih i Milana Dedinca, i to ne samo u književnom, već i u pozorišnom i likovnom životu. Recepcija ovog autora nije onakva kakvom bismo želeli da bude i kakva bi trebalo da jeste, s obzirom na kulturni doprinos koji je iza sebe ostavio. Kada govorimo o prijemu dela Milana Dedinca u književnoj javnosti, ne možemo da ne uočimo kako postoji nekoliko faza i oblika recepcije. Tokom dvadesetih i tridesetih godina Dedinac je deo književno-umetničkog kruga ljudi koji aktivno rade na uspostavljanju novih avangardnih evropskih tokova u književnosti. Tih godina on aktivno i predano deluje u okviru relativno koherentne grupe mladih umetnika. Njihova višestruko usmerena borba, neraskidivo vezana za društvena kretanja i politiku, praćena je čestim hapšenjima i cenzurom, s jedne strane i analitičkim međusobnim čitanjem pripadnika grupe, sa druge. Nakon rata Dedinac je jedan od onih koji formiraju kulturni prostor tadašnje Jugoslavije. Tih godina njegovo obimom neveliko delo se kanonizuje i propraćeno je kako novim izdanjima ranijih zbirki i izborima iz poezije, tako i tada najznačajnijim književnim nagradama: Oktobarska nagrada grada Beograda, Zmajeva i Sedmojulska nagrada. Nakon smrti Milana Dedinca 1966. godine, pa do početka devete decenije dvadesetog veka njegova poezija se objavljuje samo u dva navrata, u razmaku od po deset godina, i to oba puta u redakciji Svete Lukića 1972. i 1981. godine. Praktično, od smrti Milana Dedinca njegovo prisustvo u našoj kulturi, kao i prisustvo mnogih drugih velikih književnika iz istog kruga, kreće se silaznom putanjom, na kojoj se sporadično uočavaju malobrojni tekstovi i publikacije vezani za njegovo ime.

MG109 (N)