ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K65
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju!

- Ovidije
- Sarl Orleanski
- Sveta Tereza
- Pjer Ronsar
- Dzon Don
- Anonim
- Puskin
- Gotje
- Gistav Nado
- Huan Ramon Himenes
- T.S. Eliot
- Pasternak
- Pol Elijar
- Robert Desnos
- Zak Prever
- Zabolocki
- Edvard Tomas
- Banting
- Robert Frensis
- Alan Luis
- Enrajt
- Sidni Kijz
- Donald Dejvi
- Kingzli Ejmis
- Filip Larkin
- Elizabet Dzenings
- Tom Gan
- Piter Porter
- Dzordz Magbet
- Piter Didsberi
- Rejmond Karver
- Krivuljin
- Carls Simic
- Viljem Klif
- Ben Vilkinson
- Luj Aragon

Milovan Danojlić (Ivanovci, 3. jul 1937) je srpski pisac koji živi i radi od 1984. godine u Francuskoj.

Veliku maturu položio je 1957. u Beogradu, gde je 1973. na Filološkom fakultetu diplomirao Odsek za romanistiku. Sarađivao je kao stalni i spoljni saradnik u dnevnim listovima Borba, Politika, u NIN-u i brojnim književnim časopisima. U dva navrata je radio kao lektor za srpskohrvatski jezik na Univerzitetu u Poatjeu, a nekoliko godina je obavljao poslove spoljnog saradnika pariskog radija.

Član je SANU od 2000. godine, prvo kao član van radnog sastava, potom dopisni član i od 8. novembra 2018. godine kao redovni član. Jedan je od 13 intelektualaca koji su obnovili rad predratne Demokratske stranke 1989.

Objavio je više od 70 knjiga beletristike i poezije na srpskom jeziku. Piše poeziju, prozu, esejistiku i književnu kritiku. Priredio je i preveo veliki broj knjiga iz književnosti za decu; preveo je i prepevao dela poznatih pisaca (V. Šekspir, Š. Bodler, J. Brodski, E. Sioran, L. Aragon, E. Paund, V. B. Jejts, E. Jonesko, P. Klodel), pisana na francuskom i engleskom jeziku. Najpoznatije Danojlićeve knjige su „Neka vrsta cirkusa“, „Lične stvari - ogledi o sebi i o drugima“ i „Balada o siromaštvu“.

Nagrade
Dobitnik je više književnih nagrada od kojih su najpoznatije:

NIN-ova nagrada za delo „Oslobodioci i izdajnici“ 1997.
Oktobarska nagrada Beograda, Zmajeva nagrada, Nagrada Branko Ćopić, Nagrada Isidora Sekulić, Nagrada Desanka Maksimović, Mladost, Mlado pokoljenje, Neven, Vitalova nagrada `Zlatni suncokret`, Žička hrisovulja, Nagrada Miloš Đurić za prevodilaštvo, Nagrada Pečat vremena za književnost.
Dela
Urođenički psalmi, Nolit, Beograd, 1957.
Nedelja, Lykos, Zagreb, 1959.
Kako spavaju tramvaji, Lykos, Zagreb, 1959.
Noćno proleće, Progres, Novi Sad, 1960.
Balade, Nolit, Beograd, 1966.
Lirske rasprave, Matica srpska, Novi Sad, 1967.
Furunica-jogunica, Kulturni centar, Novi Sad, 1969.
Glasovi, nezavisno izdanje, Beograd, 1970.
Čudnovat dan, Mlado pokolenje, Beograd, 1971.
O ranom ustajanju, Matica srpska, Novi Sad, 1972.
Rodna godina, BIGZ, Beograd, 1972.
Onde potok, onde cvet, Zmajeve dečje igre/Radnički univerzitet, Novi Sad, 1973.
Čistine, Matica srpska, Novi Sad, 1973.
Grk u zatvoru, August Cesarec, Zagreb, 1975.
Naivna pesma, Nolit, Beograd, 1976.
Put i sjaj, Matica srpska, Novi Sad, 1976.
Kako je Dobrislav protrčao kroz Jugoslaviju, BIGZ, Beograd, 1977.
Muka s rečima, Slobodan Mašić, Beograd, 1977.
Pesme, Nolit, Beograd, 1978.
Tačka otpora, Liber, Zagreb, 1978.
Zimovnik, Zbirka Biškupić, Zagreb, 1979.
Zmijin svlak, Nolit, Beograd, 1979.
Rane i nove pesme, Prosveta, Beograd, 1979.
Kako živi poljski miš, Narodna knjiga, Beograd, 1980.
Senke oko kuće, Znanje, Zagreb, 1980.
To : vežbe iz upornog posmatranja, Prosveta, Beograd, 1980.
Srećan život, Mladost, Zagreb, 1981.
Mišja rupa, M. Danojlić/M. Josić, Beograd, 1982.
Sunce je počelo da se zlati, Zavod za izdavanje udžbenika, Novi Sad, 1982.
Čišćenje alata, M. Danojlić/S. Mašić, Beograd, 1982.
Brisani prostor, Srpska književna zadruga, Beograd, 1984.
Podguznica, M.Josić/M. Danojlić, Beograd, 1984.
Šta sunce večera, Rad, Beograd, 1984.
Kao divlja zver : teškoće s ljudima i sa stvarima, Filip Višnjić, Beograd, 1985.
Večiti nailazak : stihovi, Jugoslavika, Toronto, 1986.
Dragi moj Petroviću, Znanje, Zagreb, 1986.
Čekajući da stane pljusak, [s.n.], Pariz, 1986.
Pisati pod nadzorom, Nova Jugoslavija, Vranje, 1987.
Neka vrsta cirkusa, Književna omladina Srbije, Beograd, 1989.
Tačka otpora : izabrane pesme, Srpska književna zadruga, Beograd, 1990.
Zlo i naopako, BIGZ, Beograd, 1991.
Godina prolazi kroz avliju, Srpska književna zadruga, Beograd, 1992.
Pesme za vrlo pametnu decu, Prosveta, Beograd, 1994.
Da mi je znati : izbor iz poezije za decu, Zmaj, Novi Sad, 1995.
Na obali, Gradska biblioteka, Čačak, 1995.
Martovsko sunce : izbor iz poezije za decu, ING Komerc, Novi Sad, 1996.
Mesto rođenja, Filip Višnjić, Beograd, 1996.
Muka duhu, Draganić, Beograd, 1996.
Teško buđenje, Plato, Beograd, 1996.
Šta čovek da radi, Obrazovanje, Novi Sad, 1996.
Jesen na pijaci, Školska knjiga, Novi Sad, 1997.
Nedelja u našoj ulici, Todor, Novi Sad, 1997.
Oslobodioci i izdajnici, Filip Višnjić, Beograd, 1997.
Balada o siromaštvu, Filip Višnjić, Beograd, 1999.
Veliki ispit, Verzal Press, Beograd, 1999.
Kako spavaju tramvaji i druge pesme, Jefimija, Kragujevac, 1999.
Kako je kralj Koba Jagi napustio presto, Intelekta, Valjevo, 2000.
Pevanija za decu, Dečje novine, Gornji Milanovac, 2000.
Razgorevanje vatre : izabrane pesme, Zadužbina Desanke Maksimović, Beograd, 2000.
Lične stvari : ogledi o sebi i drugima, Plato, Beograd, 2001.
Mesec je pun kao kljun : izbor iz poezije za decu, Agencija za otkrivanje i razvoj talenata `Nikola Tesla`, Novi Sad, 2001.
Ograda na kraju Beograda, Bookland, Beograd, 2001.
Pustolovina ili Ispovest u dva glasa, Filip Višnjić, Beograd, 2002.
Zečji tragovi, Filip Višnjić, Beograd, 2004.
Srbija na zapadu, NB `Stefan Prvovenčani`, Kraljevo, 2005.
Čovek čoveku, Književna zajednica `Borisav Stanković`, Vranje, 2006.
Pešački monolog, Plato, Beograd, 2007.
Učenje jezika, Srpska književna zadruga, Beograd, 2008.
Priča o pripovedaču, IP Matica srpska, Novi Sad, 2009.
Crno ispod noktiju, Plato, Beograd, 2010.
Dobro jeste živeti, Albatros Plus, Beograd, 2010.
Iznuđene ispovesti, Plato, Beograd, 2010.
Pisma bez adrese, Službeni glasnik, Beograd, 2012.
Hrana za ptice, Albatros Plus, Beograd, 2014.
Milovan Danojlić: Položaj pesnika
`Pesnik se može umoriti, može zapasti u očajanje i beznađe, i pevajući o svom klonuću, donekle ga rečju prevazilaziti, ali on ne može preći u neprijateljski tabor, onaj u kome su porobljivači i silnici. On je nepobedivi borac i kad goloruk izlazi u arenu.[2]
. . .
Poezija je so zemlje, i pesnici su osetljive antene narodnih zajednica. Oni primaju i registruju drhtaje i treptaje, uzlete i težnje, nade i klonuća svog plemena. Pesnici nisu predvoditelji ni presuditelji, a ipak, dobro je oslušnuti ono što govore. I onda, kad se čine čudni i nastrani, možda su tada jedini na dobrom, ispravnom putu. Njihova se ludost, tako često, potvrdila kao najviši oblik pameti`